Daar gaan we weer!

Nog twee nachtjes slapen en het is weer zover. 

Een spiksplinternieuw 22e seizoen 'Wie is De Mol?'.

Op 16 december kreeg ik al het eerste bericht over het aanmaken van de poule.

Daarna volgden er meer. Heerlijk om te merken dat het leeft en ik niet de enige ben die reikhalzend uitkijkt naar de 1e januari. 

Natúúrlijk komt er weer een poule en gaan we opnieuw met elkaar de strijd aan om de enige echte unieke Wie is De Mol?-wisseltrofee. Want wie wil er nu niet als vijfde met zijn naam op die trofee?

Vorig jaar speelden we met 36 man / vrouw. Met Tineke als uiteindelijk overtuigende winnaar. Klik hier om terug te blikken op seizoen 21.

Alle oud deelnemers zal ik proberen een uitnodiging te sturen via een link. Je kunt je ook bij mij melden met je gebruikersnaam.

Onze poule heet wederom OntmaskerDeMol. Download de app van de AvroTros en maak een (nieuw) account aan. Je kunt wel weer dezelfde inloggegevens kiezen als je dat makkelijk vindt.

We starten allemaal met 100 punten. Zorg ervoor dat je deze voor de eerste aflevering van aanstaande zaterdag al ingezet hebt. En probeer ze zo vaak mogelijk te verdubbelen.

Vergeet ook niet elke week de testvraag te beantwoorden. Hoe meer punten, hoe groter de kans op de roem én de trofee. Wil je meer lezen over hoe het werkt met de app, klik dan hier voor een verwijzing naar de officiële website.

Voor Instagram gebruikers heb ik een speciaal account aangemaakt voor ons poule-gebruikers. Dat geeft iedereen die dat leuk vindt de kans om nog wat verder met elkaar te ouwehoeren over de uitzendingen, gebeurtenissen en verdenkingen. Dus kom erbij, en volg.

Nog twee nachtjes slapen...

De grote man met de kleine vrouw

29 december 2021

Negentwintig december is al jarenlang een bijzondere dag. 

Want nu vijftig jaar geleden, trouwde een grote man met een kleine vrouw. Zijn jeugdliefde.

Ik weet niet precies vanaf wanneer ik begon mee te tellen. Maar vanaf dat moment telden we er elke 29e een jaartje bij.

Tot de teller stopte, bij achtentwintig. Die dag zou nooit meer hetzelfde zijn. Het gevoel dat gemis groter en anders zou worden, kende ik toen nog niet.

Niet dat we de 29e december geruisloos voorbij lieten gaan, nee hoor. We hebben er menig tompouceje op gegeten. Doorgaan is soms heel makkelijk. Maar vandaag is een dag om even stil te staan.

~ Kijk, daar zit ik ~

Het is een speciale dag. Met voor hem veel mooie herinneringen. Voor mij de foto's. Want ik was toen vijf, dus wat weet ik ervan? Ruim eenentwintig jaar later weet ik er op mijn eigen manier mee om te gaan. Soms met tranen, maar altijd met een lach.

Ik bracht hen beiden bloemen. En hem koekjes. Koekjes die voor mij deze dag symboliseren. Op het oog misschien een vreemde combinatie. Maar als je weet dat hij Opa Olifant wordt genoemd en eendjes *klik bij haar horen, dan klopt het ineens. 

Zo vierde ik vandaag.

De dagen zijn geteld

Adventskalenders. Wie kent ze niet? De kartonnen kaarten van A4 formaat, met daarop 24 vakjes achter genummerde deurtjes. Met in elk vakje een stukje chocolade. Ik tikte bijna 'lekker stukje chocolade', maar dat zou overdreven zijn. Want 'lekker' is niet bepaald wat ik me herinner van de karton-smaak.

Afijn. Een jeugdherinnering is het. Vorig jaar verwende ik mezelf met een hele moderne variant, gebaseerd op allerlei bak-artikelen. Ik vond het hartstikke leuk om elke dag iets open te maken. Kinderlijk leuk zelfs. Ik schreef er toen ook een stukje over. *klik

Aan het eind van 2020 bedacht ik hoe grappig het zou zijn om het volgende jaar er eentje voor iemand anders te maken. Mijn nicht is begin november jarig en dit leuk me nu eens een apart verjaarscadeautje.

Ik zette een doos van een kerstpakket apart. En tien maanden lang verzamelde ik allerlei kleinigheidjes voor haar, haar vriend én de kat. Vierentwintig stuks.

'Te laat' is my middle name en dus haalde ik 5 november niet. Maar enkele dagen daarna had ik het pakket klaar. Alles was ingepakt en ik had een volgorde bedacht. Daardoor konden de eerste vijf pakjes Sinterklaas gerelateerd zijn en de laatste juist speciaal voor Kerst. Elk pakje kreeg een genummerd stickertje.

Bovenin de doos, óp de pakjes legde ik een envelop met een uitleg. Eerst de envelop open maken en de brief lezen. Dan zou alles duidelijk worden. Dat het de bedoeling was om alles nog even dicht te laten en pas op 1 december te gaan starten met dagelijks één pakje open te maken.

Toen kon de hele zooi verstuurd worden naar het hoge noorden. Ik begreep er dan ook niets van toen ik na enkele dagen foto's toegestuurd kreeg van een vrolijke nicht die pakjes aan het uitpakken was.

Huh? Nu al? Al snel bleek dat ik één cruciale fout had gemaakt. Ik had de instructiebrief bovenin de doos GELEGD. Maar wél los. Dus de envelop was tijdens de reis opzij gegleden, buiten het zicht. Hoe dom van mij. Gelukkig waren er nog genoeg pakjes dicht en was de hele gedachte nog niet verloren.

Al met al heb ik genoeg lol aan de voorbereiding beleefd, dat ik bedacht heb dat ik volgend jaar opnieuw een adventsdoos ga versturen. Aan wie, geen idee? Ik heb nog een maand of tien om dat te bedenken.

Inmiddels was mijn eigen cadeau ook gearriveerd. 

Ik heb mezelf namelijk wéér op een adventskalender getrakteerd. Ook weer een hele leuke, blijkt. 

Elke dag een nieuwe koek-uitsteker.

Als toetje kreeg ik vanuit Assen ook een adventskalender opgestuurd. 

Eentje van Lego. 

Dagelijks een mini bouwwerkje.

Zo kom ik de maand wel door.