Trainingspunt #128

We zijn beiden in training.
Hij voor de Nijmeegse en ik voor de Drentse.

Hij moet dan een beetje verder dan ik.
Wat trouwens een understatement is. Hij loopt namelijk op een dag twee-en-een-half keer mijn afstand. En dat keer vier dagen.
Kleinigheidje.

Terug uit Turkije heeft hij nog even vrij. We trokken de stoute- en de wandelschoenen aan en lieten onze twee schaapjes moederziel alleen thuis achter.

In Brielle zetten we de auto neer en begonnen aan onze wandeltocht.

Binnen enkele kilometers hadden we al een stukje cultuur te pakken.
De Stenen Baak in Oostvoorne. De eerste stenen vuurtoren van Nederland.

Wat hadden we een mazzel. Veel wind, maar ook veel zon.

Ideaal wandelweer.

Saai ook trouwens. Althans, dáár. Alleen maar hele lange rechte wandelpaden, rondom een stuk van het Brielse Meer.

~ Goed kijken. Dan zie je baby meerkoetjes, rechts van de moeder. ~

Ik hou niet van vervelen, dus dan moet je zorgen dat je onderweg iets te doen hebt.
Langs deze routes liggen allemaal Geocaches. Die zochten we dus onderweg op.

Na een kilometer of dertien passeerden we een golfterrein. Mèt kantine. Hoewel dat bij golfen vast een andere benaming heeft. Clubgebouw? Dranklokaal?

Hij was voor doorlopen, want het wordt alleen maar later.
Ik was voor cappuccino.

Raai eens wat?

Ik won.

Na zestien kilometers kwamen we in de buurt van het pontje. Officieel Voetveer Coppelstock genaamd.
De cache die daar in een vogelhuisje was verstopt, liet een houten mini veerbootje zien. Geinig hoor.

Even tijd voor een selfie. Vind ie echt heel erg, maar geduldig wachtte hij tot ik het knopje had gevonden.

Het ging niet van harte bij de kapitein. Hij had nie so veel zin in ons.

We waren zijn eerste klant - drie uur 's middags - en hij had duidelijk geen zin om de hele boel op te starten.


Maar ja. Wíj hadden geen zin om acht kilometers extra te lopen. 

Dus.

Wij wonnen.

Voor één euro per persoon zette hij ons over. En Bedankt!

Na nog eens vier kilometers waren we weer terug bij af, bij de auto.

Waar nóg een taartje op ons stond te wachten. Slecht hè? Maar wél lekker!

Vierendertig caches gevonden. Eenentwintig kilometers gelopen. Zonder een centje pijn. Dat geeft vertrouwen voor volgende week.