Sjors heeft een redelijk vast dagpatroon.
Hij slaapt aan een voeteneind, tot er een eerste wekker gaat. Dan kruipt hij naar boven, waar hij als hij aangehaald wordt, neerploft in het kuiltje van je arm.
Als de laatste het bed verlaat, gaat hij mee naar beneden en gaat midden in de keuken zitten. Tot hij iets te eten krijgt. Daarna wil hij graag als eerste het huis verlaten. In het stikdonker gaat hij de tuin in voor zijn eerste ommetje van de dag.
Vaak slaapt hij de hele middag, om in de avonduren weer actief te worden en buiten te gaan schooieren. Als hij weer binnenkomt, vindt hij het tijd voor actie. Via de stoelleuning springt hij in de open kast en grist daar een speelgoedmuis van het schaaltje. Dan begint zijn favoriete spelletje.
Wij gooien de muis richting keuken, hij sjeest er achter aan, pakt de muis, brengt hem terug bij ons en wacht tot deze weer wordt weg gegooid.
So far so good.
Toen Wim vanmiddag thuis kwam was Sjors niet aan het slapen, maar liep hij al buiten. Hij schoot weg toen Wim in zijn blikveld kwam. Dat doet ie anders nooit! Het gepiep verraadde waar hij het zo druk mee had.
Ik kan daar slecht tegen. Zielig man. Het muisje werd gebruikt als voetbal, werd door de lucht gesmeten, mocht even het idee hebben dat hij vluchten kon, maar werd dan snel weer in zijn kraag gevat. Ik stond in de open schuifpui en werd er akelig van.
Toppunt was wel toen Sjors met muisje in zijn bek een sprint richting schuifpui nam. Hij zou toch niet echt denken dat ik nu ook met hem ging apporteren? Net op tijd kon ik de pui sluiten.
Dit was muis nummer drie. Ik weet dat het de natuur is, maar kan er niet aan wennen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten