Het ging voorspoedig.
Die van ons deed zijn stinkende best. Hij rende en dartelde, ogenschijnlijk onvermoeid. Dat was maar goed ook, want er waren veel zieken en daardoor hadden ze maar één wisselspeler. Gewoon doorgaan dus.
Hij leverde een prima bijdrage.
Hij gaf de nummer veertien een prima bal, waar een doelpunt uitkwam. Ze vierden het samen, terwijl de coach zijn aantekeningen maakte.
Als hij de kans kreeg, loste hij een schot op doel. Deze ging naast.
Maar deze bal kon de keeper mooi uit het het gaan vissen, terwijl hij de doelpuntenmaker feliciteerde.
Een volgend schot werd geblokt door de keeper, maar die rolde daardoor terug het veld in.
"Blijven jagen", zegt zijn Pa altijd en dat had ie goed in zijn oren geknoopt.
Dus in volle vaart er op af.
Net naast! Jammer.
Al in de eerste helft wisten ze drie maal te scoren.
Ik was net te laat om de aftrap van de tweede helft te kunnen zien. Toen ik aan kwam lopen zag ik veel beweging voor het doel. Werd daar nou gescoord? Jawel hoor. Maar door wie dan?
Eén speler maakte zich los uit het feestgedruis en vierde met grootse en wilde beweging zijn eigen feestje. Het was me snel duidelijk dat deze speler geen toneelschool meer nodig heeft. Dat moest er wel eentje van mij zijn.
En daar heb ik dus net géén foto van..................6 - 0 winst. In the pocket.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten