Het is meivakantie. Tenminste voor de Jongste helft van mijn kroost. De oudste gaat gewoon nog een weekje naar school. Geen meelij hoor, want hij heeft behoorlijk veel vrije uren.
Dit jaar geen Turkije voor de heren. Tot grote spijt van Pa, want hij verlangt naar rust, warmte en zon. Maar Jongste durft niet. Vindt het land, zijn grensgebieden en het luchtruim eng geworden.
Hij had wel een andere wens: nog een keertje naar Euro Disney. Gek genoeg maakt hij zich geen zorgen om aanslagen daar. We laten dat zo, uiteraard.
Maar ik weet dat Hij hem knijpt. Omdat ik dit keer niet meega, reizen ze er niet per auto naartoe, maar per trein. Over Brussel. Met de Thalys. Dat zet voor hem het aantal risicofactoren op drie.
Tijdens het boeken dacht hij er nog niet over na. Maar de laatste week steeds meer en vaker. We hielden dat stil voor Jongste.
Om kwart over zes vanmorgen zette ik ze af op het station. Even voor elf uur kreeg ik al een whatsapp bericht vanuit de hotellobby. Ze waren binnen.
Om half drie kreeg ik deze foto én eentje van een gedekte tafel bij de Mac. Gelukkig nam hij, op eigen verzoek, appeltjes mee in zijn koffer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten