Feest Punt #204

Twee uur. Nog een half uur slaaptijd, maar het wil niet meer lukken. Hij gaat er maar uit. Boodjes smeren, aankleden en tasje pakken. Om drie uur trekken ze de deur dicht en hoor ik hun auto starten. Weg zijn ze weer,  op naar dag 3. De dag van de Zevenheuvelenweg.

Ik ben klaar wakker en ga er uit. Om vier uur ga ik het nog even proberen. Met hazenslaapjes kom ik de rest van de nacht door. Uiteindelijk ontwaak ik bij harde feestmuziek. Groesbeek is wakker.

Na een kwartier is de jarige ook wakker. Je zal toch maar dertien worden op deze dag. Hieperdepiep hoera! Via een sms laat onze sportieveling weten dat de eerste negentien kilometers getackeld zijn. Vandaag loopt hij via Malden, Molenhoek, Mook, Middelaar, Plasmolen, Milsbeek, Ottersum, Aaldonk, Grafwegen, Bredeweg, Groesbeek, Berg en Dal naar Nijmegen. Ik ben al versleten als ik er aan denk.

Half elf loop ik de camping af en weet niet wat ik zie. Overal zitten, staan en lopen mensen. Wat een volk op de been. De eerste stroom wandelaars draait al de Zevenheuvelenweg op. Via het fietspad loop ik met ze mee. Telefonisch spreek ik af waar ik zit: op de eerste heuvel vlak na de muziektent en de beige partytent met het puntdak. Ik verwissel mijn renschoenen voor mijn slippers, klap mijn krukje uit en leg mijn fototoestel in het gras. Zo. Ik zit.

Links van mij zit een echtpaar. Ze zijn enorm gebruind en de opmerkingen hun kant uit zijn niet van de lucht. "Zo, u zit hier al een tijdje zeker?"

Zoals verwacht is het hier vandaag volle bak. Overal verfris- en versnaperingstenten, dixies, verzorgingspunten, muziek, campers en TVploegen. Ik zag Fons van der Poel en Harm - ja, alweer hij - in actie.
Kinderen geven de wandelaars high fives en Jan en Alleman staat met bakjes vol snoepgoed en fruit om uit te delen.
Bewoners stellen water ter beschikking waar iedereen dankbaar zijn flessen vult en petten en handdoeken nat maakt voor de nodige verfrissing. Hoe verder de dag vordert, hoe meer dat nodig is. Want het wordt warmer en warmer.
 
Rond kwart over elf passeren onze buren Ron en Jolanda me. Het uitwisselen van gegevens heeft dus gewerkt. Zij lopen nog met veel bewegingsruimte om zich heen. We kletsen even. Wat zien ze er goed uit. Ze hebben er om deze tijd toch al een heleboel weg. Belangrijker is dat ze er nog steeds zin in hebben. Dan vervolgen ze hun weg en ik zwaai ze na.

Het komende uur vergaap ik me aan iedereen die voorbij komt. De variatie is groot. Een kleine opsomming:
- Hoofddeksels als bloemenhoeden, met dieren er op zoals een kip, koe, muizen, rendier, een unoxmuts, hoeden met pluutjes en met vlaggen van de landen van herkomst.
- Kapsels met hanenkam, geschoren in de vorm van een hagedis en paars geverfd.
- Allerlei compleet geuniformden, met als meest gehoorde strijdkreet: Push, push, push a little harder.
- Tshirts met teksten als " Ik ben bloedmooi", "Wim is jarig", " Veteranen worden knapper naarmate ze ouder worden", "Rustig aan", "Wij gaan ervoor", "Pompen of verzuipen" en bolletjestruien en allerlhande voetbalclub-shirts.
- Mensen die zichtbaar gesponsord lopen voor allerlei goede doelen zoals Kika, Villa Joep, ALS, de harststichting en stamceldonatie.
- Allerlei verschillende loophoudingen. Er zijn erbij die om de pijn te verzachten bijna horizontaal lopen. Ik zie gipsarmen, mitella's, hinkelaars en kniebandages. Mensen gaan diep en ver voor hun vierdaagsekruisje. Ondanks het mooie weer zie ik mensen met spierwitte benen lopen, hoe is het mogelijk!

Een ding hebben ze gemeen. Het zijn allemaal HELDEN.

Vanaf half twaalf wordt het drukker en als het twaalf uur is, is het file lopen.
Om tien voor half een komen hij en broer er aan. De laatste ziet er fris uit. Schijn bedriegt blijkbaar, want later thuis vertelt broer dat hij toen al versleten was. Hij daarentegen zegt het nog niet zat te zijn, maar zo oogt hij niet. Hij moppert op alle smsjes die hij steeds krijgt en die hij door de zon toch niet kan lezen. Hij foetert "Het irriteert me mateloos. Ik pleur dat ding zo nog weg." Nou. Dan weet je het wel. Ik aai hem over zijn bol en moedig hem aan zijn weg te vervolgen. Nog tien kilometers te gaan vanaf hier.

Ik bedenk me hoe zuur het moet zijn dat ze met hun moeie lijf hier de camping passeren en hun bed onder handbereik hebben. En dan toch door moeten lopen.

Zelf verwissel ik mijn slippers weer voor mijn schoenen en loop over het paralel lopende fietspad, in de richting van de wandelaars mee. Even sfeer proeven op de rest van de weg. Het is hier een geweldig feest.

Eenmaal terug in ons chalet vieren we ons Benjamin-feest. Ik breng kibbeling voor hem mee, die hij overal waar we komen uittest. Na het eerste stukje weet hij het al: niet te (vr)eten en dus een drie. Geef hem maar een portie van Schiedamse Cock, want die scoort altijd een negen.

Om half drie zijn de mannen gefinished en een uurtje later liggen ze hier gestrekt.
Als ze weer een beetje op de wereld zijn, zijn er cadeautjes, kaarten, appjes, smsjes, een soesjestaart met kaarsjes en een zelf gekozen avondmaaltijd.

De date met Richard, die de beenspieren weer los masseert, is de afsluiter van deze dag.

Het is mooi geweest voor vandaag.
Nog 1 keer midden in de nacht opstaan en net doen of je dit allemaal hartstikke leuk vindt. Nog 1 dag buffelen.
Push, push, push a little harder.........