Er vonden twee activiteiten plaats waar ik me bij betrokken voelde.
Allereerst was er de Tour du ALS. Er gingen daar ver weg op de Mont Ventoux 450 mannen en vrouwen omhoog.
Wandelend, rennend of fietsend.
Zelfstandig, op de tandem of duofiets.
Gezond en ziek.
Mobiel en beperkt.
Hij ging ook, met zijn twee broers, zoon, vrienden en heel veel collega's. Samen vormden zij Project C. In de lange periode van voorbereiding wisten ze met allerlei activiteiten en acties ruim 121 duizend euro op te halen.
Dat is heul veul! Maar ook heul erg nodig, omdat er nog zoveel onderzoek naar deze genadeloze ziekte nodig is. De geneesmiddelenindustrie is zuinig met geld pompen, omdat de doelgroep verhoudingsgewijs zo klein is.
Je zal het maar hebben. Dan wordt je gezegd dat je met te weinig bent, dat het dus te weinig klanten oplevert en dat je maar je verlies moet nemen.
Het zal je gezegd worden.
Dus gingen ze omhoog. In de hitte. Overal op de berg aangemoedigd door hun gezin, familie, vrienden en collega's.
Ze waren niet onopgemerkt gebleven met hun gezelschap. Regionale aandacht, een interview voor het AD en 3 dagen uitzending in Hart van Nederland.
Ik volgde het op afstand, maar op de voet.
Lang leve Social Media.
Ik was veel thuis vandaag, druk met de laatste voorbereidingen van ons komende Familie Weekend.
Had dus alle gelegenheid om regelmatig in te loggen op Facebook, de website, Twitter en de TV.
Zijn motto: "Boven komen doen we. De dood of de gladiolen!"
En boven kwamen ze.
's Avonds bezochten we de aller aller laatste professionele theatervoorstelling in de Vlaardingse Stadsgehoorzaal. Heel veel hebben we daar de afgelopen vijfentwintig jaar voorbij zien komen. Van Nederpop tot Rasti Rostelli. Van Youp tot Ernst & Bobbie.
Het moet dicht. Geldproblemen. Waardeloos.
We hadden een geweldig leuke avond met Veldhuis & Kemper.
Wat de titel van hun voorstelling was?
"Of de gladiolen."
Raar soort toeval, niet dan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten