Ze ontwerpen kaarten, die ze straks gaan proberen te verkopen. De opbrengst gaat naar Serious Request. Misschien ga ik straks nog wel reclame voor ze maken hier ;-).
Vandaag moest hij, namens zijn groepje, de vier ontwerpen uploaden op een speciale site.
Dat ging niet vlekkeloos. Maar het moést vandaag. Anders kregen ze allemaal een één. Maar daar had ie er al eentje van, dus dat ging hem niet gebeuren.
Hij vroeg mijn hulp. Of ik een mail naar zijn docent Informatica wilde sturen over het hoe en wat en een mogelijke oplossing voor het upload-probleem.
Tuurlijk. Doe ik.
"Maar mam.
Je moet dan wel netjes mailen hè?
Met U er in en zo.
Net zoals ik het zou doen......."
Ik kan het niet helpen, maar ik moet dan verschrikkelijk lachen. Wat een heerlijk jong is het toch.
En het mooie is, dat vindt die docent geloof ik ook. Hij reageerde heel snel op de mail en met wat aanwijzingen was het uploaden binnen een kwartiertje alsnog gepiept. Ik bedankte hem met de woorden dat Jongste er heel blij van werd.
Kreeg ik dit retour:
Wat ontzettend zonde toch dat er op zijn basisschool zo weinig leraren rondliepen die dit ook in hem zagen.
Het maakt allemaal niet meer uit. Hij wordt nu gezien. Gezien zoals hij ècht is.
Wat fijn! Enorm fijn...
BeantwoordenVerwijderenGroetjes, Renske