Eén front is het financiële. Met regelmaat krijgen wij - soms als gezin, soms als persoon - van mijn vaders iets toegestopt.
Vandaag was ik aan de beurt. Net als twee jaar geleden word ik gesponsord*. *klik
Ik was er nog niet zo mee bezig. Maar hij vond het ECHT heel erg nodig dat ik
nieuwe ren-schoenen kreeg. Dan moet je vooral niet gaan vragen waarom dan. Want dan gaat de professor een college geven. En hij heeft er verstand van hè.
Eigenlijk weet ik het zelf wel, maar ik ben zo makkelijk. Denk dat het vast wel meevalt en best nog even gaat. Terwijl ik nu heus wel het verschil zie tussen het profiel van mijn huidige en nieuwe schoenen.
Maar hier zit een blij meisje. Met hele fijne nieuwe schoenen.
Ik blijk niet echt merk-trouw te zijn.
Mijn eerste paar dateert van april tweeduizendtwaalf en was van het merk Saucony.
Het vorige paar kreeg ik op zestien oktober tweeduizenddertien, en was van Asics.
Nu bleken de Nike's het lekkerst te zitten. God zij dank waren het niet de knaloranje die ik ook gepast had.
Een rondje door de winkel leverde me nog iets moois op. Er is van alles te zien. Een wand vol startnummers, een oude foto van een Thof-training, en diverse onderscheidingen die Michel zelf ooit gewonnen heeft.
Daar hangt deze tussen.
Zie je het? Herken je het? De geel-rode kleding is een hint. Net als het kleine postuur en de voor haar o zo karakteristieke loophouding.
Mijn moedertje. Gaaf dat het er nog steeds hangt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten