Steun de horeca in Dordrecht

zondag 14 februari

Al eerder *klik schreef ik over onze leuke stadwandeling in Delft afgelopen januari.

Voor februari hadden we zo'n zelfde soort stadswandeling geboekt in Dordrecht.

Door de hevige sneeuwval de nacht ervoor en code rood die voor de dag zelf was afgegeven, werd alles gecanceld. Begrijpelijk. Maar we zouden toch al niet gegaan zijn. We wilden niet ons leven wagen tijdens de autorit er naar toe.

Een week later, op Valentijnsdag kregen we een herkansing.

Goed ingepakt gingen we op weg. Om al na tien minuten bij de De Stadsbranderij aan te komen. 

Even overwogen we door te lopen, maar daarvoor zagen de versnaperingen er té lekker uit. Home made millionaires shortbread verkochten ze er. Nu is de mijne niet te versmaden, maar deze was ook ontzettend lekker.

Ook in deze stad vind je hofjes. 

Deze was bij het Dordts Museum.

Vanuit daar liepen we langs het Augustijnenkamp, door de Kloostertuin en Het Hof, langs de Gemeenteschool, naar de Nieuwstraat.

De rest van de route leidde ons door het centrum.

Veel oudbouw en monumentale gebouwen. Een beetje een rommelig allegaartje eigenlijk. In Delft vind ik het meer consequent en in één dezelfde stijl oud. Maar ja, wie ben ik?

We liepen langs een etalage met originele Disney Lego bouwwerken.

Langs de kades bij de Grote Kerk.

Bij de Lange IJzerenbrug pikten we een geocache mee.

En bij Lef kozen we voor Fish & Chips.

Bestellen in de open lucht

en in het zonnetje wachten tot de kok het klaar had.

Was het die €5,50 per bakje waard? Nee. Het was een bakje slappe hap. Maar hé, wat geeft het.
Zij hebben zoveel inkomsten gemist de laatste tijd. En wij krijgen keurig ons loon gestort eens per maand.

We vervolgden onze weg glibberend en glijdend.

Door de lage temperaturen én de smalle straten waar geen zonlicht komt, was de sneeuw in bijna het hele centrum blijven liggen. 

Die sneeuw was inmiddels opgevroren, dus van ontspannen wandelen was geen sprake deze dag.

Maar we vermaakten ons prima.

Wat we ten opzichte van de Delft-wandeling misten, was de achtergrondinformatie over de markante plekken in de stad en de omgeving waar we waren.

Dan had het voor ons allemaal net iets aansprekender gemaakt.

Maar al met al hadden we weer een heerlijke winterse middag samen.

Op naar een volgende wandeling.

Klein wonder, groot geluk

 Onze familie heeft er een lief, klein kindje bij.

Een eerstgeborene.

Een voortzetting van onze achternaam.

Maar bovenal een prachtig jongetje, dat onze neef en zijn vriendin ouders maakt.

Voor mij een mooie gelegenheid creatief bezig te zijn. Ik tekende een kaart en bakte en versierde geboortekoekjes.

Omdat ik best nog oefening gebruiken kan, ging ik door met opa-koekjes.

En maakte nog roze varianten voor de-voetbalvader-waar-we-een-heel-verleden-mee-hebben, die ook voor het eerst opa werd.

Het laatste deeg ging naar de oma van Max.

Eerlijk is eerlijk. Het is een hoop werk. Maar het resultaat in smaak én uiterlijk vind ik best de moeite waard.

En even was het winter

Ze hadden het weer voorspeld. Zoals ze elke dag doen. Dit keer was het angstaanjagend goed en precies gedaan. Het zou zaterdagavond gaan sneeuwen. 

De hele zaterdag was helder en blauw geweest. En warempel. In de avond kwamen de eerste vlokken. Zondag hadden we sneeuwduinen achterin de tuin en tegen de schuurdeur.

  

Die avond zouden we frietjes eten en het vet in de pan wilden we alvast vervangen. Dat werd een kleine operatie. Want die berg sneeuw moest voor de deur vandaan, voordat die open kon. 

We hèbben een sneeuwschep. Maar die staat óók in de schuur. 

De schuur die zo wie zo niet open kon, want het slot was bevroren. Dus rolden we een haspel uit, zodat we met een föhn het slot konden ontdooien. Potverdikkie. Je maakt wat mee hè, op zo'n winterochtend?

Toen Sjors even later de tuin in ging, stond ik klaar om een fotootje van hem in de sneeuw te maken. Maar hij ging toch maar niet en kwam met zijn neus bijna tegen de ruit aan staan. Of tie alsjeblieft weer snel naar binnen mocht..?

Zondagavond toverde Wimmie de auto alvast voor me onder de sneeuw vandaan.

Zodat ik daar maandag ochtend vroeg niet zo veel werk aan zou hebben.

Gelukkig hoef ik nooit ver en kwam ik zonder brokken aan. De heren hadden het een stuk lastiger op de fiets gehad. Die dag liep ik naar de scholing op een andere locatie en zag overal sneeuwpret om me heen.

Het werd een ongekende witte week. 

Er viel geen vlokje bij, maar de lage temperaturen zorgden ervoor dat alles bleef liggen.

Geen schone straten.

Wél enorm glibberige stoepen.

Opgevroren sloten.

Sleetjes, schaatsen en Elfsteden koorts.

Kranten die niet bezorgd werden, er reed geen tram en bus, geen boodschappen bezorgdienst.

We zijn ook echt niets meer gewend hè? 

Het hele land ontregeld.

Na een week gingen in korte tijd de temperaturen flink omhoog. De stoepen in no-time weer schoon. 

En daardoor weer toegankelijk voor iedereen die daarvóór niet de straat op durfden.

Het was een week lang een prachtige wereld. Even afleiding en een verzetje met buitenpret voor de jeugd. Toch hoop ik dat de weersverwachtingen van de komende dagen ook uit gaan komen. Kom maar op met die lente dagen.

Koekjesbakchallenge

zondag 31 januari 2021 

Het zal jullie vast niet verbazen dat ik graag kijk naar Heel Holland Bakt op Max TV. Helemaal onze doel(leeftijds)groep. Ik vergaap me aan alles wat ze daar kunnen en verbaas me over de termen die ze er rondstrooien. Sinds ik zelf vaker bak en nieuwe dingen probeer, versta ik ze beter. Nu weet ik bijvoorbeeld wat ze bedoelen als ze het over blind bakken en ganache hebben. Maar wat ze daar maken gaat nog ver boven mijn petje.

Dit jaar was er voor het eerst een Heel Holland Bakt Kids. Dat heb ik ook gezien, voornamelijk omdat ik hoopte dat dit meer van mijn bak-niveau zou zijn.

De serie werd gewonnen door de toen negen jarige en aanstekelijk vrolijke Saar en haar moeder Francis. Toen zij aankondigden een koekjesbakchallenge te organiseren vanuit hun keuken, besloot ik mee te doen. 

Het doel was om op één tijdstip met zoveel mogelijk mensen tegelijk koekjes te bakken. Door een mooie subsidie mochten ze ook honderdvijftig bakpakketten weggeven aan in Gouda woonachtige kinderen.

Regenboog swirl koekjes zouden het worden. Typisch een koekje dat ik niet snel op eigen initiatief zou maken, door de flinke hoeveelheid kleuren en dito eetbare kleurstof. Maar hé, het zag er wél super vrolijk uit.

Ik begon die zondagmiddag om half twee met het klaar zetten en afwegen van alle benodigdheden. Laptopje erbij en wachten op de live stream. Of eerlijk gezegd, eerst nog even uitzoeken hoe dat eigenlijk moest, zo'n live stream. Tja, ik zei het toch? Max vijftig plusser.

 

Vlak na twee uur had ik contact en ging het beginnen. 

Eerst het deeg maken en kneden met de controle check van de enige echte Robèrt. 'Pak een stukje deeg, rol het tot een rolletje en vouw het dubbel. Breekt het, dan moet je verder kneden. Buigt het mee, dan heb je een mooi deegje.' Dat trucje beheers ik inmiddels.

Toen moest het in zessen verdeeld. Want ja, de regenboog bestaat uit zes kleuren. Dat was ook nog niet heel ingewikkeld. Lang leve de digitale weegschaal.

Vanaf hier moest ik hard gaan werken. De kleuren moesten er in gekneed worden en dat viel niet mee. Tenminste, om dit te doen in het tempo van de dames op mijn scherm. Maar ja, zij waren ook met twee hè? Het was een beste krachttraining.

Nadat het gekoeld was in de koelkast (waar anders, want in dit weekend was het buiten nog bijna voorjaar) moest het heel dun uitgerold worden.

Tegen de tijd dat ik bij kleur vier was ging het beter.

De volgende stap was het oprollen van de plakken. Hèt moment waarop ik door de mand viel. Want mijn plakken waren niet allemaal van hetzelfde formaat en ik zit duidelijk ook niet echt op strak oprollen.

Toch kon ik hier het regenboog effect al zien.

De opgerolde plakken moesten weer een poosje koelen, zodat er later eenvoudig plakjes van gesneden konden worden. Jongste zag het liggen en zei: "Hé, heb je wortels gemaakt?" En Oudste grinnikte: "Dàt ziet er gelukkig niet uit als een chemisch koekje". Kijk. Dat is een fijne stimulans om door te zetten hè?

De koude rollen moest ik door de gekleurde sprinkels rollen en daarna mochten de rollen in de lengte en toen in plakjes gesneden worden.

En toen zag ik de regenbogen en swirls. Nou ja, bogen waren het niet helemaal.

Maar kleurrijk waren ze zeker.

Eenmaal uit de oven bleken het erg lekkere roomboterkoekjes. Een explosie van kleur. Een serieus 'hier-word-ik-vrolijk-van-koekje'.

En het mooiste van alles: we hadden drie potten vol en konden er de hele week van eten. Het was een hoop werk, maar voor een keer hartstikke leuk om te maken. Saar en Francis, bedankt voor jullie enthousiasme en de leuke en leerzame middag.