In de aanval!

De eerste schoolweken lieten we hem met rust en volgden de ontwikkelingen op het gebied van huiswerk op afstand.
Je weet het niet hè? Misschien haalt zo'n nieuwe school het beste in hem naar boven. Kan toch?
Het blijkt niet zo te zijn.
Zijn cijfers voor de eerste proefschoolonderzoeken waren prima. Vond hij.
Voldoende toch?
Het waren 6-komma-zoveels en een 5 1/2. Voldoende. Ja, dat wel. Net.
Maar gezien de tijd die hij er aan besteed had, zitten zevens er ook in, als hij er iets langer voor gaat zitten. En misschien ook iets eerder op de dag en niet vlak voor het slapen gaan. Hij is namelijk een kei in Ik Kan Het Best Nog Even Uitstellen.

Toen kwam er een briefje mee naar huis. "Wil je het even tekenen mam?"
Het was van zijn mentor. De man waarvan Puber-in-de-dop direct al zei dat het een saaie man was. De man waarvan zijn moeder toen nog zei dat hij niet zo snel moest oordelen. Maar waarvan zij na een krappe drie kwartier informatieavond al zijn gelijk moest bekennen. Héél aardig hoor, maar TRAAG! Zo op het 1e gezicht niet echt het type dat onze Oudste van zijn nonchalance af gaat helpen.

Maar saai of niet, inzicht heeft ie. En snel ook!
"Jelmer maakt een matige start. Hij moet meer werk van zijn huiswerk maken."
Dat stond er op het briefje. Heeft ie goed gezien dus.

Vandaar dat wij afgelopen weekend op oorlogspad waren. En dat viel niet mee.
Met frisse tegenzin besteden we veel tijd aan zijn maak- en leerwerk.
De frustratie bereikte zijn hoogtepunt toen zondagavond bleek dat er veel van het Engelse leerwerk niet goed was blijven hangen.
Afijn. De dag goed afgesloten, lekker gaan slapen en maandag gezond weer op.

En toen gebeurde het.
Hij kwam na vieren thuis; nat en voldaan na 5 uur les en nog 2 uur kanoën met de Sportklas.
Hij vertelde het tussenuur gebruikt te hebben om al zijn huiswerk voor dinsdag alvast te maken. Huh? Ik ging er even bij zitten.
Toen zei hij dat de juf direct het SO Engels van die dag had nagekeken. Er bleek flink gescoord te zijn. 17 (!) Onvoldoendes en 4 voldoendes. Eentje daarvan was van Oudste.
"Een 9 mam, ik had een 9".
Ik stond weer op en maakte een diepe buiging, met een rondedansje als afsluiting.

En hij? Hij was trots man! En zo terecht...........

Ik heb nog wel een advies voor hem waar je ook best ver mee kan komen, maar ben toch ook wel blij dat hij hier niet meeleest:

Tijdens een proefwerk kijk je omhoog voor inspiratie, naar beneden voor concentratie & naar links en rechts voor informatie.