Hey Joe

In 2016 schreef ik op deze plek over de nieuwe geboortegolf binnen onze familie. 
De eerste die toen het levenslicht zag, was Charlie *klik. Nou, dat is me d'r eentje hoor.
Een inmiddels bijna 3-jarige die de aandacht wél weet te vangen.

Weet je wat nu zo leuk is? De drie kindjes die toen vlak na elkaar geboren werden, kregen / krijgen nu kort na elkaar alle drie een broertje of zusje. Charlie dus ook. 

De verwachting was, dat hij zich al snel zou laten zien. Maar daar dacht dit meneertje zelf héél anders over. Dus terwijl Mama er op rekende dat ze er bijna was, moest ze nog even doorlopen, werd ze flink ziek en had haar lijf alle energie daarvoor nodig. En bleef het kindje dus maar lekker in zijn holletje zitten. First things first. Eerst moest Mama beter en sterker worden, dan had ze daarna vast meer puf om hem er uit te poe...nou ja, je weet wel.

Uiteindelijk knapte Mama op, hield ze weer wat energie over en werd het de hoogste tijd om die ene klus te gaan klaren.

Het werd een flínke klus. Van wat uiteindelijk een flinke jongen bleek te zijn.

Maar. Hij was er. Gezond en wel.

~ Ik maakte en stuurde een kaartje namens ons ~

En vandaag gingen we kennismaken. 

Ik heb geconstateerd dat er in de periode rondom de bevalling een energieoverdracht heeft plaats gevonden. Want heel veel energie is van moeder op zoon overgegaan. Het is een beweeglijk, maar heel goed gelukt kereltje.

~ Ik maakte een gezinsposter voor ze ~

Maar hé, brachten wij soms wat positieve vibes mee?

Kijk dan, wat een fijne ontspanning.

Je zou hem toch zo ontvoeren...

Over vijf maanden is ons Familie Weekend. Tot dan lieve kleine Joe.