In september 2012 was ik in Barcelona.* *klik voor een verslag
Ik kocht er een souvenir voor mezelf. Een sleutelhanger. Heel kinderlijk.
Hij kreeg een plek aan mijn sleutelbos en elke keer als die in mijn hand lag moest ik lachen. Omdat de herinnering aan die fijne dagen me blij maakte.
Een jaar of twee ging hij mee. Toen brak het oogje. Ik was serieus een soort van teleurgesteld. Was er een beetje aan gehecht. Weggooien kon ik hem niet, dus ik heb hem nog steeds.
Vorige maand ging zij wéér. Voor ons bracht ze een cadeautje mee.
Volgens mij weet zij niet meer dat ik er ooit al eens zo ééntje had. Het was een schot in de roos.
Het gebaar ontroert me en het feit dat hij nu aan de autosleutel hangt misschien nog wel meer.
Lieve vriendin: dank je wel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten