Tijdens onze zomervakantie in Duitsland viel mijn oog op een leuk project. Weliswaar eentje uit tweeduizendenveertien, maar ik loop altijd een beetje achter de feiten aan, dus waarom hiermee ook niet?
Ik bedoel, als iets in de mode komt zie ik er vaak niets in. Als het bijna uit de mode gaat, heb ik het ineens toch ook. Uitzonderingen daargelaten, want met crocs heb je me nooit kunnen zien lopen. Er zijn grenzen.
Maar als heel Nederland al aan het vierde seizoen Penoza op TV bezig is, ga ik pas aflevering één van seizoen één kijken. Dat soort van achter-de-feiten-aan.
Afijn. Wat ik zeggen wil: in tweeduizendenveertien begonnen heel veel mensen tegelijk aan hetzelfde haakprojekt. Ze gingen allemaal dezelfde deken haken. Qua steken dan, want iedereen koos zelf zijn eigen grootte en kleuren. Eens per week kwam er een klein deel van het patroon vrij. Eens per week een paar toeren.
Dat sprak me aan. Haken deed ik al eens eerder. Iets kleins. Een knuffeltje.
Maar dat is best snel klaar. En ik hoef geen huis vol gehaakt kinderspeelgoed.
Een dergelijk groot project als een deken, sprak me direct aan. Daar kon ik lekker lang zoet mee zijn.
Als de heren dan 's avonds sport op TV zouden gaan kijken, kon ik er met mijn eigen gepruts bij gaan zitten. Het gehele patroon is nog steeds beschikbaar.
Vanuit Duitsland zocht ik kleurtjes en materiaal uit. Maakte een bestelling.
Toen we thuiskwamen, werd diezelfde middag de doos bezorgd en ben ik begonnen.
Reuze ontspannend hoor, dat haken. Ik vermaak me voorlopig wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten