Jawel. En dan moet je weten dat het morgen Wereld Frikadellendag is, en overmorgen Internationale Buurtsupermedewerkersdag. Ik zit de komende tijd gebeiteld met al die blog-onderwerpen.
Maar eerst de Nationale Vriendinnendag.
Ik ben gezegend. Heb er een leuk zooitje bij elkaar gespaard. Soms uit een ver verleden, soms recenter. Het contact met elk is anders van intensiteit en frequentie.
Mijn vriendinnen zijn allemaal verschillend, in creativiteit, vrolijkheid, sportiviteit en betrokkenheid. Het zijn sterke, prachtige mensen.
Onder de variëteit van onze levens ligt dus die vriendschap. We beantwoorden e-mails, kaartjes en appjes. We drogen elkaars tranen - die van het huilen en die van het lachen. Mijn vriendinnen zijn tweetalig, weet je. Ze spreken allemaal Nederlands en Vriendins. Vriendins gaat met halve woorden en een arm om je heen als je tranen voelt branden.
We hebben allemaal ons eigen bestaan, we hebben allemaal onze meningen, die we ook allemaal uiten, want we zijn nou eenmaal vrouwen, en dus moeten we ons verhaal kwijt. Een X-chromosoom dingetje is dat.
Mijn vriendinnen hebben mijn hart geraakt. Ik heb maar mazzel in het leven.
Hee meiden - dank je wel. Voor jullie.
Een tijdje terug kreeg ik een cadeau. Toen ik het had uitgepakt begreep ik niet direct waarom mijn vader erbij vertelde, dat hij direct aan mij - aan ons, moest denken toen hij het zag. Maar toen zag ik het. Ik realiseerde me dat hij het begreep. Het ontroerde me. Net als onderstaande tekst die ik in dezelfde periode onder ogen kreeg. Toevallig? Denk het niet.
"Op de Camino naar Santiago staat een groot ijzeren kruis....Cruz del Ferro. Je kunt een steen meenemen van thuis en de steen met alles wat je kwijt wilt in je leven achterlaten bij het kruis.
Ik maak met mijzelf een afspraak. Iedere dag pak ik onderweg een steen op. Mijn opdracht is om aan iemand of een situatie te denken. De steen leg ik later op een mooie plek....of op een plek waar ik denk dat hij hoort.
Dan heb ik een dag een steen in mijn zak voor 2 bijzondere vriendinnen. Ik ken ze al lang, ze waren ooit mijn collega´s. We maken een hoop met elkaar mee. We zijn op elkaars huwelijk, komen op kraamvisite bij onze kinderen en delen in het verdriet als we afscheid moeten nemen van een (schoon)ouder.
De één zoekt haar weg en zoekt haar balans. Kan erg ongelukkig met zichzelf zijn ondanks het feit dat zij een bijzonder mooie vrouw is. Zij maakt een carrièreswitch en doet zelfs een pittige opleiding in combinatie met haar gezin. Ik kan alleen maar trots zijn op haar. Haar feestjes schijn ik altijd te missen....of ik ben net bevallen, of ik ben zo verdrietig door mijn scheiding of ik ga op weg naar Santiago. Toch ben ik er in mijn hart bij.
De ander heeft veel moeten loslaten in haar leven. Ik bewonder haar om haar moed en positieve levensinstelling. Zij kan mij met haar woorden raken....zij kan zich zoveel beter verwoorden dan ik. In alles wat ze doet is ze goed voorbereid.....zo anders dan dat ik ben. Ik kan in verrassende situaties belanden en dat zal haar niet snel gebeuren. Toch hebben we groot respect voor elkaars kwaliteiten.
Intussen hebben we een gezamenlijke passie gevonden in het hardlopen en maken we samen gezellige hardloopmeters.
Dit keer ga ik goed voorbereid op weg en gaandeweg krijgt ook zij het vertrouwen dat ik echt weet wat ik doe en dat ik vooral ook geniet!
Dit zijn mijn 2 vriendinnen die zeer belangrijk en bijzonder zijn voor mij. Ik loop door het Spaanse landschap en denk aan alle leuke dingen die we met elkaar ondernomen hebben. Onze shop uitjes, koffie drinken, uit eten, paar dagen Barcelona.....dat ze er voor mij zijn als ik ze nodig heb. Ik vind een prachtige plek in een vallei...er liggen stenen en er is een mooie olijfboom. Dit is onze plek......ik voel ze dichtbij mij en leg mijn steen neer. De verbondenheid is groot!
Mijn amigas!"
Je moet een vriendin zijn om er een te hebben.
Nu moet ik weer janken! Prachtig! Love you both! xxx
BeantwoordenVerwijderen