Uitzichtpunt #120

Relaties.

Pril. Puberaal. Passioneel. 
Kabbelend. Ingewikkeld. Stormachtig. Liefdevol. Jaloersmakend. Hartverwarmend. Langdurig.

Aantrekken en afstoten.

Stoppen of doorgaan.

Ze had ermee te maken. Bij elkaar blijven ging niet vanzelf, maar uit elkaar gaan al helemaal niet.

You win some and you lose some.

Dit uitzicht vanuit haar nieuwe woonkamer zie ik als pure winst.
Je zal er maar wonen..............

Vreemde Vogel Punt #119

Onze tuin wordt regelmatig bezocht door vogels. Niet omdat ze ons zo leuk vinden, of van het groen komen genieten.
Welnee. Het draait altijd om eten. Als dat in onze tuin te vinden is, dan komen ze. 

Toen hadden we ineens een vreemde vogel op bezoek. Zo eentje die normaal gesproken nooit onze tuin aandoet. Nootjes en zaden vindt hij niet interessant. Hij aast op vis.
Laten onze buren op links nou een vijver hebben!

Kijk! Hij staat daar op het schuurdak van de buren op rechts.

Ons schuurdak wordt als tussenlandingsplaats gebruikt. Je ziet hem loeren.

Dan stijgt hij op om weer iets dichter zijn doel te naderen.

Als hij geland is op de coniferenhaag die onze tuinen scheidt, weet hij dat hij bijna beet heeft.

Hij is zo geconcentreerd dat hij niet in de gaten lijkt te hebben dat ik er ook ben. Ik mag best dichtbij komen.

En wèg is ie. Op jacht naar zijn schat.

Wandelpunt #118

Alle mannen waren uithuizig vanmiddag.

Nou. Uitgelezen kans voor mij om er ook op uit te trekken.

Ik zette de auto in Barendrecht neer.

En begon daar aan mijn wandeltocht.

 Trainen voor de Drenthse Wandel Vierdaagse, die over twee en een halve week plaatsvindt.

Om het wandelen aantrekkelijker te maken, had ik een route langs geocaches gezocht.

Er zaten lastige jongens bij. Deze lag aan de andere kant van het slootje.

Deze hing hoog bovenin.

Ik heb me goed vermaakt.

Vijf en een half uur wandelen en zoeken, in zon en wind.

  
Moeie pootjes en een gloeiend gezicht als beloning.

Maar ook zeventien komma vier kilometers en veertien caches op de teller.

Als dat geen lekker slapen wordt..............

Nog een verjaarspunt #117

Drie op een rij.

Ofwel, drie blogs-over-een-verjaardag op een rij.

Er was namelijk wéér een jarige vandaag. Een heel bijzondere.

Zo bijzonder, dat het dorp vol kleine en grote vlaggen hing.

We aten er een gebakje op.

Er kwam visite.

We namen nog iets lekkers.

En er kwam nog een vriend langs.

Hij was ècht heel erg jarig vandaag.

Vandaag precies een jaar geleden werd hij geboren.

Gefeliciteerd Sjors. Wij zijn hartstikke blij dat je er bent.

Verjaarspunt #116

Er was er één jarig hoera hoera.............

Vandaag was het zijn beurt. Hij vindt jarig zijn fijn. Omdat elk jaar erbij bijzonder is. Omdat elk jaar hij zich meer bewust wordt, dat het helemaal niet zo vanzelfsprekend is om opnieuw ouder te worden. Elk jaar erbij is er weer eentje.

Hij vindt dat jarig zijn ook zijn mindere kanten heeft. De drukte als het echt en groots gevierd wordt. De aandacht van iedereen. Het telefonisch spreekuur dat de hele dag doorgaat. Niet dat hij de belangstelling niet waardeert, maar het is "zo'n gedoe". 

Hij vierde vandaag zijn verjaardag zoals hij het het liefst doet. Beetje uitslapen, keutelen in en om het huis, taartje eten, Feijenoord kijken, hapje eten. Het was een gewone en toch zo'n bijzonder dag.

Happy birthday lief!

~ Een nieuwe koffer als cadeau ~

~ Van de jongens een klein flesje Bacardi (3 liter) voor naast het dartsbord ~

~ En van Sjors een muis. Dat brengt zijn totaal op negen muizen en één vogel ~

~ Zo geinig gestyled, en toen viel er een stuk om ~

~ Jongste maakte een groeps-selfie ~

Met zijn hoofd in de wolken, of gewoon een vuile lens? ~

Dat kon je wel zien, dat was hij!

Cadeautjes-inpak-punt #115

Ik vind het leuk om cadeautjes te geven. Om te zoeken naar iets dat ik ècht vind passen. Liefst afwijkend van de min of meer gebruikelijke presentjes. Origineel.

Vandaag was het gelukt.

Een leuke verpakking maakte het af. Op een eenvoudige manier kun je het nèt even anders maken.

Cadeautje.
Inpakken in eenvoudig bruin papier.
Een draadje er omheen wikkelen, recht toe recht aan of in een patroontje.
Bloemetjes - Koolzaad - van de slootrand ertussen.
Klaar!

Op weg naar haar verjaardag, fietste ik over de Harreweg, dwars door de polders die er nu zo mooi bij liggen. In de berm staat heel veel koolzaad. Zo mooi, alsof het licht geeft.

Mazzelpunt #114

Nee. Vlekkeloos liep en loopt mijn leventje niet altijd. Maar bij wie wel?

Over het algemeen kan ik zeggen dat ik vaak mazzel heb. Met mijn lief, dat ik als Nederlander geboren bent, met mijn achtergrond en opvoeding, onze financiële situatie, met hoe onze kinderen zich ontwikkelen en dat ons nog steeds allerlei levensbeperkende gezondheidsproblemen bespaard blijven.

