De voorpret is begonnen. Een vrije week is geregeld. De reis is geboekt. Er moet alleen nog betaald worden. Kleinigheidje.
Omdat na terugkomst uit Turkije een ID nog minimaal 3 maanden geldig hoort te zijn, moet er voor Jongste een nieuwe komen. Een vakantie als deze in februari is daar heel geschikt voor, want zowel bij het aanvragen als het ophalen moet hij zelf aanwezig zijn.
We komen om in de pasfoto's. Degene die in het begin van dit schooljaar gemaakt zijn waren leuk en prima gelukt. Maar voldoen niet aan de eisen.
Dus op naar de winkel, voor weer 6 nieuwe. Waarom kan dat nu niet gewoon per één?
Die foto werd trouwens precies goed. Hij keek exact zo nors als de voorschriften zeggen.
ID-pasfoto's worden tegenwoordig niet bijzonder flatterend. Bij mij in ieder geval niet. Maar bij hem zag ik toch een bijzondere jongen.
Een jongen die snapt dat je over vijf jaar, als er opnieuw een ander ID moet komen, echt niet meer weet wat dat ID kostte en hoelang we er moesten wachten. Maar wel dat zijn moeder hem meenam om op straat de allerlekkerste ijskoude milkshake te halen, bij een gevoelstemperatuur van rond het vriespunt.
Gewoon, omdat het kon. Omdat je het leven moet leven. Met milkshakes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten