We hadden elkaar al te lang niet gezien. Hij had iets voor me - waarover later meer.
Of de kapper ook open was, had hij gevraagd. Inmiddels heb ik twee vaste klanten, waar hij er eentje van is.
Een klein half uurtje voor onze afspraak struikelde ik ons huis binnen, met 2 volle boodschappentassen en 1 tasje met verjaardagscadeautjes. Nog even snel alles opruimen, een broodje eten en ik zou er klaar voor zijn.
Had ik al gezegd dat het hondenweer was. Enorme wind met slagregens. Je kunt er hier in Schiedam je klok op gelijk zetten. Als Wim zo ongeveer naar zijn werk moet, slaat het weer om en krijg je van dit kl*te-weer. Echt hoor. Altijd. Voor zijn gevoel dan.
"Wil jij me niet even brengen?" Ja hoor, als ik geen taxichauffeur had willen wezen, had ik gewoon een vak moeten kiezen. Dus daar ging ik weer, nog steeds zonder broodje.
Ik zat er niet over in dat mijn klant zo op de stoep kon staan. Bij Oudste op school vallen de laatste tijd namelijk meer schooluren uit dan dat er doorgaan. Ach, hij kan het missen *not*. Hij was dus thuis om de voordeur open te doen.
Na de taxirit en een broodje begon ik aan het klusje. Het begint er hier steeds meer op te lijken. Tondeuse, kapkleed, nekhaar-borstel.
Bijpunten. Rare uitdrukking is dat eigenlijk. De puntjes gaan er toch juist af?
Binnen een half uur zag hij er weer strak uit. Ontdaan van zijn witte nesthaar. Net op tijd, want de accu was leeg en aan de oplader wilde hij het niet echt blijven doen. Voor het zelfde geld was ik pas op de helft geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten