Frisse neus

Sinds de afbouw van prednison wilde ik graag mijn plus elf kilo's die ik er gratis bij had verzameld, verminderen.

Ik lette meer dan ooit op wat ik at en snoepte en zette mezelf op beweegtherapie. Nu ik geen post meer bezorg beweeg ik veel minder in het dagelijks leven, dus moest ik wel een aanvalsplan bedenken.

Hardlopen zat er nog niet, wegens spierklachten en vermoeidheid. Dus ging ik aan de wandel. Zo vaak als mogelijk een ommetje, van minimaal dertig minuten tot drie kwartier. Toen de dagen korter werden en na het avondeten te donker, werd het lastiger. 

De supermarkt en apotheek doe ik steeds wandelend aan, en voor mijn afval en oud papier maak ik grote omwegen. Mijn fiets staat al maandenlang ongebruikt op stal.

Hij ging bijna nooit met me mee. Sinds een aanzienlijk aantal maanden heeft hij plezier in het sporten in de sportschool. Hij traint zijn beenspieren om daarmee uitval van zijn kniefunctie op te kunnen vangen. Bijvangst is de positieve verandering van zijn lijf en conditieverbetering. Hij sport daar drie keer per week, en naast zijn werk had hij niet zo'n grote wandelbehoefte. Maar ja. Nu is de sportschool alweer een tijdje dicht. Dus toen ik opperde om op onze zeldzaam gelijktijdige vrije dag er even op uit te trekken, stemde hij in.

Zondag was geen zonnige dag. Er stond een frisse wind, maar het was heerlijk om even samen de zinnen te verzetten en wandelstappen te zetten buiten de zo bekende rondjes hier in de buurt.

We reden naar Monster en liepen een ronde door de duinen. Ik was bijna vergeten hoe mooi het er is.

We waren zeker niet alleen, want er wordt veel gewandeld.

Ook al waren het maar vijf kwartier, het was genieten.

Als het weer het toe laat gaan we komend weekend er weer even op uit, want we opnieuw samen vrij.