Zaterdag ging ik shoppen met Jongste.
Nu hij alweer ruim een jaar gestopt is met judo, vindt ook hij het tijd om weer te gaan sporten. Meer te bewegen dan alleen tien minuten van en naar school fietsen.
Hij denkt het te kunnen combineren met zijn schoolwerk, dus hij krijgt groen licht van ons.
"Ik wil wel weer eens trots op mezelf zijn, als ik iets goeds gedaan heb in het veld. of een doelpunt heb gemaakt. Anders trots dan dat ik nu ben als ik een level met gamen gehaald heb."
Ja ja, het is een kind van deze tijd. Vergroeid aan zijn tablet om naar Youtube filmpjes te kunnen kijken. Geplakt achter een PC of Playstation om te gamen. En dat dan liefst allemaal tegelijk. Televisie kijken doet hij niet meer.
Heel lang zat honkbal in zijn hoofd. Maar enkele weken terug had hij het steeds vaker over voetbal. In de Kerstvakantie nam hij een besluit: hij ging het doen! Terug naar zijn oude kluppie.
Zo kwam het dat hij zaterdag geheel vrijwillig mee naar de stad ging. Als ik tenminste beloofde niet af te zullen dwalen naar allerlei andere winkels en mijn eigen boodschappenlijstje thuis zou laten. Daar kon ik wel mee leven.
Het was geweldig leuk. Leuk om te zien hoe hij smaak ontwikkelt, afwegingen maakt, bewust ergens wél of niet voor kiest. Hij sjokte zelf de winkels door, keek in de rekken en wees aan wat hij mooi vond. Kon beargumenteren wat hij niet wilde of onhandig vond.
Ik genoot. Hield al mijn commentaar voor me en ging met alles akkoord. Met een uurtje waren we klaar. Prima aankopen heeft hij gedaan.
Als bonus koekkruimels voor thuis, en een milkshake voor onderweg.
Hij staat op een keerpunt; hij gaat weer sporten. Vanavond is zijn eerste training.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten