De man van het type 'Ruwe bolster, blanke pit.'
Hij kreeg in het leven het nodige voor zijn kiezen aan familieverdriet.
Gezondheidsklachten kreeg hij ook.
De harde werker, onregelmatige veelvraat en het kleine dikke mannetje deed er wat aan. Met succes. Twee keer kleiner en even zoveel gerende marathons later vierde hij zijn verjaardag met ons.
Het moest een mooi feest worden en wat werd het een MOOI feest. Op een prachtige locatie.
Met de fotobus voor de deur.
Geweldig leuk. Ik zou willen dat ik het concept verzonnen had.
We maakten voor binnenkomst een foto......
.......nog niet wetende met wat voor verzameling we later thuis zouden komen.
Hij had voor muziek gezorgd. Uit onze tijd. Uit onze buurt. De Amazing Stroopwafels.
Heerlijk mee geblerd met 'Ome Kobus', 'We gaan naar Frankrijk' en 'Hawaii blues'.
Tussendoor liep de deejay alle mogelijk golden oldies uit de luidsprekers schallen en dansten we dat de vonken er af vlogen.
Wat een gezelligheid.
Biertje, wijntje, frisdrankje, hapjes. Het was compleet.
En de jarige? Die genoot zich suf. Precies zoals het hoort.
Zo tegen het eind geen broodjes kaas, maar heerlijke frietjes. Net als vroeger. Lang geleden dat ik ver na middernacht nog aan de patatten zat.
We haalden alles eruit. Bleven tot het "You 'll never walk alone' geklonken had uit onze inmiddels schorre kelen.
Genieten. Met een grote G. Dat deden we. Wàt een enorm fijn feest was dit. Bedankt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten