Het was ooit de ruimte waar onze jongste baby sliep in zijn ledikantje. Waar de groene leunstoel naast stond, waarin ik heel wat borstvoedingen gegeven heb. Ook 's nachts, half wegsuffend.
De film draaien we nog wel eens af, waarin te zien is dat Oudste zijn kamertje inloopt op de ochtend van zijn tweede verjaardag. Hij kruipt in het ledikantje erbij en samen maken ze de eerste cadeaus open.
Nog weer later staat er een peuterbedje. Onze stuiterbal blijft helemaal tegen onze verwachting in vanaf dag één erin liggen.
Na onze laatste in-huis-overstroming moest er het een en ander aan gebeuren. Maar zoals dat gaat in Klushuis Schuurmanski gaat dat tergend langzaam. Maar nu zijn de wanden gestuwd, ligt er leuk grijs laminaat, hebben Oudste en ik samen de IKEA kast in elkaar geschroefd en heeft de grenen tweedeurs kast die we al ruim twintig jaar hebben een gedaantewisseling ondergaan.
Alle knutselspullen zijn hier verzameld. Tafeltjes, opgeduikeld via Marktplaats of Het Goed staan samen met andere spulletjes te wachten om een verfbeurtje te ondergaan. Maar tot het zover is, is het een mooi, fris overzichtelijk kamertje.
Ik loop er bijna dagelijks binnen. Om iets uit de kast te pakken. Of juist om een cadeautje in te pakken.
Zelden kijk ik er uit het raam. Vandaag deed ik het wel. Dit is wat ik zag.
Het is het dak van de schuur die we delen met de buren. Maar zie jij wat ik zie?
Ik heb ineens plantgroei op het schuurdak.
Aan komen waaien of over gebracht door een vogeltje. Wie zal het zeggen.
Leuk toch?
Opgeruimd staat netjes!
BeantwoordenVerwijderenPs soms geeft de natuur iets kleurigs terug
;-) ;-)