Middelpunt # 31

Weet je wat ik vind van verjaardagen? Ik vind dat je ze moet vieren tot er confetti uit je oren komt. Andermans verjaardagen dan hè, die van mij hoeven niet zo nodig elk jaar.

Het maakt niet uit of je vijf wordt of vijftig, zoals zij vandaag. Verjaardagen zijn bijzonder. Hoe ouder ik word, hoe minder ik het vind als mensen doen alsof hun verjaardag niets bijzonder is. Dat is het wél, namelijk. Het is bijzonder dat je weer een jaar vol zonsondergangen hebt gezien. Je je kind(eren) weer groter hebt zien worden. 

Weer een jaar. 

Het vieren hoeft niet altijd groots, klein houden is ook mooi, maar vier het leven. 
Dat hebben we gedaan vanmorgen. Twaalf vrouwen, allemaal op een zeker moment haar leven binnen gewandeld.
Ik ken ze allemaal. Van de vriendschap die onze mannen al heel lang hebben, van de voetbal, De Vonk, het schoolplein, de buren. Nooit eerder zag ik ze allemaal tegelijk. Vanochtend wel.

Zelf had ze deze dag geen zin in gedoe. Geen gesleep met boodschappen, extra opruimen en schoonmaken van haar huis, in de keuken staan om eten voor te bereiden. Want dit betekent ervoor zorgen dat anderen een leuke dag hebben, terwijl er maar eentje daar recht op heeft.

Geen groot feest dus, maar vieren zullen we.

Want ja, we zijn blij dat zij een halve eeuw geleden geboren is. Dat zij er is maakt het leven leuker.
Dus er kwam een plan voor een verrassingsontbijt. In net-uit-bed-kleding, met een coupe-in-de-war en hoofd nog in de kreukels, stonden we tegen negen uur ineens zingend in haar keuken. We hingen ballonnen op, puzzelden een campingtafeltje in elkaar, legden kleedjes en servetten op de tafels, vulden ze met lekkers en schonken de glazen en bekers vol. Binnen de kortste keren konden we zitten. Zij was het middelpunt.

Vieren zullen we.

Er werd gepraat en gelachen. Er werden cadeautjes uitgepakt en borden gevuld. Er kwamen bloemen met een gedicht en zingende kaart. Foto's werden gemaakt, maar die blijven in besloten kring. Behalve die ene hier boven dan. Beloofd.

Het was een leuk feestje. We hebben het leven gevierd, want daar is het voor. 
Wéér een jaar.