Dàg Tom

Tommy can you hear me
Can you feel me near you?

Tommy can you see me?
Can I help to cheer you?

- The Who - 

Daar stonden we dan. Met zijn heleboelen. "Gelukkig is het even droog", zeiden we tegen elkaar. Want binnen was het vol.

Eenmaal tóch binnen, in een tweede aula, hield ik het niet droog.

Omringd door zoveel jongeren. Al die grote lange gasten. Aan het begin van deze eeuw huppelend in het gras en rennend achter de bal aan. Het laatste jaar de wedstrijd niet meer slechts afsluitend met een broodje frikandel mét mayo, maar ook met bier.

We waren samen om te kijken en luisteren naar wie hij was en wat hij voor ons betekend heeft. Persoonlijke herinneringen.

We boden open armen. Een warm hart.

We probeerden heftige gevoelens in banen te leiden. Snappen het niet. Lastig om woorden te vinden. Het is zó moeilijk als er geen antwoorden zijn op vragen.

Onmacht. Schuldgevoel. Boosheid. Intens verdriet. Verbijstering. Het mag er allemaal zijn. Onderdrukken heeft geen zin. Want gevoelens binnen houden, is als een heidebrand negeren. Die gaat ondergronds verder.

Speelden er dingen waarvan niemand iets wist? Of speelden er stemmen? 
Was het een impulsieve daad, veroorzaakt door kortsluiting in de hersenen? Bewustzijnsvernauwing? Kon hij de impuls niet meer de baas, niet nadenkend over methode en consequenties. Vernauwde de tunnel zich? Oorlog in zijn hoofd? 
In welk web zat hij gevangen? We zullen het nooit weten.

Het ergste is dat hij, ondanks al die mensen, zo alleen gestorven is. Iedereen had echt bij hem willen zijn, hem vast willen houden, troosten. Willen horen wat er aan de hand was. Maar hij is helemaal alleen gegaan. Dat vind ik zo verschrikkelijk, voor hem. Voor zijn gezin. Veel te eenzaam.

Adembenemend en hartverscheurend. Het onvoorstelbare. Aangrijpend. Zo zinloos.

Het was een eerbetoon aan een bijzondere, geweldige jongeman, wiens leven in de knop geknakt is. We zullen het vanaf nu moeten doen met de herinneringen. Verdrietig, om alles dat er niet meer is.

Hij is nu in een wereld waar het verlangen om alles te begrijpen, wordt losgelaten.

Dàg Tom.

Voetbalplaatjes

Kijk hem nou.

Het is 2006 en hij was net lid geworden van een heuse voetbalvereniging en viel met zijn neus in de boter.

Via de supermarkt kon je voetbalplaatjes sparen. En dàt vond ie geweldig. Het was de allereerste keer dat hij zelf actief met een verzamelactie mee kon doen.

Die kleine daar zat niet op voetbal. Maar wist dat als zijn grote broer fanatiek werd, 
dan móest het wel leuk en interessant zijn.

Twee jaar later werd de actie herhaald. Jongste liet zich niet meer afschepen met 'meekijken' alleen. Dus deden ze hun uiterste best om twee albums vol te krijgen. 
Dat lukte. Makkelijk.

Boven in de kast ligt nu een stapel boeken, van verschillende jaargangen. Er wordt nooit meer in gekeken, maar ze willen er geen afstand van doen. Zo af en toe, wanneer ik weer eens een kasten-opruim-bui heb, probeer ik het weer.

"Mam, hou erover op. Dat doet me denken aan mijn jeugd en dat gaat NIET weg!"

Inmiddels zijn de boefjes van bovenstaande foto's zestien en negentien. Ze halen nu hun eigen spullen bij de supermarkt. Gek genoeg nooit iets met vitamines, maar meer van Red Band, Crocky of Toney. Met hun eigen pinpas. Tja, dingen veranderen.

Wat ook verandert is hun interesse in spaaracties. Dat is desinteresse geworden. Logisch.
Wat moeten zij met servies of ovenschalen.

Dus stuurde ik ze begin dit jaar, om een beetje te sarren, een plaatje door van de aankondiging van een nieuwe voetbalplaatjes actie. De eerste sinds járen, want verzamelen en sparen kon je de laatste jaren volop, maar nooit meer voetbalplaatjes.

In plaats van de verwachte lacherige reacties, kreeg ik per omgaande twee hele blije gezichten te zien. Jeugdsentiment noemden ze het. En daarom wilden ze 'gewoon' weer gaan sparen. Ik wist niet wat ik hoorde. Maar. Huize Schuurmans doet dus weer mee. 
Met een aangepaste doelstelling, dat wel. Samen één vol boek, dat is hun streven.

Omdat je voor een godsvermogen boodschappen moet doen, om alle plaatjes bij elkaar te krijgen, leek het aanvankelijk een mission impossible. Maar opa's en collega's zorgen ervoor dat er elke week nieuwe pakjes open gemaakt kunnen worden en plaatjes geplakt.

Nu zijn ze alleen nog op zoek naar mede-spaarders om mee te kunnen ruilen. Dàt was vroeger een stuk eenvoudiger. Want elke klasgenoot had óók dubbelen. Dat gaat in 5 HAVO en op het HBO niet lukken. 

Dus: zoek je plaatjes, heb je dubbelen, wil je ruilen? Hier word je met open armen ontvangen.

Wie volgt Evi?

De tweede aflevering is voorbij en gelopen zoals verwacht. Het eerste rode scherm is getoond. De eerste afvaller een feit.

Evi, degene waar een groot deel van de kandidaten én mollend Nederland, een oogje op had moest vertrekken. Haar rode scherm betekende ook voor velen uit onze poule hun eerste rode scherm. 15 van ons zijn in totaal 613 punten verloren.

Voor dit moment geeft het een duidelijke scheiding aan. Van de 24 spelers zijn er 8 die al hun punten nog hebben en na de verdiende verdubbeling nu 400 punten hebben. Vier mannen, vier vrouwen.
Onder hen 4 uit mijn gezin, maar dat is toeval. Wij kijken samen naar de uitzending, ouwehoeren er veel over na, maar hebben allemaal onze eigen verdenkingen en vullen de poule zonder overleg in. Toch grappig. Hoelang houden we dit vol?

Eén van de 24 uit onze poule heeft geen punten ingezet. Bewust of per ongeluk, dat weet ik niet. Feit is dat je zo ook geen punten kwijt kunt raken.

De 7 mannen zijn samen 83 punten verloren en de 16 vrouwen 530. Wat kunnen we hieruit concluderen? Nou...niks. Maar zo gaat het tijdens de uitzendingen ook. Er gebeurt van alles waarvan je denkt dat er een betekenis achter zit, maar meestal is dat helemaal niet zo. 
Let maar eens op. Ben jij iemand die in een tunnelvisie zit en één kandidaat verdenkt, dan ben ik er zeker van dat je per aflevering best 3 hints kunt vinden die ook naar deze Mol leiden. Terwijl dat dus niets hoeft te betekenen. Als je iets zoekt, vind je altijd wel iets.

Ik blijk een intensieve zoeker te zijn, want man o man, wat heb ik slecht en onrustig geslapen de nacht na de uitzending. Dat is echt niet goed hoor.

~ gemaakt door @johanamsoms ~

Dit was de Top 9 van onze verdachten voor aflevering 2:
1. Rick Paul (686 punten)
2. Niels (638)
3. Merel
4. Evelien
5. Robèrt
6. Sinan
7. Sarah
8. Jamie (263)
9. Nikkie (202)

Mijn punten voor aflevering 3 zijn weer ingezet. Ik maak voorlopig gebruik van de omgekeerde tactiek. De wegstreep-tactiek. Er zijn erbij waarvan ik denk 'die is het echt niet'. Eén daarvan is 'mijn' Robèrt. Maar er staan er nog een aantal op dat lijstje. Ik durf niet meer all-in te gaan, omdat ik het jammer zou vinden zonder punten te komen zitten en dan niet meer actief mee te kunnen spelen in de poule. Dus ik blijf op twee inzetten en daarom mag Robèrt er voor de vorm nog bij. 

~ kandidaten van aflevering 3 ~

Afsluitend een verzoek: alsjeblieft, alsjeblieft, ga mij zaterdagavond / zondagmorgen niet appen over de aflevering. Wij zijn er vanavond namelijk niet en kunnen dus niet rechtstreeks kijken. Tot we het gezien hebben, zal ik niet op social media gluren, geen digitale krant bekijken en zéker niet de Wie is de Mol-app openen. Uitgestelde spanning, ik hoop dat ik het kan händelen. En dat ons verrassings-uitje (Salsa dansen, een Parenclub of een avondje John Buijsman?), het waard gaat blijken te zijn ;-).

Hey Joe

In 2016 schreef ik op deze plek over de nieuwe geboortegolf binnen onze familie. 
De eerste die toen het levenslicht zag, was Charlie *klik. Nou, dat is me d'r eentje hoor.
Een inmiddels bijna 3-jarige die de aandacht wél weet te vangen.

Weet je wat nu zo leuk is? De drie kindjes die toen vlak na elkaar geboren werden, kregen / krijgen nu kort na elkaar alle drie een broertje of zusje. Charlie dus ook. 

De verwachting was, dat hij zich al snel zou laten zien. Maar daar dacht dit meneertje zelf héél anders over. Dus terwijl Mama er op rekende dat ze er bijna was, moest ze nog even doorlopen, werd ze flink ziek en had haar lijf alle energie daarvoor nodig. En bleef het kindje dus maar lekker in zijn holletje zitten. First things first. Eerst moest Mama beter en sterker worden, dan had ze daarna vast meer puf om hem er uit te poe...nou ja, je weet wel.

Uiteindelijk knapte Mama op, hield ze weer wat energie over en werd het de hoogste tijd om die ene klus te gaan klaren.

Het werd een flínke klus. Van wat uiteindelijk een flinke jongen bleek te zijn.

Maar. Hij was er. Gezond en wel.

~ Ik maakte en stuurde een kaartje namens ons ~

En vandaag gingen we kennismaken. 

Ik heb geconstateerd dat er in de periode rondom de bevalling een energieoverdracht heeft plaats gevonden. Want heel veel energie is van moeder op zoon overgegaan. Het is een beweeglijk, maar heel goed gelukt kereltje.

~ Ik maakte een gezinsposter voor ze ~

Maar hé, brachten wij soms wat positieve vibes mee?

Kijk dan, wat een fijne ontspanning.

Je zou hem toch zo ontvoeren...

Over vijf maanden is ons Familie Weekend. Tot dan lieve kleine Joe.

Wie is de Mol - Het is begonnen

Het begon met een voorzichtig, beetje lacherig voorstel. 'Poultje opzetten?' We waren zo wie zo met 3, en wie weet wilden er nog wel andere (n familieleden) meedoen.

Zo leuk, de aanmeldingen stroomden binnen. Ik wist dat er veel naar Wie is de Mol wordt gekeken, maar door zoveel mensen uit mijn omgeving, dat had ik me dan weer niet gerealiseerd. De rest van de dag had ik het zo druk, als een klein baasje. Zelfs het laatste uur voor de uitzending was ik bezig met het toevoegen van Molloten. Dat viel om den drommel niet mee, want de app was behoorlijk overbelast.

Maar. We doen met zijn 24-en mee. 7 Mannen, 17 Vrouwen. En ik heb goed nieuws. De eerste aflevering is achter de rug en je staat aan kop. Samen met 23 anderen, dat dan weer wel. Vanaf vanavond gaat dat ongetwijfeld anders worden, omdat dan de eerste kandidaat uit het spel zal vertrekken en er punten verspeeld gaan worden. Vooralsnog hebben we er allemaal nog 200. Geniet van het moment. Je bent in de race!

Met zijn drieën hebben we de aflevering bekeken. Jongste ook, op voorwaarde dat hij het fijnste plekje op de bank mocht. Dat mocht, want hoelang was het geleden dat hij beneden, met ons, televisie had gekeken? De enige schermen die hij bekijkt zijn die van zijn mobiel, of gameconsole, voor You Tube filmpjes en spelletjes. Anders niet.
De Mol verbroedert.

Oudste keek de aflevering terug en ontpopte zich de afgelopen week tot nieuwtjes-jager. Hij blijkt er zo eentje die het hele internet afstruint, op zoek naar hints en ontdekkingen van anderen. Daar doe ik niet meer aan, want voor je het weet zit je al je tijd te verdoen en wat heb je er uiteindelijk aan? Veel kijkers analyseren de afleveringen kapot en kleden elke minuut uit. Als je wilt - en ik ben ervan overtuigd dat de programmamakers dat inderdaad willen - kun je ontelbaar veel dingen terugleiden tot aanknopingspunten. 
Die vooral niet leiden naar de uiteindelijke Mol. Allemaal dwaalsporen om je op het verkeerde been te zetten. Je vindt namelijk altijd meer hints voor kandidaten die de mol niét zijn. 

~ gemaakt door @johanamssoms ~

Maar eerlijk is eerlijk: ik kan wél maar heel moeilijk 'gewoon' naar een aflevering kijken. En ook de afgelopen week heb ik nog heel vaak teruggedacht aan wat ik allemaal gezien en gehoord heb. Eigenlijk is het een dodelijk vermoeiend programma. Ik sta helemaal aan.

Maar wàt vermaak ik me er weer mee. De negentiende jaargang is echt begonnen. 
Deze eerste aflevering is bekeken door bijna 3 miljoen mensen en dat is voor een eerste aflevering een record. Dat is een mooi compliment voor alle makers. Want vergis je niet, het is een hele klus. Dit jaar hebben ze gebruik gemaakt van 70 locaties tijdens 17 opnamedagen. Er gingen 14 maanden van voorbereiding aan vooraf. Het productieteam werkte 17 tot 18 uur per dag.

Er wordt getoverd met beeld vanuit Colombia. Prachtig. Er zit zoveel visuele vernuftigheid in. Die vogels, zó mooi. Wist je dat Wie is de Mol het eerste programma ooit is geweest, dat gebruik ging maken van drones?
Dit land komt straks vast weer op het lijstje mogelijke Vakantiebestemmingen van diverse landgenoten.De gekozen intrigerende muziek geeft precies de goede dynamiek aan de beelden. Het neemt mij helemaal mee in de soms ingewikkelde spellen en de opdrachten, die weer onverwachte twists bevatten. Ik kan er nog uren over nadenken hoe ze die fiets-opdracht nou eigenlijk hadden moeten uitvoeren om het goed te doen?

Nog even terug naar de poule, waar het hartstikke gezellig druk in is geworden.

Met elkaar hadden we 2400 punten in te zetten. Uiteraard een blinde gok, want ze waren ingezet vóór de eerste aflevering. 

Dit is de Top 3 waar wij het meest op hebben ingezet:
1. Evelien (390)
2. Evi (375)
3. Rick Paul (330)

Verreweg het minste punten kregen:
9. Sinan (95)
10. Jamie (60)

Vier van ons gingen op safe, en verdeelden hun 100 punten over de tien kandidaten.
Vier van ons gingen all-in, dus zetten juist alle punten op één kandidaat (Rick Paul, Evelien, Evi en Robèrt)

Nog negen uren te gaan. Dan zitten wij er weer klaar voor. Vergeet je niet je punten in te zetten?

Verrast door de Podcast

Mijn meest favoriete tijdschrift is de Flow. Ik lees hem van voor tot achter en weer terug, gebruik de dingetjes / kleine cadeautjes die er in zitten en knip en scheur er van alles uit voor hergebruik. Al bladerend blijf ik dan soms hangen bij een artikel dat ik al eerder gelezen had, maar dan opnieuw mijn aandacht trekt.

Een maand of drie geleden, stuitte ik zo op een stuk uit een Flow van 2016 over de ontdekking van de Podcast. Dat is een soort on-demand radioprogramma. Als audiobestand te vinden op internet en af te luisteren op je computer of smartphone, waar en wanneer je maar wilt. Dit kan door het direct te streamen, of het eerst te downloaden en vervolgens af te spelen. Ze verschijnen bijna altijd in serie vorm. Je kunt er ook op abonneren. Nieuwe episodes worden dan automatisch opgehaald. 

Waar ik het twee jaar geleden nog een hip verschijnsel vond - ze bestaan wél al vanaf 2004 - , waarvan ik toen dacht dat ik het wel aan me voorbij kon laten gaan, werd ik nu nieuwsgierig. Omdat het allang niet meer in de kinderschoenen stond, het aan populariteit wint en het meer en meer ontwikkeld is. 

En ik me begon af te vragen, of dit niet bruikbaar kon zijn voor mijn langere afstandsloopjes. Ik kan me namelijk nog wel eens vervelen onderweg, wanneer ik langer dan een half uur onderweg ben. Afleiding door naar een verhaal te luisteren leek me ineens hartstikke aantrekkelijk. Meegesleept worden in een thriller of luisteren naar een mooi verhaal of een bevlogen verteller. Stel nou dat het ontspannend werkt en ik afgeleid door het verhaal 'zomaar' twaalf kilometer verderop weer waker zou worden...

In het rijtje aanraders stond De Grote Harry Bannink podcast. En Harry hè, ja goeie ouwe Harry...Wie kent hem niet en wie is er niet groot mee geworden. De Hoofd Geitenbreier van de Film van Ome Willem. De man achter de liedjes van Annie M. G. Schmidt. Een grootheid. Een fantastisch componist, arrangeur en pianist. Kijk op Wikipedia en het gaat je duizelen als je ziet wat díe man allemaal gemaakt heeft en waar hij nauw bij betrokken is geweest.

Ik ben een groot bewonderaar van Annie en bedacht dat dit voor mij de uitgelezen kans was om kennis te gaan maken met het begrip podcast. Dus zette ik een app op mijn smartphone. Er zijn er velen, maar ik koos Podcast Addict.

Je kunt trouwens ook gewoon online luisteren. *klik

Daar zocht ik naar Harry en downloadde de eerste aflevering. Uitgezonden in juni 2017.  Inmiddels zijn er al 40 gemaakt. Ze gaan allemaal voornamelijk over de liedjes van Bannink. Hiertoe interviewt Gijs Groenteman uitgebreid mensen die met Harrie samen hebben gewerkt. Hij heeft altijd een platenspeler bij zich waarop hij liedjes laat horen die hij samen met zijn gast luistert. Het levert geweldige fragmenten op over toevallige ontmoetingen, periodes van creativiteit, ruzies, liefde en vriendschap. 

Met wie bijvoorbeeld? Wat te denken van Jenny Arean, Joost Prinsen, Hennie Vrienten, Loes Luca en Flip van Duijn.

Ik vind het fan-tas-tisch. Zó leuk om al die achtergrondverhalen, gebeurtenissen en feitjes te horen. Over Sesamstraat, Klokhuis, Farce Majeure, Ja Zuster Nee Zuster, Cabaret, 't Schaep met de 5 poten, de Stratemakeropzeeshow en J. J. de Bom. Stuk voor stuk een begrip.

Zó leuk om al die liedjes te horen en mee mee te zingen - als er niemand kijkt. De titels zijn trouwens per aflevering hier *klik terug te vinden.

Behalve mooie verhalen en meer kennis, heeft het luisteren naar deze podcast me nog iets gebracht. Namelijk, rust. 

Mijn hoofd staat altijd aan. Ik kan me moeilijk focussen. Denk en doe allerlei dingen door elkaar heen en tegelijk. Ben snel afgeleid. Dat alles geeft onrust. Maar met mijn oortjes in, gaat bijna al mijn aandacht naar het verhaal. Het boeit, ik luister en mijn hoofd is stil.

Mijn benen niet, want ik ren door. Mijn handen niet, want die werken door. Ik deed namelijk een fantastische ontdekking: ik kan er heel goed huishoudelijke klusjes op doen. Terwijl ik normaal dat ontzettend snel zat ben en weer enorm behoefte heb aan een bak koffie, even zitten of iets gezelligs doen, ruim ik nu ook de slaapkamer nog even op. Vouw de was weg en leg alles direct in de kasten. Ga alle tegels soppen in de badkamer, ga het gereedschap hok aan kant maken en geef ik ook nog maar de planten water. Gewoon, omdat ik nog verder wil luisteren. Dus ons huis is ook gelukkig met mijn ontdekking.

Wat moet ik nou, als ik straks alle 40 afleveringen gehoord heb? Ik heb er nog 3 te gaan. Natuurlijk heb ik al gegoogeld wat er nog meer te luisteren is. Het aanbod is inmiddels behoorlijk groot. Er zijn waargebeurde- en korte nieuwsverhalen, wetenschapscolleges en culturele onderwerpen. Er zijn spannende thriller series en historische radioreportages. Voor elk interessegebied is er wel iets te vinden. Te veel om met goed fatsoen te kiezen. 

Heb jij een tip voor me: graag! Hoe meer hoe beter, want ik wil zéker ook nog proberen hoe het is om er tijdens autoritten naar te luisteren.

Heel Holland Molt

Hier in huis tellen we de dagen af. Elk jaar opnieuw. De eerste zaterdag van januari en daarna nog heel veel zaterdagavonden. Het tijdstip dat IK de afstandsbediening in mijn handen wil. Dat IK bepaal welke zender er op staat en dat alle sportprogramma's verboden zijn. Dat IK het fijnste plekje op de bank in beslag neem. Dat IK iedereen sommeer òf de kamer uit te gaan, of te blijven maar dan hun bakkes stil te houden.

Want IK kijk dan naar Wie is de Mol. Dit jaar wordt het nóg leuker want hij doet mee. 
Een fantastisch leuke Brabander. Zo bescheiden als dat hij groot is. Hij noemt zichzelf gewoon bakker en patissier. Maar dat is hij niet gewoon. Hij is zoveel meer dan dat.

Het programma Heel Holland Bakt heeft mijn ontluikende liefde voor bakken aangewakkerd. Heeft mij weten te verleiden tot de aanschaf van een zeldzaam mooie keukenmachine. De liefde voor het opeten van al het gebakte had ik al veel langer trouwens. Zo leerde ik hem kennen. We bezochten een paar keer zijn winkeltje en proefden daar de lekkerste gevulde koeken ooit. 

In november gingen we naar zijn theateravond.

Dàt was toch leuk. De introductie deed hij vóór het podiumgordijn. Terwijl iedereen aan een plakje cake knaagde. Daarna schoven de gordijnen open en kregen we een blik op het podium. Daar stonden allemaal tafels en stoelen, met daar omheen projectieschermen. 

Hij nodigde ons uit om bij hem te komen zitten. Na een ferme handdruk zaten we daar dan. En ging de meester vertellen. Over noten, chocola, brood en zijn geschiedenis. 
De man kan, deed en doet nog veel meer dan ik toen wist. 

Zijn winkel bestaat juist dankzij Heel Holland Bakt. De oude bakkerij van zijn ouders was er namelijk niet meer, omdat hij zich had toegelegd op het delen en verspreiden van zijn kennis. Er was wél een prachtige workshoplocatie. Door het programma kreeg hij veel vragen over waar zijn producten nou toch te verkrijgen waren. Zo kwam er weer een verkooppunt naast.

Deze avond werd een uitgebreide proeverij. Hij had van alles voor ons meegenomen. Ja, óók een worstenbroodje en appeltaartje. Heerlijk was het. Of we bij hem thuis aan de keukentafel zaten.

Zijn meest indruk makende advies die avond was, om vooral niét te proeven door voorzichtig stukjes af te happen. Dat vindt hij een kwelling. Nee. Hoppa, in ene keer naar binnen proppen, dan heel goed kauwen, proeven en genieten. Tegenwoordig harken wij hier dus op deze manier onze koeken en chips naar binnen. Schrokken zonder brokken, zal ik maar zeggen.

Eind februari reis ik opnieuw naar Oisterwijk af, om er een workshop te volgen. Of ik er veel ga leren weet ik zonet nog niet. Misschien ben ik wel veel te veel onder de indruk van de ruimte, alle apparatuur en verhalen. Maar ik ga er heus wel mijn best voor doen en houd jullie op de hoogte van mijn ervaringen.

En nu is Robèrt dus deelnemer van Wie is de Mol 2019. Hoe leuk wil je het hebben? Ik kan alleen maar hopen dat hij de Mol is, want dan blijft hij alle afleveringen te zien. Voorlopig heb ik in de Poelepoel dus maar vol op hem ingezet.

Nog minder dan negen uur te gaan. Kijk jij ook?
_____________________________________________________________________________

Binnen een half uur na plaatsing van dit blog, kwam er al een suggestie om een eigen poule te starten. Zin om mee te doen?
Download dan de Wie is de Mol-app, maak een account aan en geef mij je gebruikersnaam door. Dan voeg ik je toe in de app. 

Ik noem de poule "Dekunstomverbandenteleggendieernietzijn". 

Precies!