Eén van de fijne dingen van de zomertijd, is dat je 's avonds gewoon nog een extra dag hebt. Na het eten nog lekker buiten spelen. In de tuin rommelen. Stukje rennen. Het voelt goed.
Wat is het mooi nu overal. Zoveel vogels, voorjaarsgeluiden all over. In de wijken staan overal prachtige magnolia's en bloesembomen in bloei.
De zon gaat vaak oranje onder. Het is lente!
Eén week voor de City Pier City Halve Marathon besluit ik toch de veertien kilometer met de groep mee te lopen. Zes dagen ná de CPC loop ik met hen zelfs achttien kilometer. Ik ben toch sterker dan ik dacht.
Zwaan - Kleef - Aan
Op zondagochtend 2 maart (!) drink ik mijn koffie en eet ik mijn ontbijt in de tuin. Wat een genot. Dat dat weer kan! Dat dit nu al kan.
Op een vroege morgen op weg naar de zolder van school, probeer ik de zonnestralen te vangen. Niet goed gelukt; in het echt was het mooier.
Het wordt warmer buiten, dus de kortere sportkleding kan weer bovenop gelegd worden.
Het begin van een fijne avond. De zon ging mooi onder en omdat ik voor de verandering eens op tijd was, parkeerde ik de auto om dit vast te leggen.
Op een woensdagavond in Barendrecht uit eten gaan. Heerlijk gegeten, gezellig gekletst en het nodige gelachen. We hadden het hele restaurant én al het personeel voor onszelf.
Twee dagen later alwéér een etentje + een theateruitje.
Hij probeert het rennen weer een beetje op te bouwen. Ik maak elk weekend een - voor mijn doen - flinke duurloop en heb door de week wat meer herstel nodig. Dus loop ik af en toe met hem en Evy mee. Na afloop van een duo-loopje maakten we een duo-selfie.
Toen brak de dag aan dat Fritsie een Je - Weet - Wel - Katertje werd. Het was een rare dag voor hem, waarop hij een gedaantewisseling onderging. Zo lief, knuffelig en aanhalig als hij bij ons is, zo lelijk deed hij daar. Of was hij eenkennig?
We hadden afgesproken hem thuis met rust te laten en hem niet uit zijn reismandje te halen. Gewoon, deurtje open zetten en kijken wanneer hij zich veilig genoeg zou voelen om er zelf uit te komen.
Nou. Thuis komen, neerzetten, deurtje open, en PLOP. Daar was ie al. Knorrend of er niets aan de hand was. Geen kik meer gegeven en direct al grote sprongen maken op de bank. Fluitje van een cent mannen, zo'n ingreep.
De polder kleurde mooi tijdens mijn avondloopje.
Fritsie vindt het wel leuk dat logeerkonijn Walter er weer een weekje is.
Overal magnolia bomen. Inmiddels ligt nu overal de grond bezaaid, want ze hebben al heel snel last van uitval. Jammer.
Het grote voordeel van een Je - Weet - Wel - Katertje zijn, is dat je dan naar buiten mag.
Maandenlang heeft hij staan draaien en miauwen voor de dichte schuifpui. We moesten steeds grotere capriolen uithalen om hem binnen te houden als we zelf de tuin in of uit wilden lopen.
Maar nu mag hij. Behoedzaam en voorzichtig, laat hij zijn neus overal het werk doen. Hij vindt het wel wat.
Binnen één week had hij zijn eerste muis al te pakken. Onze jager. Niet leuk.
Mijn laatste huishoudelijke aankoop. Laat de zon maar komen.
Ergens in maart was het Grote-Verwen-Jezelf-Dag.
Daar werd ik een blij meisje van. Nu nog ermee leren omgaan.
Wim ging met collega's een uurtje spinnen voor Villa Joep. Ik fietste er even langs. Wat een happening, met een geweldige opbrengst. Kijk, daar in het donkerblauw onder de basket, daar zit ie.
Man man, wat gaat het dit seizoen slecht met Sparta. En toch gaat Oudste naar elke thuiswedstrijd en dit keer ook uit met de bus mee naar Eindhoven. Het gaat daar geen haar beter en de uit-supporters gaan met hun rug naar het veld staan en maken een selfie.
Intussen ga ik gezellig uit eten met twee nichten bij onze tante. Vooraf een advocaatje, net als vroeger bij oma thuis. Ik herinner me de enorm sterke smaak, maar dat blijkt veertig jaar later reuze mee te vallen. Voor het eerst sinds een jaar of vijftien weer eens hachee gegeten. Héérlijk en mijn darmen hielden zich koest. In tegenstelling tot die van mijn tafeldames. Nu ga ik het snel zelf ook weer eens maken.
Ze werken al dik vijfentwintig jaar samen. Deze week zijn er opnieuw twee van hun afdeling op staande voet ontslagen; de één na negenentwintig dienstjaren. Deze foto werd op het nieuwjaarsfeest gemaakt en staat nu in "het schoolkrantje".
Een flinke poos terug haakte ik Muis. Toen kreeg ik van iemand een verzoek om Aap te maken. Ik kocht het katoen en deed er vervolgens niets mee. Tot ik onverwacht van iemand een patroontje kreeg. Ik ben begonnen!
Eindelijk. Na een half jaar brilloos te zijn geweest heb ik een nieuwe uitgezocht. Met deskundige hulp én deskundig personeel. Zij constateerde dat de dure bril van een erkend opticien, waar ik nooit tevreden over ben geweest, een +1 glas bevat terwijl ik toch echt -1 nodig heb. Aha. Dus zo gek was ik toch niet, met mijn geklaag.
Maar nu heb ik voor een luttel bedrag een andere. Mijn mannen vinden hem niks. Harry Potter word ik genoemd en Wim vroeg of degene die met me mee was haar eigen bril vergeten was op te zetten.
Een hele steun hoor, die mannen van mij.
"Verliefdheid is elkaars fouten niet zien.
Houden van is
elkaars fouten accepteren.
Ware liefde is houden van elkaars fouten."