Het zal toch niet.

Net nu het weer lekker met me gaat.

Vandaag had ik een afspraak met de reumatoloog. Een half jaar na de laatste. 
Vooraf schatte ik in dat het een afsluitend bezoek zou worden. Maar het liep anders.

Je kent de opmerking vast: zorg dat je schoon en heel ondergoed draagt, want stèl dat je onverwacht in het ziekenhuis belandt. Check. Onder dit hoofdstuk past ook: stèl dat de dokter je wilt onderzoeken, zorg dan dat je gladde benen hebt. In de zomer geen probleem, maar in de winter wil ik daar wel eens wat minder secuur mee omgaan. Niet dat je er vlechtjes in kan draaien hoor. Ook niet dat kort-maar-toch-gedekt is. Maar niet altijd zonder stoppels zal ik maar zeggen. Gisteren aandacht aan besteed. Check.

Vanochtend zag ik het al snel. Puntbloedinkjes aan beide onderbenen. Holy shit.
Te verklaren, doordat ik recent mijn benen had geschoren. Maar natuurlijk niet normaal dat de huid daarop reageert met bloedinkjes. Het is niet zo erg als tijdens mijn ziekenhuisopname, want toen verergerde het in de loop van de dag zichtbaar. Nu lijkt het zich te herstellen en vermindert het langzaam.

Ik vond het wel voldoende aanleiding om vanochtend contact te zoeken met de Poli Interne Geneeskunde om te overleggen of bloedprikken, eerder dan zoals pas gepland voor half februari, zinvol zou zijn. Ja. Vonden zij ook. Omdat ik toch bij de reumatoloog moest zijn, direct maar even meepikken. De hematoloog zal het dan a.s. maandag beoordelen en mij die dag of dinsdag daarover bellen.

's Middags aan het bureau van reumatoloog dr. Gerards, hem bijgepraat over het afgelopen half jaar. De spierpijn, rugklachten, depressiviteit, algehele malaise, energieproblemen en aften.
Ik liet hem ook de rode plekjes en wondjes aan mijn vingers zien en vertelde hem van de pijn daar en aan mijn voeten. Even voor Kerst begon het met één plekje en het breidt zich langzaam uit. Herkenning van vorig jaar; daar heb ik toen zeker twee maanden mee gelopen. 
"Het lijken wel blaartjes", zei hij. "Daar moet de dermatoloog naar kijken. Ik wil weten of het een 'vasculitis' is." Ofwel, een vaatontsteking.
Dat zou dan kunnen wijzen op een nieuwe verschijningsvorm van de auto-immuunziekte. Ook wil hij uitgebreid bloedonderzoek, om te zien hoe het er nu voor staat met de reumafactoren en antistoffen die een half jaar geleden aangetoond werden in mijn bloed.

Toen hij hoorde over het geplande uitgebreide bloedonderzoek van Dr. Rayman, was hij heel duidelijk. Niks februari. Nu prikken. "Ik wil nu een totaaloverzicht." Hou ik van, lekker voortvarend.

Dus ik op zoek naar de Poli Interne Geneeskunde, voor overleg. Want dan moet Dr. Rayman maandag een andere beoordeling doen, dan vanochtend telefonisch was afgesproken. 
Met een aantekening aldaar in het systeem, kon ik door naar de bloedafname.
Elf (!) buisjes bloed namen ze er af. Gelukkig lieten ze nog wat zitten, want het gaat hard deze dagen waarin ik ook nog menstrueer.

Aldus.
Maandag a.s. zit ik al bij de dermatoloog. Maandag of dinsdag hoor ik de eerste uitslagen van de hematoloog. En eind van de maand gaat de reumatoloog me bellen voor zijn bloeduitslagen, mits er geen aanleiding is om eerder contact met me op te nemen.

Afwachten maar.