Werken aan Herstel Punt #243

Ik heb weer iets om aan te werken.

Dat is ook wat ik nodig heb om het weer op te pakken.

In juni raakte ik verveeld. Zo geen zin meer.
Toch - minimaal - blijven gaan, want voor De Maaslandloop moest ik in conditie blijven.
Dat ging ook meer dan goed.
Maar daarna nog steeds geen zin om zelf op pad te gaan. Dus ging ik niet.

Op één uitzondering na, de Tour de France Run.
Het was erg leuk, maar het wakkerde mijn vuurtje niet verder aan.

Het werd warm en zonnig. Daar ben ik al helemaal niet goed in, in rennen in de zon. Dus ik ging niet.

Ik kreeg rugklachten. Een goeie reden om niet te gaan. Rust zou me goed doen.
De klachten bleven, veel te lang naar mijn zin.

Want naast dat het gewoon vervelend is en onrust geeft in mijn kop, wilde ik eind augustus uiteindelijk wel weer eens wat gaan doen. Er staat begin oktober namelijk een happening op de planning, die ik niet graag misloop. Maar daarvoor moet ik sterk en in conditie zijn.

Misschien had ik de klachten óók wel, juist omdát ik niet meer rende. Spieren verslappen en vangen andere zwakke punten niet meer zo goed op. De eerste dag na onze vakantie strikte ik dan ook mijn veters, om zo een eerste rondje te gaan draven. Ik bukte voorover en er kraakte en scheurde van alles in mijn rug. Dat was niet goed en heel pijnlijk. Het werd een naar weekend en direct erna een bezoek aan de huisarts.

In de week die volgde ging ik voor het eerst van mijn leven naar de Fysio.
Nu doe ik zo trouw mogelijk mijn oefeningen en ik moet zeggen dat het resultaat heeft.

Toen kwam de dag dat ik mijn renschoenen weer aan deed. Met het strikken van mijn veters kraakte en scheurde er niets, dus dat was hoopvol.

Ik rende heel kalm aan. Maar acht honderd meter en daarna driehonderd meter in wandeltempo. Dat zo vijf keer achter elkaar. Vlak bij huis ging het zeer doen. Maar het viel me niet tegen.

Er kwam geen terugslag.
Dus nu heb ik iets om aan te werken. Langer, verder, harder, leuker. Dat moet het worden.

Punt van genieten #242

De zomer nadert haar einde.

Langzaam maar zeker worden de avonden korter.

Herfstdagen wisselen zich af met zonnige dagen.

Dit weekend hadden we mazzel, want het was weer even zomer.

Jarenlang kwamen we elkaar tegen in en rondom de basisschool.

Alle vier hebben we er twee kinderen op school gehad. Zeven knullen en één meidje.

Vorige jaar waren twee van ons klaar bij en vooral mét de basisschool. Inmiddels hebben we er allemaal afscheid genomen.

Ongeveer eens per kwartaal komen we bij elkaar. Bakkie, koekje, en bijpraten.

Nu opperde "onze boerin" om bij haar thuis een bbq te organiseren. 

En zo gingen we met zijn allen op deze mooie zondag een dagje op vakantie naar Abtswoude.

Want zo voelt dat, als je bij haar het terrein op rijdt.

De ruimte, de rust, een appelboomgaard, perenbomen, zwaluwnesten, een hooiberg.

Pinken, schapen, ezels, katten, kittens, honden.

Wat boften we met het weer.

Er werd gezwommen, getrampolinerd, gevoetbald en gemobield.

De hondjes bewaakten de borden en functioneerden als kruimelzuigers.

Dit boompje gaven wij als twijgje cadeau, toen ze hier kwamen wonen. Het begint al wat te worden.

Mooi stel.

We sloten de avond af met koffie en kaarsjes op tafel. Doe mij nog maar zo'n dagje zomer.

Huwelijksgeluk Punt #241

"Love is in the air, everywhere I look around.

Love is in the air, every sight and every sound" 

Gisteren trouwde ze.

We hebben wat overeenkomsten. Zo komen we uit dezelfde familie. En hebben we beiden twee vaders. Hoe het zo gekomen is, is voor allebei verdrietig. Maar wat boffen we toch allebei met onze cadeau-vader.

Gisteren trouwde mijn nichtje. 

Het nichtje uit onze kindertijd is ze al heel lang niet meer. Uitgegroeid tot een volwassen vrouw, met een grote-mensen-leven. Een huishouden, baan, auto, katten. En sinds dertien jaar een partner slash vriendje slash liefje.

Gisteren trouwde ze. 

De eerste plannen van een kleine happening op het gemeentehuis, veranderde gaandeweg in iets sprookjesachtigs.

Ze was mooi. Ze straalde zo. Ze was gelukkig en zelfverzekerd en vrolijk en omringd door iedereen die van haar houdt.

Het was een blije dag. Gefeliciteerd, meneer en mevrouw Vleer.

Opruimpunt #240

Waar een verjaardag vieren al niet toe kan leiden.

Het begint bij het aanzetten van de koel-vriescombinatie die in de schuur staat. De ruimte daarin hebben we nodig voor de drank en de hapjes.

Het eindigde dit keer in een volledig schone en opgeruimde schuur.
Ja ja. Als hij eenmaal begint weet hij van geen ophouden en pakt hij de zaken rigoureus aan.

Dat is hartstikke fijn!

Overhandigpunt #239

Nadat de shirts al eerder officieel waren overhandigd aan de aanvoerder van de A1 van voetbalvereniging PPSC - het team waar Oudste deel van uitmaakt - volgde de tassen-sessie.

Het bedrijf van zijn vroegere schoolmaat, van de school waar Oudste nu óók heen gaat, was bereid euro's te dokken. 

Toen ze in de F zaten, kregen ze hun eerste gesponsorde tas. Oudste én de aanvoerder van nu gebruiken deze nog steeds. Dat kan hè. Trainingspakken en shirts, daar groei je uit. 
Niet uit tassen. 

Maar na negen jaar is een nieuwe tas hen heel welkom.

Ze zijn hartstikke mooi geworden. Op naar de eerste wedstrijd van dit nieuwe seizoen.

Bijpunten #238

Eerst word je toegetakeld.

Uiteindelijk knap je er van op.

Ik kan weer even vooruit.

Herstelpunt #237

Het gaat echt goed met onze Sjors. We zijn hartstikke blij.

Sinds gisteren zit er weer pit in. 

Hij huppelt weer rond, in plaats van dat hij sjokt.

Hij praat weer tegen ons.

Hij jaagde gisteravond binnen een uurtje één kikker én één muis bij elkaar.

Hij vindt zijn snoepjes weer lekker. Jongste probeert hem kunstjes te leren. Hij droomt al over meedoen met Holland Got's Talent.

Dat praat ik nog wel uit zijn hoofd.

Adviespunt #236

Voor alles is een eerste keer. Ik ben bijna negenenveertig en vandaag was ik voor het eerst bij een Fysiotherapeut.

De klachten die ik van mijn rug heb, houden veel te lang aan nu.
Tijd om een professional eens mee te laten kijken.

Zijn conclusie is dat de spiertjes aan beide zijden van mij SI gewrichten, naast de wervels L3 tot en met L5, niet goed functioneren.

Met huiswerk-oefeningen ging ik weer naar huis. Niets nieuws onder de zon, want precies die oefeningen deed ik al. Maar nu zal ik het intensiever en consequenter gaan doen. En heb ik iemand die met me mee kijkt naar de vorderingen die er wel of niet zullen zijn.

Ook kreeg ik de bevestiging dat ik één keer in de week kalm aan kan gaan hardlopen.
Na een rustperiode van een week of zeven ben ik daar wel weer aan toe. Geloof ik.

Het is een leuke therapeut trouwens. Met een spectaculaire naam. Abbas Jafri. Doet me denken aan een Disney figuur, van Aladdin of zo.

Voor ik de afspraak had, googelde ik op zijn naam. Toen kwam ik hier op uit.

Een Pakistaans model.

Maar hij was het niet. "Mijn" Abbas maakte ook een prima indruk. Dan maar geen model.

Feestpunt #235

We hadden iets te vieren.

Dertien en zestien zijn ze nu.

We hadden geluk met de mooie dag. Lekkere temperatuur en zon,

Niet dat de jongens er iets aan hadden, want zij bleven binnen hangen.
De Jongsten op zijn kamer met alle games.
De Oudsten in de woonkamer met hun mobieltjes en o.a. Feyenoord op TV.

Maar voor ons was het prima toeven buiten. Wel erg veel wind. De taart woei van je bordje, zonnebloemen donderden van de tafel en de kussens dansten door de tuin.

Aan het eind van de dag wachtte ons nog een mooi cadeau.

Sjors knapt nu echt op en krijgt zijn oude pit en energie weer terug.

Hij ving een kikker. Al is dat natuurlijk geen goed nieuws voor het dierenrijk.