Steun de horeca in Delft

zondag 24 januari

Een paar jaar geleden ontdekten we een leuke combinatie van drie componenten: een gezellig dagje uit, wandelen en een stad beter leren kennen. Onder de naam City Walk.

Uiteraard ligt dit nu al een jaar stil. Wandelen doen we nog steeds. Maar dan in de buurt of in de natuur. Daarbij missen we één ding. Het terras.

Onlangs stuitte ik op een vers initiatief. Met als voornaamste doel: de horeca steunen. Afgelopen zondag testten we er eentje uit. We kozen voor De Stadswandeling 015.

~ NS Station Delft ~

Voor €3,50 kregen we zaterdagavond een aantal pdf bestandjes in onze mailbox.

De uitgeschreven route, een routekaartje en een menukaart van de vijf gesteunde horeca gelegenheden van dit keer.

~ Het kunstwerk op het plafond van het station. ~

Tussen twaalf en vier uur konden we, op eigen gelegenheid starten vanaf het NS Station Delft. 

De hele route loop je alleen of samen. Het aantal verkochte routes is beperkt - zestig in dit geval-, zodat er geen drukte zal zijn en iedereen corona proof kan wandelen.

~ het stadhuis ~

Via de Oude Delft moesten we naar de Boterbrug. Volgens de omschrijving de breedste brug van Delft. 

Hier kwamen we er al snel achter dat we van deze stad, die op zo'n tien kilometer van onze woonplaats ligt, veel minder wisten dan we dachten. Want we hebben een paar keer het zelfde stuk route op en neer gelopen, omdat we die brug niet konden vinden. 

Wat bleek: die Boterbrug blijkt een straat met die naam te zijn. Omdat die hele straat óp een brug gebouwd is en daar onder je voeten dus de gracht van de Oude Delft verbonden wordt met de gracht van de Wijnhaven. Aha.

Vandaar liepen we langs de Waag, richting het stadhuis, daar omheen en zó de Markt op.

~ de Waag ~

Daar was goed te zien dat, ook al is de stad 'gesloten', het veel bezoekers trekt.

~ zicht op de Nieuwe Kerk ~

Het was er best druk. Maar iedereen hield zich prima aan het afstand houden.

Op de Markt lag onze eerste horeca gelegenheid van die dag. Natuurlijk was er veel meer horeca open waar je 'to go' iets te snaaien kon kopen. Maar wij bleven trouw aan het program van die dag.

Een lekker bakkie warme chocomel. 

Met een mini Luikse wafel en een Belgische chocoladezoen, die we geen negerzoen meer mogen noemen.

Het is een fantastisch plein, waar het met mooi weer goed toeven is op de terrassen. 

En het leuk winkelen is in de toeristische winkeltjes.

Trouwens, in al die straatjes waar we door heen zigzagden heb ik zoveel leuke potentiële cadeautjes zaken gezien. 

~ Deze 18,5 meter hoge toren is de op één na hoogste kerktoren van Nederland. ~

Waar ik graag eens in rond zou snuffelen, maar waarvan ik nu al weet dat ik ze nooit meer terug kan vinden.

Via 'het Blauwe Hart' en de Jozefstraat liepen we de Burgwal op.

Kijk, dit vind ik nu leuk creatief. Als je dan klein woont in de binnenstad en je hebt geen bergruimte voor je kano, dan knoop je hem op tegen je voorgevel. Geniaal, toch?

Via de Beestenmarkt, sloegen we tweede Horeca over. Vanwege even geen trek in pompoensoep met ras el hanout.

Daarna volgden we de Molslaan, via het Oosteinde naar de Oostpoort.

De enige overgebleven stadspoort van Delft.

Via de Oranje Plantage liepen we een stuk langs de Schie. Onze eigen Schiedamse Schie. 

Onderweg pikten we het Klaeuwshofje mee. Een goed bewaard pareltje van de stad. 

Het hofje werd gesticht in 1605 en werd toen bewoond door rooms-katholieke oude vrouwen. Later werd van elke twee huisjes één gemaakt, zodat er tegenwoordig nog twaalf bewoonde huizen zijn. De overbodige voordeuren bleven bewaard.

In de Bonte Ossteeg liepen we voorbij een Delfts Blauwe muurschildering.

In de Papenstraat passeerden we een mooi mozaïek van de plattegrond van Delft.

Hier maakten wij onze twee pitstop. 

Niets mis mee.

Uiteindelijk waren we terug op de Oude Delft. 

Bij Molen de Roos en De Bagijntoren liepen we vlak langs een cache. Omdat hij zo slim was geweest onze magneetstok mee te nemen, konden we deze mee pakken.

Via het Bagijnhof kwamen we bij het Prinsenhof. De plek waar Willem van Oranje woonde en in 1584 vermoord werd door Balthasar Gerards. Ken uw basisschool klassiekers.

Hier was goed te zien waarom de kerktoren van de Oude Jan, ook wel de Scheve Jan wordt genoemd.

We eindigden onze wandeling in de Kloksteeg, waar in eerste instantie de muurschildering onze aandacht trok.

Maar in tweede instantie zagen we dat het originele naambordje vervangen was voor deze ludiekevariant. 

Het hele gedoe rondom de avondklok is beschamend, maar hier hebben we toch wel even hartelijk om gelachen.

Wat ons betreft is de stadswandeling in deze vorm een goed initiatief. Wij hebben een leuke, sportieve én lekkere middag gehad. En zijn meer te weten gekomen deze Prinsenstad.

Wie helpt hem de winter door?

Het begon met een appje van mijn nicht. Dat ze er weer aan kwamen. Wie? De voetbalplaatjes.

Op de schaal van belangrijke dingen des levens scoort het een één, of misschien nèt een twee als je een jaar of zeven bent. Maar ook hier in huis zorgde het voor blije hoofden. Of eigenlijk, één blij hoofd.

Vorig jaar schreef ik er hier *klik al over. Hoe het verzamelen hier in huis de laatste jaren geëvolueerd was. Dit jaar voegen we er een hoofdstuk aan toe.

De interesse van de jongens is nu van het niveau 'oh grappig'. Maar de man in huis hanteert het principe 'zolang we leven gaan we door'.

En dus heeft hij de supermarkt verzamel app geïnstalleerd, plakt hij het album vol en houdt hij lijstjes bij van wat hij heeft en nog moet. Zonder er om te vragen zijn er weer veel mensen om ons heen die hun pakjes kaartjes aan ons geven.

Het heeft wel wat. Dat stukje sentiment en de groeiende stapel volle albums in de kast.

Het zoek-lijstje is inmiddels geslonken naar dertien. Wie helpt Wim de winter door en helpt hem aan zijn laatste plaatjes?

Stuur ook je eigen zoek-lijstje maar door, want we hebben best veel dubbelen. Dan stuur ik ze op, als Hoofd Uitgaande Post.

Rhoonse Grienden

Vandaag opnieuw een gezamenlijke vrije dag. Onze vorige wandeling smaakte naar meer, dus maakten we een nieuw plan.

Een goeie tip wees ons de weg naar de gemeente Albrandswaard.

Daar liggen de Rhoonse Grienden. De foto's en omschrijving van dit gebied, plus de wandelervaring van anderen, hadden ons nieuwsgierig gemaakt.

Eiland IJsselmonde is een riviereiland tussen Rotterdam en Dordrecht. 

Langs de zuidoever liggen de Rhoonse en Carnisse Grienden.

De Rhoonse Grienden zijn zogenaamde zoetwatergetijdegrienden - wat een geweldig scrabblewoord - aan de Oude Maas.

Grienden zijn vochtige akkers waarop wilgenhout wordt verbouwd. 

~ Waar is De Mol? ~

Tussen de wilgen lopen geulen die tweemaal per etmaal het water aan- en afvoeren.

~ de Oude Maas ~

De grienden liggen namelijk buitendijks en staan onder invloed van de getijden. 

Twee maal per etmaal staan grote delen van het gebied onder water. 

Je vindt er dus veel grillige wilgen met natte voeten. Ze staan voortdurend in vochtige grond.

Voor wilgen is dit prima, terwijl de meeste andere bomen liever droge voeten hebben. 

We wandelden zo ruim tien kilometer in lekker fris winterweer.

Omdat ik las dat je hier in de zomer het idee kunt hebben dat je door een jungle loopt, komen we er dan vast nog eens terug.

~ de jachthaven van Rhoon ~

Ook dit hebben onze knieën en uithoudingsvermogen goed doorstaan. Dus op naar een volgende wandeling. Dat zal niet komend weekend zijn, want dan zijn we beiden aan het werk.