Hij is een kind van deze tijd. Veel ouders met kinderen van zijn leeftijd, herkennen mijn verhalen.
Over You Tube.
Dat ze eindeloos kunnen kijken naar filmpjes waarin anderen laten zien hoe ze een spel spelen. Waardoor ze er zelf van leren, voor hun eigen spel.
Die van ons doet dat ook. Hij verdrinkt er in. Vergeet alles om zich heen.
Als we gaan eten of als hij zich klaar moet maken om ergens heen te gaan, rukt hij zich maar met moeite los.
Het irriteert me. Meestal.
Een tijdje terug had hij 'iemand' gevonden die een expert was in prijzen winnen met grijpmachines. Deze YouTuber had How To filmpjes geplaatst met tips en tricks. Jongste smulde er van. Sloeg alles op in zijn hoofd.
Hier staan zulke grijpers en hij had er zijn zinnen op gezet.
Vanmiddag gooide hij er nog eens twee euro tegenaan. Opgewonden kwam hij terug lopen.
"Als ik nog 1 keer speel, heb ik hem. Zeker weten! Hij ligt er perfect voor."
OK dan. Hier heb je nog twee euro en laat zien je skills.
Hij deed wat hij moest doen en greep hem. Dat gezicht!
Maar daarmee was het nog niet klaar. Er was er nog eentje die graag wedstrijdjes doet en wil laten zien wat hij kan. Hup. Weer twee euro er in.
En weer een knuffel er uit.
Zij samen trots en blij.
En ik denk: wat moeten we met die zooi? Maar dat zeg ik niet hardop. Ik zet ze thuis gewoon tussen die andere zevenenveertig in de kast.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten