Woensdagmiddag lopen we samen uit de sportschool richting onze fietsen.
Wessel oppert dat hij ook wel 2x in de week wil gaan judoën, in plaats van de 1x die hij nu doet. Want dan kan hij nog sneller goed leren judoën.
Als ik hem er op wijs, dat dat misschien een beetje veel is, als hij ook nog wil gaan breakdancen en honkballen.
(Ja, hij zit vol plannen, deze sportman.)
Ik benadruk nog maar eens dat alles kan, maar niet tegelijk, en dat dat dus keuzes maken betekent.
Even is het stil; de frons op zijn voorhoofd wordt groter en dieper.
Tot plots zijn hoofd omhoog schiet en hij bloedserieus meldt:
"Maar dan weet ik het; ik stop gewoon met school!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten