donderdag 29 september 2011

Busje komt zo

Er zat een zwartrijder in de bus.


Gek. En toch voel ik me een beetje in de maling genomen.............

woensdag 28 september 2011

Nieuwe vriend

Tegen de tijd dat ik Oudste uit school verwacht gaat de telefoon:
 - Mam, ik ben bij iemand uit mijn klas, huiswerk maken.
Een nieuwe klas levert nieuwe vrienden op.
- Wie is dat dan?
- D.
Ik ken D. niet.
- Waar woont hij? vraag ik.

Oudste noemt de wijk. Alsof het er toe doet. We spreken een tijd af dat hij thuis moet komen en ik wens hem plezier.
- Doeg mam.

En weg is hij.

Slik.
De heren bij wie hij tot nu toe altijd uithing, heb ik al vele boterhammen en bekers melk verstrekt. Maar D? Geen idee wie het is? Uit wat voor soort gezin hij komt? Is er nog wel iemand anders in huis dan de 2 jongens?

Het is niet dat ik Oudste niet vertrouw, maar het feit dat ik niet precies weet waar hij is en ook niet precies met wie hij is maakt me onrustig. Tijd om daar aan te gaan wennen.

Zucht.

dinsdag 27 september 2011

Ook lekker in de brooddoos

Je kunt natuurlijk ook met koek- of klei- (ongebruikte natuurlijk :-)) uitstekers,
figuurtjes uit plakken worst maken.

maandag 26 september 2011

Ja ja, lachen met ons!

Precies een week geleden plaatste ik een foto gemaakt tijdens onze huwelijksreis.
Je vindt hem hier. 
Ja, time flies...........Het toestel hadden we gekregen en de foto was het resultaat van het testen van de zelfontspanner. We hebben hem toen als kaart naar het thuisfront gestuurd.

Ik kwam hem weer tegen tussen alle foto's en hebbedingetjes die we van Wim's moeder hebben gekregen. In de verzameldoos vond ik nog eens dezelfde foto, maar dan degene die we naar mijn vader hadden gestuurd.

Vandaag wilde ik de foto's weer opruimen en zag toen pas dat er ook iets op de achterkant stond.
Deze kreeg mijn vader:


En deze Wim's moeder:


 Grapjas hè, die Wim..............

vrijdag 23 september 2011

Bokkenpotentaart


Nodig:
2 kant en klare taartbodems
250 gram schuim (toefjes)
200 gram bokkenpoten
Flinke scheut advocaat
½ liter slagroom

Maken:
Strijk een dun laagje slagroom op een van de taartbodems.
Doe daar (licht knijpend) de stukgemaakte schuimpjes op (hou er drie achter) en schenk de advocaat er overheen.
Leg de tweede taartbodem ondersteboven op het geheel.
Hier weer een dun laagje slagroom op en vervolgens de bokkenpoot in stukjes er boven op leggen.
Het geheel bestrijken met de overgebleven slagroom, ook rondom. 
Resterende kruimels van schuimpjes en bokkenpoot hier overheen strooien.

De taart is het lekkerst als hij twee dagen van tevoren is gemaakt.

donderdag 22 september 2011

Opsporing verzocht

Vandaag kreeg ik post; hele leuke, frisse post.


Maar het was een soort van Valentijnskaart.
Eentje zonder afzender. Jammer hè?

dinsdag 20 september 2011

In de aanval!

De eerste schoolweken lieten we hem met rust en volgden de ontwikkelingen op het gebied van huiswerk op afstand.
Je weet het niet hè? Misschien haalt zo'n nieuwe school het beste in hem naar boven. Kan toch?
Het blijkt niet zo te zijn.
Zijn cijfers voor de eerste proefschoolonderzoeken waren prima. Vond hij.
Voldoende toch?
Het waren 6-komma-zoveels en een 5 1/2. Voldoende. Ja, dat wel. Net.
Maar gezien de tijd die hij er aan besteed had, zitten zevens er ook in, als hij er iets langer voor gaat zitten. En misschien ook iets eerder op de dag en niet vlak voor het slapen gaan. Hij is namelijk een kei in Ik Kan Het Best Nog Even Uitstellen.