Mazzel dat ik kan lezen en schrijven, elke dag vers brood kan kopen en mazzel dat mijn hart een huppeltje maakt elke keer als ik hem thuis zie komen.

Mazzel plan je niet. Mazzel overkomt je.

Met deze zonnige en lichte dagen wilde ik meer kleur in de tuin. De opnieuw wit gespoten hanging baskets en de bakken aan het schuurtje schreeuwden om aandacht.

In deze tijd van het jaar is het aanbod enorm bij de plantenwinkel in onze wijk. Maar voor de geel / oranje viooltjes waar ik zo vrolijk van word, was ik al te laat. Uit de rest kon ik zo snel niet kiezen.

Dus pakte ik een bak met 12 petunia's en ging deze samen met een bosje ranonkels afrekenen.

Een praatje pot, pinnen en weg was ik met de buit. Buiten realiseerde ik me dat ik weer eens zonder goed te kijken gepind had. Ik wist niet eens met welk bedrag ik akkoord was gegaan.

Maar ik had een pin bonnetje gekregen. Thuis bekeek ik het.
Twee euro. 

Twee euro?? Dat was de prijs van de ranonkels.
Blijkbaar had niet ik alleen staan snurken. 

Ik heb een bak petunia's gekregen vandaag. Wat een mazzel!
Tot op dit moment weet ik alleen nog niet of ik nu wel of niet vind dat ik terug had moeten gaan om alsnog te betalen..........

Landingspunt #113

"Vogeltje wat zing je vroeg,
is de nacht niet lang genoeg,
nee, de nacht is altijd veel te kort,
omdat het tegen vieren,
zo 's morgens tegen vieren,
omdat het dan pas echt gezellig wordt"

Ze zijn er weer. "Onze" halsbandparkieten. Ze kiezen de boom in de tuin van onze naaste buren om te schommelen in de wind en van het uitzicht te genieten. 
Ze zijn niet alleen, soms wel met zes tegelijk. Dat kan je niet ontgaan, want ze produceren enorm veel geluid.

Met het zonnetje op mijn gezicht en mijn ogen dicht, waan ik ik me dan heel even in Centraal-Afrika.


Informatie van de Vogelbescherming:

Ze zijn knalgroen, luidruchtig en assertief. Halsbandparkieten zijn tropische vogels, afkomstig uit Zuid-Azië en Centraal-Afrika. Door toedoen van de mens heeft deze papegaai op sommige plaatsen zich permanent weten te vestigen: het gaat om ontsnapte en losgelaten kooivogels. 

Halsbandparkieten zijn holenbroeders, die ook in nestkasten broeden. In Groot-Brittannië lijkt de halsbandparkiet te concurreren met kauwtjes, spechten en uilen om beschikbare broedholten, in Nederland is daarvan slechts in geringe mate sprake. Het broedsucces van de halsbandparkiet lijkt vrij laag te zijn.
Broedt onder andere in gebieden met struikgewas en cultuurland, maar stadsparken en tuinen zijn in Nederland veruit favoriet. Het nest wordt in een solitaire boom gemaakt, meestal in een spechtennest op flinke hoogte. De halsbandparkiet is in Nederland voor een zeer belangrijk deel afhankelijk van bijvoedering door gulle stadgenoten; zonder die hulp zouden halsbandparkieten de voedselschaarste in de winter niet overleven.

Voedsel: Zaden en vruchten (en vooral pinda's).

Hun broedperiode is vanaf maart. Ze hebben één legsel per jaar van drie tot zes eieren.

HerOntmoetingsPunt #112

Er is veel veranderd.

We zijn geen twaalf of tweeëntwintig meer.
Ik was niet bij zijn moeder thuis, maar in hun eigen huis.
Het meisje van toen, is nu zijn vrouw.
Toen waren wij de slungels, nu hebben we ze zelf.
Toen dronken we in de bioscoop of in de kantine, cola via een rietje. Nu koffie door een rietje.
De ballen kunnen wij nog vangen, maar hij niet meer.
Stilzitten konden we amper, nu moesten we wel.

Toen lag de wereld aan onze voeten en hadden we een énorme toekomst voor ons.
Nu hebben we het moment.

Wat niet is veranderd is het gemak van praten, het vinden van gespreksstof en het lachen. Mooi is dat toch.........

"In het juiste licht en op het juiste ogenblik is alles bijzonder."

Broodpunt #111

24 uur eerder:

Hé mam, morgen ben ik vroeg uit hè. Weet je wat ik wel weer eens zou willen? Wentelteefjes! Wil jij die weer eens voor me maken?

Dat was inderdaad lang geleden.
Ik realiseer me nu dat ik hem 'vroeger' best heb verwend. Elke dag was ik voor hem thuis tussen de middag, als hij vanaf zijn basisschool hier kwam lunchen. En bijna elke dag maakte ik wel iets lekkers. Tosti's, pannenkoeken, brood met knakworst of hamburger en wentelteefjes.
Het kwam regelmatig voor dat klasgenootjes een eetafspraak met hem maakten en dan vooraf een verzoekje indienden. Of we dan misschien precies hamburgerdag konden hebben? Wentelteefjes waren favoriet bij zijn meisjes-vriend. Zijn vrouwelijke klasgenootje waarvan je niet mocht zeggen dat het zijn vriendinnetje was want dan zouden de mensen kunnen denken dat hij er verliefd op was. En. Dat. Was. Absoluut. Niet. Zo.

Vandaag dus weer eens wentelteefjes. Hij heeft gesmuld.