Afsluitpunt #137

De pahahaden op, de lahahanen in.........

Uitgerust voor de laatste dag.
Een afsluitend ontbijt van Henk - Ali mocht zeker uitslapen?
De auto weer volgestopt met mijn spullen.
Op naar Odoorn.

Bij de start scheen de zon, binnen de eerste kilometer regende het, en voor de tweede kilometer voorbij was hagelde het flink.
Nou. De toon was gezet.

Vandaag is uiteindelijk een prima dag geworden. Langs velden en wegen, over stoffige paadjes en asfalt, door weilanden en bossen. Een aantal keer kwam er iemand naast me lopen die om een pdaatje verlegen zat of iemand om tegenaan te kletsen. Geen probleem, met mij kun je alle kanten op.

Onderweg weer allerlei 'bekenden'tegen. De elfjarige jongen met zijn moeder die vier keer dertig liepen, het stel met de acht maanden oude hond en duwwagen, de man met zijn vier zussen en de man met het witte fototoestel. Ons kent ons.

Ik verving voor deze slotdag de soep door een broodje spek. Na bijna vier en en half uur kwam de organisatie hun belofte na. We werden met muziek binnen gehaald. Nee, geen fanfare. Er stonden wel enkele luidsprekers langs de kant waar wat muziek uit kwam. Tja.
Gelukkig was er bij de finish weer een Shantikoor.

En daar was mijn medaille. Ja ja. De beloning. Experiment geslaagd en missie volbracht. Dit kan ik dus!

Maar de echte beloning wachtte thuis. Mijn drie mannen en een katertje.