Toen kwam er een briefje mee naar huis. "Wil je het even tekenen mam?"
Het was van zijn mentor. De man waarvan Puber-in-de-dop direct al zei dat het een saaie man was. De man waarvan zijn moeder toen nog zei dat hij niet zo snel moest oordelen. Maar waarvan zij na een krappe drie kwartier informatieavond al zijn gelijk moest bekennen. Héél aardig hoor, maar TRAAG! Zo op het 1e gezicht niet echt het type dat onze Oudste van zijn nonchalance af gaat helpen.

Maar saai of niet, inzicht heeft ie. En snel ook!
"Jelmer maakt een matige start. Hij moet meer werk van zijn huiswerk maken."
Dat stond er op het briefje. Heeft ie goed gezien dus.


Vandaar dat wij afgelopen weekend op oorlogspad waren. En dat viel niet mee.
Met frisse tegenzin besteden we veel tijd aan zijn maak- en leerwerk.
De frustratie bereikte zijn hoogtepunt toen zondagavond bleek dat er veel van het Engelse leerwerk niet goed was blijven hangen.
Afijn. De dag goed afgesloten, lekker gaan slapen en maandag gezond weer op.




En toen gebeurde het.
Hij kwam na vieren thuis; nat en voldaan na 5 uur les en nog 2 uur kanoën met de Sportklas.
Hij vertelde het tussenuur gebruikt te hebben om al zijn huiswerk voor dinsdag alvast te maken. Huh? Ik ging er even bij zitten.
Toen zei hij dat de juf direct het SO Engels van die dag had nagekeken. Er bleek flink gescoord te zijn. 17 (!) Onvoldoendes en 4 voldoendes. Eentje daarvan was van Oudste.
"Een 9 mam, ik had een 9".
Ik stond weer op en maakte een diepe buiging, met een rondedansje als afsluiting.

En hij? Hij was trots man! En zo terecht...........

Ik heb nog wel een advies voor hem waar je ook best ver mee kan komen, maar ben toch ook wel blij dat hij hier niet meeleest:

Tijdens een proefwerk kijk je omhoog voor inspiratie, naar beneden voor concentratie & naar links en rechts voor informatie.

maandag 19 september 2011

Mag ik dan bij jou

Toen ik jarig was kreeg ik fijne, speciale, persoonlijke, symbolische en leuke cadeaus.
Eén daarvan viel afgelopen week op de deurmat en maakte me met terugwerkende kracht blij.


Ik kan daar een paar avonden helemaal in verdwalen.
In het papier, de plaatjes en tekeningen, de weetjes, leuke websites, artikelen en de teksten. Dit is er weer eentje die me raakt:


Als de oorlog komt,
En als ik dan moet schuilen,
Mag ik dan bij jou?
Als er een clubje komt,
Waar ik niet bij wil horen,
Mag ik dan bij jou?

Als er een regel komt
Waar ik niet aan voldoen kan
Mag ik dan bij jou?
En als ik iets moet zijn,
Wat ik nooit geweest ben,
Mag ik dan bij jou?

Mag ik dan bij jou schuilen?
Als het nergens anders kan?
En als ik moet huilen,
Droog jij m'n tranen dan?
Want als ik bij jou mag,
Mag jij altijd bij mij.
Kom wanneer je wilt,
Ik hou een kamer voor je vrij.

Als het onweer komt,
En als ik dan bang ben,
Mag ik dan bij jou?
Als de avond valt,
En 't is mij te donker,
Mag ik dan bij jou?

Als de lente komt,
En als ik dan verliefd ben
Mag ik dan bij jou?
Als de liefde komt,
En ik weet het zeker,
Mag ik dan bij jou?

(tekst: Claudia de Breij)

~ 11 september 1992 ~

~ 25 september 1992 - Op huwelijksreis in Thailand ~

Vorige week zondag waren we alweer 19 jaar getrouwd. En nog lang niet op elkaar uitgekeken.
Ach, laat ons nog lang samen leven. Gelukkig zijn we al.

Elke dag weer ben ik blij, dat ik jou heb en jij mij!

vrijdag 16 september 2011

Ra ra wie ben ik?

We gaan vandaag een spelletje doen. Of eigenlijk, jij gaat een raadseltje oplossen.

Als ik zeg "Eerst doen en dan denken", over wie heb ik het dan?

En aan wie denk je nu:
Zijn mond staat aangesloten op zijn hart; hij knalt er altijd vol in!


Tja. Was niet zo heel erg moeilijke opgave toch?

Hij had weer zo'n momentje.
Ik ging hem van de week ophalen van zijn judoles, toen ik hem languit zag liggen, tussen allemaal 'vechtende' lesgenootjes in.
Het kon niet zo zijn dat hij dit al een uur aan het doen was, want hij zag er erg bezweet uit.
Maar blijkbaar was de accu op. Later hoorde ik van hem dat hij zich irriteerde aan zijn tegenstander en er daarom vroegtijdig de brui aan had gegeven.
Maar ja. Dat wist ik toen nog niet. En wist ik het wel, dan had ik waarschijnlijk ook niet zo goed geweten welk deel van het verhaal klopte.
Dat weet je namelijk nooit zo goed bij hem. Hij kan de dingen hier en daar best een tikkie dikker aanzetten of naar zijn hand draaien.
Maar goed. Ik kwam dus aan en zag hem liggen.
Tegelijk hoor ik de ene ophaalmoeder tegen de andere zeggen dat die Wessel aan het irriteren is.
Ik *zucht*, draai me om en loop terug richting voordeur. Ondertussen zie ik dat het einde van de les nadert. Alle judoka's gaan dan in een rij naast elkaar zitten om af te groeten.
Herstel: ik zie er 7 dicht naast elkaar zitten, dan zie ik een metertje of 3 niets en dan zit daar nog 1 jongetje. Wessel.

Vanavond aan tafel praten we er nog even over na.
Al snel bereik ik het einde van 'de preek' en zeg dat het toch wel tekenend en vervelend is dat iedereen blijkbaar wel klaar met hem was en ze even niet meer naast hem wilden zitten.

Uiteraard kregen we van hem een reactie die we niet verwachtten.
En werd het weer zo'n volkomen mislukt opvoedmomentje, want wij proestten het uit.

"Ja, hallo! Ik wilde zelf niet meer naast hén zitten. Daarom was ik een stukkie verderop gegaan. Wat denk je nou, judo is een alleen-sport hè. Ik heb al genoeg vrienden, die hoef ik daar niet te maken."

Tja.

woensdag 14 september 2011

Zebra boterhammen

Een kind kan de was doen (en ook best zelf zijn broodtrommeltje vullen):



Nodig: - casino wit brood
          - ontbijtkoek
          - halvarine
          - banaan

  1. Haal de korsten van de sneetjes brood. Snijd de ontbijtkoek doormidden zodat deze dezelfde lengte krijgt als de boterhammen. Snijd ieder stuk ontbijtkoek in de lengte in vier sneetjes en snijd de korsten er vanaf. Snijd de sneetjes brood precies op maat van de sneetjes ontbijtkoek.
  2. Leg vier sneetjes brood op een snijplank en besmeer ze dun met halvarine.
    Leg hierop een sneetje ontbijtkoek en besmeer deze ook dun met halvarine.
  3. Pel de bananen en snijd ze door de helft. Snijd ieder stuk banaan in de lengte in vier plakken. Leg de plakken banaan in een laagje op de ontbijtkoek.
  4. Bestrijk de andere sneetjes ontbijtkoek en brood ook dun met halvarine.
    Leg de ontbijtkoek met de besmeerde kant naar beneden op de banaan en dek af met een boterham.
  5. Halveer de stapeltjes en steek in ieder stapeltje een prikker.

dinsdag 13 september 2011

Iederéén maakt fouten!

Ik maakte er één.
Zo'n anderhalve week geleden.
Ik ging een dagje uit.
Met het plan om herinneringen te gaan maken.
Dat is héél erg goed gelukt.
Maar toch ook weer niet helemaal.
Ik was n.l. een beetje dom geweest.
Ik had gevraagd of De Anderen foto's wilden maken.
Zodat ik het nu eens voor 1 keertje niet zelf hoefde te doen.
Niet omdat ik dat niet wilde.
Nee joh, ik doe dat veel te graag.
Maar ik wilde er zelf wel eens op staan.
Voor de herinnering, weet je wel.
En ze zeiden "ja".
Nou, de meesten dan.
Ik heb ze allemaal gehoord, de smoezen.
M'n accu ging net op.
Ik kan helemaal geen goede foto's maken.
Sorry, toestel vergeten.
Ik maak alleen foto's van de huizen en woonboten die te koop staan.
Ja ja.
En nu?
Nu geloof ik bijna niet meer dat we net die dag het A.L.L.E.R.M.O.O.I.S.T.E. weer van de hele zomer hadden.
Ik kan het namelijk niet zien.
Ik heb geen foto's.
Nog steeds niet.

~ Emmy bedankt! ~

vrijdag 9 september 2011

Keuzes maken

Woensdagmiddag lopen we samen uit de sportschool richting onze fietsen.
Wessel oppert dat hij ook wel 2x in de week wil gaan judoën, in plaats van de 1x die hij nu doet. Want dan kan hij nog sneller goed leren judoën.
Als ik hem er op wijs, dat dat misschien een beetje veel is, als hij ook nog wil gaan breakdancen en honkballen.
(Ja, hij zit vol plannen, deze sportman.)
Ik benadruk nog maar eens dat alles kan, maar niet tegelijk, en dat dat dus keuzes maken betekent.
Even is het stil; de frons op zijn voorhoofd wordt groter en dieper.
Tot plots zijn hoofd omhoog schiet en hij bloedserieus meldt:
"Maar dan weet ik het; ik stop gewoon met school!"

woensdag 7 september 2011

GROOTS!

16 juni 2011


Laten we proosten
op het leven.
Laat het leven je omarmen,
sla je armen om de liefste,
want de liefste, dat ben jij.


Want het lijkt wel of we allemaal vergeten zijn,
Hoe je lachen moet.
Het lijkt wel of wij mensen niet meer weten hoe je zingt.
En hoe je danst, hoe je bemint.


Sluit de rijen.
Pak de handen.
Pak de handen, van die ander.
Want de ander, hoort erbij.
Zoals jij hoort, bij jou en mij.



In 2010 had ik een plan: ik wilde weer eens naar een polonaise-concert.
Zo eentje waarvan je van te voren inschat dat het een feestje wordt.
Ik heb inmiddels al heel veel concerten bijgewoond; de meesten in mijn kinderloze tijdperk.
Van wereldsterren als Queen, Michael Jackson, Rod Stewart, Simply Red, The Rolling Stones en Level 42. Tot dramatische-dieptepunt-concerten als die van Robert Cray. Maar ook van onze Hollandse Helden als Lee Towers, Rob de Nijs en Marco Borsato.
En niet te vergeten de ik-weet-hoe-vaak-daar-wel-niet-geweest-ben avonden 
bij Joe Cocker.

 

Ik heb een hele doos vol tickets op zolder liggen.
De laatste jaren bewaren we onze zeldzame oppasavondjes dus voor de polonaise- concerten. De uitgelaten sfeer bij De Dolly Dots en De Nacht Van Oranje kan ik nog zo voor me halen.


Wij dachten dat Guus wel in dit laatste rijtje zou kunnen passen. En dus zochten we gezelschap, trokken we onze portemonnees en kochten alvast de kaarten.

We regelden alles. Oudste ging uit school naar Opa en bleef daar slapen, Jongste werd van school opgehaald en mocht bij De Olijke Tweeling blijven en Wim nam de middag vrij.
Het voelde werkelijk waar bijna zoals bij ons eerste afspraakje. Dat was een eeuwigheid geleden!

Iets vergeten?
Oh ja..........het weer! Allemachtig wat was het slecht die dag. Wat een onophoudelijke bak regen. Op de snelweg geen hand voor ogen te zien.
En donker! Eén grote grijze massa.

Nog iets vergeten? O ja, het stratenboek.

Uiteindelijk konden we opdrogen in De Vooruitgang en na met elkaar bijgepraat, geproost (want we hadden 2 geslaagden in ons midden) en gegeten te hebben, gingen we richting Philips Stadion.

Gewapend met de toegestopte poncho's en aangeschafte munten betraden we De Arena.


 En geloof het of niet: toen werd het DROOG.


En steeds gezelliger. We werden "opgewarmd" door de mannen van 538.
Kijk, daar zie je ze staan, bij het puntje van de meest rechtse pijl.


En daar in dat gebied waar de linkse pijl heen wijst, daar stonden wij. Briljant plan.
Was ik eerst wat huiverig voor het haringen-in-de-ton-effect, bleek dat totaal niet terecht. Volop ruimte en bewegingsvrijheid. En héél dichtbij!

Tel daar dan de mobiele bier- / cola- / waterpomp bij op en het feest kan beginnen.


En een feest werd het!


We hebben volop gezongen, gelachen, gedronken, genoten, gewuifd  én geplonaisererd.


Ongeveer op dit punt hoorde ik Wim naast me brommen: "Ik weet niet wat jij doet, maar IK ga volgend jaar weer!".



Door de mannen links op het podium werd er een 360 graden foto gemaakt.
Zo te zien heb ik alles gedroomd en was ik er niet bij............


Maar wat ik zéker niet droomde, waren de roze en groene kleuren, die opeens op de achtergrond verschenen.


's Ochtends op de radio had ik het Guus al horen zeggen: ZE ZIJN ER!



En ook zij waren GROOTS!


Of de tijd had stil gestaan. Zo goed gespeeld. Natuurlijk, ze waren grijs gegroeid.
Maar dat ben ik ook.


Ik had het wel gezien, toen ik om me heen keek.
Het publiek verdeelde zich in 2 groepen.
Eén groep kon niet stilstaan en blerde alle liedjes mee.

De ander stond met zijn armen over elkaar, hoofd een beetje scheef, te luisteren.


Ik herkende plots de generatiekloof.
Tja, het is waar, ik ben inmiddels een dikke veertiger................


In recensies las ik later terug dat "men" vond dat alles wat inkakte toen die oude mannen op het podium kwamen. En dat gelukkig Guus de sfeer er zo weer in had.
Maar wij, wij, vonden het super dat ze er waren.


Al met al was het een fantastische avond. Zo genoten!


Ook de week na het concert, bleven we thuis in die roes.
Zodra het nummer 'Armen Open' op de radio te horen was, kregen we beiden één grote grijns op ons gezicht en zetten we de polonaise in.


Na 2 dagen begrepen Oudste en Jongste het ook en liepen we met zijn 4-en rondjes door huis en tuin.

En volgend jaar? Ze zijn in huis hoor, de kaarten voor 15 juni 2012!

dinsdag 6 september 2011

IJsjes mee naar school

Dit zijn de gezondste ijsjes die er zijn!



Wat heb je nodig?

- ijsbakjes                                             - een theelepel kaneel
- broodmix voor bruin brood                   - een losgeklopt ei
- een halve banaan                                 - wat gekleurde bolletjes ("discodip")
- 4 eetlepels honing
 

Maak 200 gram brooddeeg volgens de aanwijzingen op het pak.
Prak de banaan en kneed die samen met de honing en kaneel door het deeg.
Het deeg is nu plakkeriger geworden. Kneed er zoveel extra broodmix door tot het een stevige bal is.
Verdeel het deeg in 8-10 balletjes.
Vul de ijsbekertjes met de deegballetjes en laat het 45 minuten rijzen.
Verwarm ondertussen de oven voor op 175 graden.
Bak de ijsjes na het rijzen 20 minuten.
Haal ze uit de oven, bestrijk ze met wat losgeklopt ei en versier ze met discodip.
Bak ze nog een kwartiertje.