Aan alles komt een eind

In oktober tweeduizendendertien begon ik met mijn werkzaamheden als postbezorger. Het beviel. Heel goed zelfs. Na een half jaar kreeg ik een jaarcontract. Het jaar daarna opnieuw. Onlangs kreeg ik een contract voor onbepaalde tijd aangeboden. 

Ik tekende niet, maar verscheurde het.

Voor de laatste keer reed het busje dat 'mijn post' kwam brengen de straat in.

Nog één keer alles sorteren en klaarleggen voor de volgende dag.

Het zou mijn tweehonderdenachtenvijftigste bezorgdag worden.

Mijn eerste wijk, was een industriewijk.

Mijn laatste, onze eigen wijk.

Dichterbij huis kan ècht niet.

In twee-en-een-half jaar tijd heb ik in zestien verschillende wijken de brievenbussen laten klepperen.

Mijn kleding is nu gewassen.

Vanmiddag zijn al mijn spullen opgehaald. Ik ben er klaar mee.