Heuveltrainingspunt #344

Zij gaat overmorgen de Bruggenloop 'doen'. 

Mijn loopmaatje. Ooit, zonder dat we het van elkaar wisten, beiden begonnen met leren rennen.

Toen we het een beetje konden, deden we ons eerste loopje samen. Dat was gelijk een hele serieuze, uit het rijtje "Dit-ga-ik-never-nooit-niet-meer-vergeten". 

Sindsdien hebben we al heel veel kilometers met elkaar gemaakt en ren-mijlpalen samen bereikt.

Nu laat ik haar los. Nou ja, een soort van. Haar nieuwe uitdaging heet MARATHON en zo heet de mijne niet. Die van mij heet: op de been blijven.

Zover ik kan, volg ik haar en blijven we loopjes samen doen. Daarom vergezelde ik haar op haar finaletraining voor zondag. We deden een heuvel- en windtraining op de flanken van de Brienenoordbrug.

Lekker hoor. Zo'n twee jaar terug deed ik het ook, met hém.

Vandaag deden we een kleine uitbreiding. Op het idee gebracht door iemand die daar al een tijdje die trap op en af rende. Of hij bezwaar had dat we meededen? Nee hoor, dat had hij niet.

Binnen een tree of veertig wisten we dat hij dit vaker deed, omdat het een prima marathon voorbereiding was. Krijg je sterke bovenbeenspieren van. Hij ging Rotterdam óók lopen. 
Zij voor het eerst en hij voor de vierentwintigste keer. Dat schept een band.

De triatlon van Almere had hij in de categorie + zestig gewonnen dit jaar. Even googelen en we weten nu dat hij Piet Kruidenier heet.

Moe en voldaan reden we huiswaarts. Nog twee nachtjes. You go girl! In gedachte loop ik met je mee.