Door alle jaren heen, zijn er steeds weer de seizoenen. De regen die valt, het licht dat terugkomt. In het voorjaar is er de kracht van de natuur, dat alles weer laat groeien.
Het grote wordt klein in de oneindigheid van dagen en het kleine juist weer groot. Ja, vergeef me mijn melancholische inslag maar. Die heb ik nou eenmaal af en toe.
Ik vind het mooi om te zien hoe het 's morgens weer steeds vroeger licht wordt.
We hebben al anderhalf uur meer licht dan op de kortste dag, wist je dat?
Het was vandaag halen en brengen met het weer. Afwisselend hagel- en sneeuwbuien, en dan weer zonnige blauwe luchten.
Op de tuintafel stond een kannetje met roosjes. Niet mooi genoeg meer voor binnen, maar voor buiten nog best leuk. Dat kannetje is niet tegen vorst bestand. Ik wilde het in huis halen. Maar het bloemenwater erin was stijf bevroren en het kannetje zelf kwam niet los van de tafel.
Buiten schijnt nu de volle maan. Het vriest dat het kraakt.
Ik haalde vandaag de lente naar binnen. In de kast zocht ik verschillende glazen potjes bij elkaar. Ik kocht twee plantjes met kleur en verschillende bolletjes. Hyacinten, narcissen en blauwe druifjes. Zo maakte ik een klein binnen-tuintje op de keukenkast. Als ik er in het voorbijgaan naar kijk, word ik blij. Een lichtpuntje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten