De Maaslandloop- en een vraag

Ik probeerde het vanaf maart 2012 en een maand of twee later wist ik dat het klopte.
Het werd 'a way of life' en kleurde mijn weken en agenda.
Ik verlegde steeds opnieuw mijn grenzen en rende van evenement naar evenement, telkens gekoppeld aan een nieuw doel. Zo ontdekte ik dat ik sterker was dan ik dacht. Dat voelt goed.

Ergens in november vorig jaar kwam er een nieuwe uitdaging op mijn pad: of ik zin had om mee te gaan doen aan de Maaslandloop?
Mijn eerste reactie was afhoudend, omdat ik mezelf er fysiek nog niet toe in staat achtte. Maar mensen die ik hoog heb zitten, dachten daar anders over.
Daarbij, ik kreeg een nieuwe uitdaging, zo op een presenteerblaadje aangeboden.
Na rond gesnuffeld te hebben op de site, (klik voor meer info) werd ik snel enthousiast.

Ik besloot er niet al te lang over na te denken en na overleg met het thuisfront meldde ik me aan.

~ Jammer dat ik niet bij het foto-moment kon zijn. Ik wacht op de herkansing. ~

De Maaslandloop is een initiatief vanuit Hardloopvereniging Thof Running uit naburig dorp Maasland. In de loop der jaren was er regelmatig deelgenomen aan estafettelopen zoals de Roparun, de IJsselmeerloop en Den Helder - Maastricht, maar in 2009 ontstond de wens naar 'iets anders'. Zo is deze recreatieve, laagdrempelige en kleinschalige non-stop estafetteloop ontstaan.

Dit jaar wordt hij op 13 en 14 juni voor de zesde keer georganiseerd. Volgens een beschrijving met routekaarten en / of GPS bestanden lopen we vanuit Maasland een hele mooie ongeveer 360 kilometer tellende Nederlandse route, die ons langs de Lek, Rijn, Merwede, Waal en natuurlijk de Maas voert. We starten op vrijdag rond 6.00 uur, lopen non-stop en dus dag en nacht door, en zullen de dag erna rond 16.00 uur op het feestterrein van Sport en Spel onthaald worden.

Er wordt een echte wedstrijd van gemaakt; mensen hebben het blijkbaar nodig om de beste en snelste te kunnen worden. Dat hierdoor beginnende lopers, die minder snelheid hebben, dit unieke evenement en saamhorigheidsgevoel niet en misschien wel nooit kunnen beleven, zetten Theo (trainer bij Thof) en Trudy aan het denken. Zou er behoefte zijn aan een team met grotendeels onervaren mensen?
Dat was er en eind november zat de hele kluit bij elkaar voor een eerste bespreking. Want het is een hele organisatie. Ons team telt fietsers, kaartlezers, chauffeurs, een masseur en 12 lopers. Wij gaan om beurten, begeleid door een fietser / wegwijzer, één kilometer rennen. Dus gemiddeld rent iedereen 30 kilometer binnen 34 uur, terwijl we ons per busje steeds met de loper mee verplaatsen. Dag en nacht. Achter elkaar door.

Nou. Best een uitdaging, toch?

We hebben een gezamenlijk trainingsloopje gedaan

en inmiddels hebben we een teamnaam én shirt. Ik mag zeggen dat ik een trots lid ben van het Run2Feedt team.

Een deel van het team loopt nu op zaterdag met elkaar een duurloop, om kilometers te maken en sterker te worden.

Ik ben zo dankbaar voor deze sport, die me zoveel brengt. Zoveel dingen die ik nooit gedacht had - waarvan ik nooit gedacht had dat ik ze zou kunnen, gewoon door mezelf voort te bewegen op mijn eigen spierkracht. Hardlopen geeft vrijheid. Geeft je iets leuks te doen in je vrije tijd. En ik gun het iedereen.

De Maaslandloop is tevens een sponsorloop en heeft een thema: De Maaslandloop geeft kinderen hoop. Dat geeft aan dat de opbrengsten ten goede komen aan projecten voor kinderen. Kleinschalige projecten voor kinderen uit de buurt, waarvoor onze bijdrage een wezenlijk verschilt maakt.
Dit jaar is gekozen voor de Stichting Kinderen van de Voedselbank (klik voor meer info). Zij zetten zich in voor kinderen van wie de ouders gebruik moeten maken van De Voedselbank. Deze kinderen komen over het algemeen tekort, wat voor onze kinderen vanzelfsprekend is.
Zij brengen kledingpakketten uit met nieuwe kleding en schoenen, delen verjaardagsboxen uit met slingers en ballonnen en zij organiseren leuke dagjes uit naar dierentuinen en pretparken.

Ons team heeft 2100 Euro inschrijfgeld overgemaakt om deel te mogen nemen aan dit evenement. Geld voor de Stichting.
Dit hebben we bij elkaar gebracht door verschillende acties.

Zo pakten we in het weekend voor Kerst ieders boodschappen in, bij een supermarkt. 
We namen genoegen met een 'dankjewel', maar een bijdrage in de collectebus mocht ook. Er werd heel gul gegeven en het personeel vroeg wanneer we weer kwamen want het stroomde zo lekker snel door bij de kassa's.

~ Of we ook bier inpakten? Tuurlijk! ~

Tijdens het lichtjesfeest in Maasland werd warme chocomel geschonken en oliebollen en wijnflessen verkocht.

Ook gaven we een feest. Uitverkocht!

En komende vrijdag lopen de kinderen van de hoogste groepen van de Maaslandse basisscholen een sponsorloop en zij doneren alles aan ons. Goed hè. Vrijdag sta ik daar dus limonade te schenken.

Ons inschrijfgeld hebben we zo al lang verdiend, maar we proberen nog iets meer af te dragen. Bovenstaande zijn allemaal teamacties geweest.
Maar ieder is vrij om zich ook persoonlijk te laten sponsoren.
Nu heb ik geen bedrijf of zakelijke contacten achter me. Maar misschien wel wat vrienden en familieleden. Als je me wilt helpen kan dat. Alsjeblieft? Al is het maar een euro.
Of je koopt een potroosje van me. Voor 2,50 Euro heb je er eentje. Als je in Schiedam - Vlaardingen - Maasland - Maassluis - Schipluiden woont, kom ik hem (of ze) bij je thuis afleveren.

Ze kunnen binnen of buiten staan, maar kunnen niet tegen vorst. We mogen ze tegen inkoopsprijs kopen en de rest - 1,70 Euro, gaat naar het goede doel. Rond 18 april heb ik ze in huis.

Heel erg dank je wel :-)

Ik houd jullie op de hoogte!

Plaatjes van Maart

Eén van de fijne dingen van de zomertijd, is dat je 's avonds gewoon nog een extra dag hebt. Na het eten nog lekker buiten spelen. In de tuin rommelen. Stukje rennen. Het voelt goed. 

Wat is het mooi nu overal. Zoveel vogels, voorjaarsgeluiden all over. In de wijken staan overal prachtige magnolia's en bloesembomen in bloei. 

De zon gaat vaak oranje onder. Het is lente!

Eén week voor de City Pier City Halve Marathon besluit ik toch de veertien kilometer met de groep mee te lopen. Zes dagen ná de CPC loop ik met hen zelfs achttien kilometer. Ik ben toch sterker dan ik dacht.

Zwaan - Kleef - Aan

Op zondagochtend 2 maart (!) drink ik mijn koffie en eet ik mijn ontbijt in de tuin. Wat een genot. Dat dat weer kan! Dat dit nu al kan.

Op een vroege morgen op weg naar de zolder van school, probeer ik de zonnestralen te vangen. Niet goed gelukt; in het echt was het mooier.

Het wordt warmer buiten, dus de kortere sportkleding kan weer bovenop gelegd worden.

Het begin van een fijne avond. De zon ging mooi onder en omdat ik voor de verandering eens op tijd was, parkeerde ik de auto om dit vast te leggen.

Op een woensdagavond in Barendrecht uit eten gaan. Heerlijk gegeten, gezellig gekletst en het nodige gelachen. We hadden het hele restaurant én al het personeel voor onszelf.

Twee dagen later alwéér een etentje + een theateruitje.

Hij probeert het rennen weer een beetje op te bouwen. Ik maak elk weekend een - voor mijn doen - flinke duurloop en heb door de week wat meer herstel nodig. Dus loop ik af en toe met hem en Evy mee. Na afloop van een duo-loopje maakten we een duo-selfie.

Toen brak de dag aan dat Fritsie een Je - Weet - Wel - Katertje werd. Het was een rare dag voor hem, waarop hij een gedaantewisseling onderging. Zo lief, knuffelig en aanhalig als hij bij ons is, zo lelijk deed hij daar. Of was hij eenkennig?

We hadden afgesproken hem thuis met rust te laten en hem niet uit zijn reismandje te halen. Gewoon, deurtje open zetten en kijken wanneer hij zich veilig genoeg zou voelen om er zelf uit te komen.

Nou. Thuis komen, neerzetten, deurtje open, en PLOP. Daar was ie al. Knorrend of er niets aan de hand was. Geen kik meer gegeven en direct al grote sprongen maken op de bank. Fluitje van een cent mannen, zo'n ingreep.

De polder kleurde mooi tijdens mijn avondloopje.

Fritsie vindt het wel leuk dat logeerkonijn Walter er weer een weekje is.

Overal magnolia bomen. Inmiddels ligt nu overal de grond bezaaid, want ze hebben al heel snel last van uitval. Jammer.

Het grote voordeel van een Je - Weet - Wel - Katertje zijn, is dat je dan naar buiten mag.

Maandenlang heeft hij staan draaien en miauwen voor de dichte schuifpui. We moesten steeds grotere capriolen uithalen om hem binnen te houden als we zelf de tuin in of uit wilden lopen.

Maar nu mag hij. Behoedzaam en voorzichtig, laat hij zijn neus overal het werk doen. Hij vindt het wel wat.

Binnen één week had hij zijn eerste muis al te pakken. Onze jager. Niet leuk.

Mijn laatste huishoudelijke aankoop. Laat de zon maar komen.

Ergens in maart was het Grote-Verwen-Jezelf-Dag.

Daar werd ik een blij meisje van. Nu nog ermee leren omgaan.

Wim ging met collega's een uurtje spinnen voor Villa Joep. Ik fietste er even langs. Wat een happening, met een geweldige opbrengst. Kijk, daar in het donkerblauw onder de basket, daar zit ie.

Man man, wat gaat het dit seizoen slecht met Sparta. En toch gaat Oudste naar elke thuiswedstrijd en dit keer ook uit met de bus mee naar Eindhoven. Het gaat daar geen haar beter en de uit-supporters gaan met hun rug naar het veld staan en maken een selfie.

Intussen ga ik gezellig uit eten met twee nichten bij onze tante. Vooraf een advocaatje, net als vroeger bij oma thuis. Ik herinner me de enorm sterke smaak, maar dat blijkt veertig jaar later reuze mee te vallen. Voor het eerst sinds een jaar of vijftien weer eens hachee gegeten. Héérlijk en mijn darmen hielden zich koest. In tegenstelling tot die van mijn tafeldames. Nu ga ik het snel zelf ook weer eens maken.

Ze werken al dik vijfentwintig jaar samen. Deze week zijn er opnieuw twee van hun afdeling op staande voet ontslagen; de één na negenentwintig dienstjaren. Deze foto werd op het nieuwjaarsfeest gemaakt en staat nu in "het schoolkrantje". 

Een flinke poos terug haakte ik Muis. Toen kreeg ik van iemand een verzoek om Aap te maken. Ik kocht het katoen en deed er vervolgens niets mee. Tot ik onverwacht van iemand een patroontje kreeg. Ik ben begonnen!

Eindelijk. Na een half jaar brilloos te zijn geweest heb ik een nieuwe uitgezocht. Met deskundige hulp én deskundig personeel. Zij constateerde dat de dure bril van een erkend opticien, waar ik nooit tevreden over ben geweest, een +1 glas bevat terwijl ik toch echt -1 nodig heb. Aha. Dus zo gek was ik toch niet, met mijn geklaag. 

Maar nu heb ik voor een luttel bedrag een andere. Mijn mannen vinden hem niks. Harry Potter word ik genoemd en Wim vroeg of degene die met me mee was haar eigen bril vergeten was op te zetten.

Een hele steun hoor, die mannen van mij.

"Verliefdheid is elkaars fouten niet zien. 

Houden van is elkaars fouten accepteren. 

Ware liefde is houden van elkaars fouten."