zondag 27 oktober 2019

Hoe je geld cadeau kunt geven

De broer van zijn vriend werd achttien en gaf een feest. Samen met zijn vriendin, die ook achttien werd.

Wat geef je dan, aan jongelui op deze leeftijd?

Op een idee gebracht door @mama.veer, plunderde ik de geldbuidel van Oudste. 


Zelf gebruik ik bijna overal mijn pinpas voor en heb weinig contant geld in huis. Oudste vindt het geinig om contanten in huis te hebben, maar houdt niet klein geld uitgeven. 
Hij gaat dus met flappen het huis uit en komt er met muntjes weer in. Die stort hij vervolgens in een doosje en dat is inmiddels niet meer te tillen. Eens in de zoveel tijd neem ik het voor hem mee naar de voetbalkantine, want achter de bar willen ze graag kleingeld hebben. Dan ruil ik het om voor flappen, is de cirkel rond en begint het hele circus weer opnieuw.

Afijn. Oudste kon me dus aan muntjes helpen. En de supermarkt hielp me aan twee dikke repen chocola met een originele smaak.


Ik zocht een groot stevig stuk karton, wat ik inpakte. De fleurige papiertjes waren op, daarom werd het stemmig zwart. Dat kan de volgende keer dus wel wat vrolijker. Ik legde de muntjes in de juiste vorm en plakte ze vast met stukjes foam tape.

Aan de achterkant plakte ik de repen vast. Hier en daar een sticker met toepasselijke tekst en wat washi tape. Met de perforator maakte ik wat groene confetti. Dat legde ik op een stuk doorzichtig folie en daarmee pakte ik het karton in.


Et voila! Daar was een geld-cadeau. Het viel nog in de smaak ook.

Natuurlijk kun je dit met alle letters en cijfers doen, dus leuk voor allerlei gelegenheden.

donderdag 17 oktober 2019

Is het geen plaatje?

Enkele jaren geleden kozen we onze bank uit op basis van 4 criteria.

- Op pootjes - zodat we eronder kunnen stofzuigen én het oogt minder log midden in de woonkamer.
- Stof, niet te donker - onze vorige bank van leer was niet zo goed bevallen én we zijn knoeipotten.
- Comfortabel qua zit én geschikt om op te liggen - we hebben enorm veel proef gezeten en opvallend genoeg zaten de meeste banken erg beroerd.
- Mèt lounge gedeelte - op speciaal verzoek van Oudste

Er was ook één no-go: géén losse rugkussens. In onze jonge jaren hadden we zo'n bank en die kussens waren een ramp. Ze vervormden en dat bleek onherstelbaar. Uiteindelijk zag het er niet meer uit.

~ Onze bank met lounge gedeelte ~

Maar wat hebben we er toen lang over gedaan om dé bank te vinden. Tot het uiteindelijk 'bingo' was. Hij had alles, zat als een vorst en had losse rugkussens. Dat dan weer wel. Maar nog langer zoeken wilden we niet. De koop werd gesloten en we hebben er al hartstikke veel plezier van gehad.


Ruimte voor een comfortabele losse stoel in de zithoek was er niet meer. Wel geprobeerd, maar het was geen gezicht. Ik miste het wel. Oudste en ik 'vechten' vaak om de loungehoek. Het is een fijne plek om aan het eind van een werkdag op gestrekt te gaan en je lichaam te rusten te leggen. Gedachteloos een tv programma te kijken of in je telefoon te koekeloeren.


Het komt regelmatig voor dat ik géén televisie wil kijken, en dat de mannen samen sport kijken. In periodes komt dat zelfs heel veel voor. Oudste zit dan te loungen, Wim ligt aan het andere uiteinde. Mijn plek zou dan het midden van de bank zijn, maar dan is er geen kans om aan de tv-beelden te ontsnappen. Want dan zit ik er met mijn snufferd midden voor.


Ik doe dan liever mijn eigen ding. Of aan de eettafel, of aan het bureau. Op een harde houten of metalen stoel. Niet comfortabel en wanneer ik moe ben is dat helemaal niet relaxed.


Ik bleef dus denken aan een stoel. En vorig jaar om deze tijd zag ik een beauty. Tijdens een kerstshow in een tuincentrum. Oudste beaamde dat hij fantastisch zat. Nonchalant bekeek ik het prijskaartje en verschoot van kleur. Misschien ben ik niks gewend, maar ik vond het veel geld. Ik maakte foto's en googelde thuisgekomen op de naam van de stoel - William. Dat kon natuurlijk geen toeval zijn. Die stoel leek wel voorbestemd.
Ik vond veel verschillende verkoopadressen, met overal exact dezelfde verkoopprijs.


Het jaar erna keek ik eens in de maand online de prijs na. Er zou toch wel ooit ergens een kortingsactie komen? Nou, niet dus. Na mijn verjaardag hakte ik de knoop door. Ik wilde niet langer een houten reet krijgen. Ik wilde voortaan lekker zitten. Ik wilde die stoel! Niet dicht op de tv, maar vanaf een gepaste afstand. In mijn eigen hoekje.

~ Het uitzicht vanaf de stoel ~

Nu staat hij er. Op de plek waar 3 weken per jaar de kerstboom staat. Ik vind het een plaatje. Die boom gaat straks maar een ander plekje zoeken. Er is nog wel een houten of metalen stoel vrij.


woensdag 2 oktober 2019

Malteser koek

Hij vroeg al wéken of ik weer van die koekjes met glazuur wilde bakken. Nou wilde ik dat wel, maar ik merkte dat ik het uitstelde en nog meer uitstelde. Waarom? 

Ik ben nog niet zo handig met het netjes spuiten van het glazuur. Dus het hele proces van deeg maken tot het uiteindelijke koekje kost me nogal wat tijd. En daar heb ik even niet zoveel van, omdat door mijn fysieke gekwakkel het gewone leven meer tijd kost dan anders.

Toen stuitte ik ergens, en ik weet al niet eens meer waar, op dit recept voor iets lekkers.
En dan met de belofte dat het zó klaar is en toch erg lekker. Nou, als dàt geen win-win is?

Het is een malteser cake, hoewel ik het geen cake maar liever koek zou willen noemen.


Dit heb je nodig:

- zakje van ± 192 gram Maltesers
- 100 gram melk chocolade
- 100 gram pure chocolade
- 100 gram roomboter
- 3 eetlepels stroop
- 120 gram biscuitjes

- ovenschaal of bakblik

 

Je begint met het in een pan, op een laag vuurtje, smelten van de chocolade, boter en stroop.


Blijf roeren, tot het geheel goed gemengd is.


Breek de biscuit in kleine stukjes, doe het bij het mengsel en roer het goed door elkaar. 


Net zolang tot de biscuit bedekt is met chocolade.


Voeg nog 100 gram Maltesers toe. Roer ze er kort doorheen. Niet te lang ,want dan smelten ze en dat is niet de bedoeling.

Zorg dat je het bakblik, bedekt met een laagje vershoudfolie, klaar hebt staan. 
Giet daar het mengsel uit de pan in. Verdeel de rest van de Maltesers er boven op en druk ze stuk voor stuk een beetje in het mengsel.


Dek het geheel af met nóg een laagje folie. Zet het dan voor een aantal uren in de koelkast. Het geheel moet weer stollen, zodat het in brokken te snijden is.


Het maken is hiermee klaar. Geen oven komt er aan te pas. Het geduld hebben tot het stevig genoeg is, is misschien nog wel het lastigst.

Achteraf bleek mijn blik iets te groot (18 x 20 cm). Door de verdeling over de bodem, werd de laag niet zo dik. Tijdens het snijden ging het daardoor brokkelen en kon ik er geen mooie stukken van maken.

De lekkerbekken hier in huis hadden daar geen enkel probleem mee. Want echt, het was héérlijk! En met een lepel komen de brokjes ook daar waar je ze hebben wilt. Maar ik raad je dus wel aan een wat kleiner blik te gebruiken.

En, ga jij het ook eens maken?