Mijlpaal Punt #183

In januari begon ik mijn 365-project. Met het maken van dit blogbericht ben ik op de helft. Best knap van mezelf.

Het is niet zomaar een bericht geworden. Het beschrijft een andere knappe, maar veel belangrijker gebeurtenis in Oudste's en ons leven.

Voor het geval het nog niet is opgevallen: Onze Oudste heeft een Houdini act opgevoerd en is geslaagd voor zijn MAVO.

Daar gaat ie. Op weg om zijn TL Plus diploma - examen in zeven vakken -  op te halen.

Een formaliteit waar hij he-le-maal geen zin in had.

Als hij de keus had gekregen, was het in een envelop naar zijn huisadres gestuurd.

Maar hij had de keus niet.

Terwijl wij langzaam met elkaar de kantine-ruimte vulden, hoorde hij in de gymzaal dat ze straks onder begeleiding van feestmuziek achter elkaar de zaal in zouden moeten komen.

Wat had ik graag zijn gezicht gezien. Maar ja. Wat mot dat mot hè?

Eenmaal binnen werden ze in kleine groepjes naar voren geroepen. Elk met hun eigen thema.

Dat van hem was passend gekozen. "Waarom moeilijk doen als het samen kan."

Als je er één zag, wist je dat de anderen in de buurt waren. Altijd.

Als er een Project gedaan moest worden, en dat waren er nogal wat, werkten ze er samen aan.

Het tekenen moest hij alleen doen.

Dat lukte prima.

Binnen = binnen. Geweldig knap om op je vijftiende al een MAVO diploma te hebben.

Nu nog een strijkdiploma.

Dat hij zelf tevreden was bleek toen ik ineens een FaceBook bericht van hem zag. 

Van hem, die wel meeleest, maar nooit zelf een bericht of reactie plaatst.

Het waren gekke jaren.