Vader Abraham

Dit is hem. Onze Vader Abraham.

Al heel lang was hij zich aan het beraden. Een gastenlijst gemaakt. Een prijsopgaaf bij een band opgevraagd.

Maar ook de twijfel. Ga ik wél of geen feest geven?

Met het wisselen van de seizoenen, veranderde ook steeds zijn idee daarover.

Tot hij besloot: ik ga het niet doen. Om reden dat hij het feest graag wil, maar dan anoniem. Dus opgaan in de menigte en het heel erg leuk hebben.

Hij zag dat niet gaan lukken. En ik snap hem. Want op zo'n avond ben je als jarige toch vooral bezig met iedereen begroeten, felicitaties in ontvangst nemen en weer afscheid nemen. Zodat iedereen een leuke avond heeft en het aan jou voorbij gaat. 

~ Jongste maakte deze lekkere scherpe foto in de hotelkamer. ~

Geen feest dus. 

~ Hij versierde de hotelkamer. ~

Daarvoor in de plaats een vlucht. Naar het buitenland. Met zijn telefoon uit en in de hotelkamer.

Jongste nam in zijn koffertje wat versierspullen mee voor de hotelkamer en cadeaus.

Wij versierden het thuis.

Genoten van de prachtige bloemen en fijne cadeaubonnen die hij van zijn werk kreeg.

We bewaarden zijn post. 

En aten er een taartje op.

Lieve Wimmie. Hopelijk heb je daar een fijne verjaardag gehad. Er was sneeuw hoorde ik net van Jongste. Dat ga je vast nóóit meer vergeten.