Sinds oktober 2013 ben ik (deeltijd) postbezorger.
Een bijverdienste, die me structuur geeft, buitenlucht, zingeving en steviger wandelbenen.
Ik begon in een industriewijk. Fietsend van bus naar bus, speurend naar logica in de adressen. Maar vooral gefrustreerd, omdat er veel reclamemateriaal tussen zat, dat ik bij panden naar binnen gooide die overduidelijk allang niet meer bemand waren. De crises hè.
Na een week of twee kreeg ik een andere wijk aangeboden, hier vlakbij. Een woonwijk, dus lekker doorstappen van de ene voor- of portiekdeur naar de andere.
Sinds september speel ik een thuiswedstrijd in mijn eigen wijk. De eerste straten "loop" ik vanuit de voordeur. Ook makkelijk als ik tussendoor zin in koffie heb, iemand me thuis nodig heeft ,of ik ineens héél nodig moet.
Regelmatig doe ik twee wijken per dag, om de vrije dag van een collega over te nemen.
Zo kwam het dat ik vandaag weer de industriewijk Rotterdam Noord West in waaide. Waar ik in mijn eigen wijk vanuit mijn voordeur direct begin, moet ik hier eerst een minuut of twaalf heen fietsen. Hemelsbreed is het een paar honderd meter, maar er ligt water waar ik omheen moet fietsen. Voor het water loopt de Schiedamse Polderdwarsweg, over het water de Rotterdamse Sydneystraat.
Maar nu is er bijna een verbindingspunt. Men is begonnen met de aanleg van een fietspad mét een brug over het water. Wie weet kan ik bij een eventueel volgende invalbeurt hier winst halen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten