Nattigheid

Het was weer zover. Stront aan de knikker. 

Ik ga het even inleiden. Mensen die ons langer kennen weten dit al wel. 
Wij hebben iets gemeen met onze koning. Ja, echt. Beiden hebben we een relatie met Watermanagement. Ik geef je een korte samenvatting.

In mei 1999 kregen we een opbouw - derde etage - op ons huis. Ongevraagd werd daar een partij regenwater bij geleverd. Die doordat het open dak niet goed was afgedekt, zo onze hele tweede verdieping onder water zette.

In december 2003 hadden we lekkage in een slaapkamer, ten gevolge van broddelwerk tijdens de bouw in 1999.

In februari 2007 hadden we lekkage in de schuur.

Met Pasen 2011 kwam er volop water uit het lichtpunt in het toilet, de voorpui van ons huis, langs het woonkamer plafond en stond de koof in de slaapkamer van Jongste ook vol water. Er bleek een waterleiding in de badkamervloer lek.

Afijn. Klus werd gefikst, maar naar later bleek was tijdens deze reparatie één waterafvoer-aansluiting wat slordig uitgevoerd.

Gevolg: in december 2011 liep het water opnieuw langs het plafond in de woonkamer naar beneden en waren de vloeren van twee slaapkamers volledig nat. Het kostte ons bijna geheel 2012 om de oorzaak te achterhalen en alle schade te (laten) herstellen.

In 2016 knapten we de zijkamer op. We waren bijna klaar. Alleen nog even laminaat leggen. Dat wilden we door laten lopen in de vaste kastenwand. Tot we de grondplaten daar nat zagen worden. Tijdens de zoektocht naar de oorzaak vonden we die hoog boven in de kast. Alles in de hoeken nat en beschimmeld. Na het vernieuwen van een stuk dakbedekking konden we er ook daar weer tegen. En misschien nog belangrijker: het is er nog steeds droog.

In de bijna vijfentwintig jaar dat we hier wonen hadden we ook regelmatig kleine lekkages ten gevolge van kapotte verwarmingsleidingen, maar die tel ik al niet eens meer mee.

Deze zomer zagen we iets vreemds aan het laminaat in de kamer, grenzend aan de badkamer. Onmiddellijk kregen we flashbacks naar eerdere problemen waar al zó vaak aan geknutseld was.
De oudste man in huis werd helemaal gek. Niet weer! "En nu slopen we die hele badkamer, ook al is hij nog niet zolang geleden vernieuwd. Dit moet stoppen. Alles moet er uit!"

~ Hier droeg ik nog extra prednison kilo's met me mee. ~ 

Dat is zijn primaire reactie. Die van mij is altijd tegensputteren. Gatverdamme, zo geen zin in een verbouwing. En zo geen zin in het moeten uitzoeken wat ik dan wil. Ik ben een type dat geen lol beleeft aan het maken van dergelijke plannen.

We zitten er nog midden in, want omdat we het niet leuk vinden is het een heel traag proces. Bij ons dan. En vanwege Corona kunnen we natuurlijk niet winkelen. Uiteraard is de vloer inmiddels wel droog, want op het probleem is vakkundig een noodverband gekit.

En toen kwam Jongste zaterdagochtend vroeg onze slaapkamer binnen.
"Ik heb lekkage in mijn slaapkamer". Het zal toch niet waar zijn?!

Maar het was wél waar. Het was beestenweer buiten en binnen druppelde het vrolijk vanuit het (kunststof) raamkozijn op de vensterbank. Ik hoef zeker niet te vertellen hoe het gezicht van Wimmie stond.

Maar. Alle lof voor de firma uit Dordrecht die negen jaar geleden ons huis van kunststof kozijnen en deur voorzag. Binnen vijfentwintig minuten na onze mail, kwam er een bericht terug. Een uur daarna stond er een busje met twee monteurs voor de deur. Weer een half uur later dachten ze het probleem gevonden te hebben, lag het hele raamkozijn er uit en stond er een steiger voor de deur.

Halverwege de middag zwaaiden we hen uit. Kosten: nul euro. Lang leve de garantietermijn van tien jaar en de uitstekende service. Zoek je zelf een leverancier, deze kunnen we aanbevelen.