Al die tijd heb ik mijn renschoenen niet meer aan gehad en geen meter meer hardgelopen. Ongewoon. Maar ik had zo'n stijve spieren, vond het zo veel te warm en had vooral zo geen zin. Smoesjes everywhere.
Omdat ik me er alleen niet toe kan zetten, heb ik een evenement(je) nodig en dat was er vandaag. Een loopje waar ik mijn zinnen op had gezet en waarvoor ik vroeg mijn wekker zette.
Tijdens de tweede etappe van de Tour de France 2015, wordt er op de route Utrecht - Neeltje Jans een uitstapje gemaakt naar Rotterdam. Met als hoogtepunten de sprint om de groene trui bonificatiepunten en een rondje Coolsingel / Hofplein.
Die hommage van de Tour aan Rotterdam, was een prima reden voor de Rotterdam Running Crew om er op dezelfde dag een mooie run aan te plakken ter ere van die passage. De Tour de France Run genaamd, hoe kan het ook anders?
Voor degene die de Rotterdam Running Crew nog niet kent: ze organiseren regelmatig runs en het mission statement zegt eigenlijk alles.
"De Rotterdam Running Crew is een open hardloopclub waar iedere hardloper, beginnend en gevorderd, zich gratis kan aansluiten. Mensen in beweging brengen en houden. Dat willen we! En dat lukt door samen één keer per maand dwars door bijzondere plekken van Rotterdam te rennen. Opgeroepen via social media. Wij runnen de stad. No matter what."
Vandaag een unieke run dus. Daar, waar enkele uren later de professionele Tourfietsers overheen zouden denderen. Er was keuze uit drie, zes en negen kilometer.
Elk pakte een deel van de Tour de France etappe mee, namelijk de Coolsingel, het Hofplein, de Schiedamsedijk, Erasmusbrug en de Maasboulevard. Met 'mijn' negen kilometer groep zouden we ook een lus maken over Noordereiland via de Willemsbrug.
Zonder druk lekker lopen. Precies wat ik nu nodig heb.
Om kwart voor acht zat ik in korte broek en mijn gele trui op de fiets. Verzoek van de RRC was om zoveel mogelijk in het geel te komen en mijn boodschappen vriend Dirk maakte het mogelijk dat ik voor maar vijf Euries er netjes bij kon lopen.
Efkes later zat ik in het zonnetje voor het Kasteel op mijn mede-lopers te wachten.
Al snel kwamen ze onder escorte aan. Met elkaar zetten we de navigatie op Stadhuisplein en om half negen waren we present. Ruim op tijd, geheel tegen mijn gewoonte in.
Langzaam vulden de Coolsingel en het Stadhuisplein zich met lopers. Wat een vrolijkheid en gezelligheid.
Om kwart over negen werd er afgetrapt met een gezamenlijke warming up.
 |
| ~ foto van de site ~ |
Terwijl wij stonden te trappelen om van start te gaan, kleurde de Coolsingel alvast geel door de rook. Ineens zagen we niets meer.
 |
| ~ De mannen van de organisatie ~ |
Daar gingen we, op weg voor onze mini-Tour de Rotterdam.
Het tempo zat er direct lekker in en binnen no time zaten we op de Erasmusbrug. Aan de Zuidkant van de brug zag je echt een prachtig lint van lopers met veelal gele en groene shirts over de brug steken.
 |
| ~ Kijk, daar komen we. ~ |
De temperatuur was een graad of twintig bij de start, maar het kwik steeg snel en de zon brandde flink op onze hoofden. Het werd bloody hot. Snel stond mijn hoofd in standje ontploffen.
Rustig an maakten we ons rondje en hobbelden we uiteindelijk terug over de Coolsingel richting de finish. Na acht kilometer, dus waar die andere ene kilometer is gebleven is mij een raadsel. Maar geen probleem, want het waren geen wedstrijd en geen tijdregistratie.
Het was een gezellige ochtend en een mooi excuus om op tijd op te staan om met z’n allen een lekker stuk te gaan hardlopen.
Op de foto's die langzaam aan binnendruppelen, zijn alleen maar blije mensen te zien. Wat een vrolijkheid overal.
We bleven hangen op een terras met cappuccino en taart met slagroom, luisterden naar Shirma Rouse, keken naar de recreatieve renners en Dikke Banders en lachten naar Dirk Kuyt achter op de tandem.
 |
| ~ foto uit de krant ~ |
Toen scheidden onze wegen en fietste ik nog even langs de markt.
Daar vandaan terug naar het Hofplein, waar de stad zich langzaam vulde met mensen die wachtten op de Tourkaravaan en de echte renners. Tijd voor mij om af te haken.
In de lucht kondigde zich een weeromslag aan en nog voor ik thuis was belandde ik in een lelijke bui. Maar douchen moest ik toch.
Drie kwartier later kwam ik aan op 'ons' Schiedamse Maasboulevardfeest. Te laat voor Jan & Annie uit Volendam - ach, wat jammer nou - , maar op tijd voor Sharon Doorson en een vers pak regen.
De Gebroeders Ko en de Wannebiezz verhoogden de feestvreugde.
Waar een volksfeest groot in kan zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten