Ik had een verjaardagsfeestje. Op Het Kasteel. Honderdachtentwintig jaar werd Sparta vandaag.
Drie jaar geleden (*klik) waren we er ook bij. Ik schreef toen eveneens een stukje, waarin ik een inkijkje gaf in wat deze club hier in huis betekent en hoe het zo gekomen is. Inmiddels zijn we dus drie jaar verder. Nog weer drie jaar spelen in de Jupiler Leage.
Maar het tij lijkt te keren. Waar we allang niet meer op successen rekenen, verloopt het seizoen tot nu toe eigenlijk best goed. Er zijn veel punten gescoord. Soms met mazzel, maar regelmatig ook op basis van goed spel. Coach Pastoor (*klik) doet het goed met zijn mannen. Er zit een groot succes aan te komen. Als ze hun kop erbij houden en ook de laatste wedstrijdpunten binnenslepen. In theorie zouden ze vandaag kampioen kunnen worden, maar dan moest wel alles meezitten. Daarom was niet alleen ik, maar ook de NOS aanwezig.
Het was een uitverkocht huis. Al anderhalf uur voor aanvang was het razend druk op het Kasteelterrein. NAC- en Sparta-supporters door elkaar een biertje drinken. Zo zie ik het graag en dat kàn hier dus.
Even voor acht uur kwamen de twee teams, onder begeleiding van rook, vuur en vlammen het veld op.
Natúúrlijk zongen we de Sparta Mars mee.
Terwijl de rookwolken nog niet waren opgetrokken, volgde er een indrukwekkende minuut stilte voor Johan.
Dik honderd minuten later stond er een zwaar bevochten 1-1 op het scorebord. Geen super resultaat, nog geen kampioenschap. Maar ik zag wèl een leuke wedstrijd, waarin het Sparta lukte vaker dan twee keer achter elkaar naar iemand met hetzelfde shirtje over te spelen. Dat was vorig seizoen echt anders.
De spanning neemt toe hier in huis. Ze willen niets meer missen en echt o-ver-al bij zijn. Dus volgen ze aanstaande vrijdagavond de ploeg naar het zuiden van het land. Na Almere, Groesbeek en IJmuiden gaan ze nu naar Helmond Sport. Met nog 1098 andere Spartanen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten