Zaterdag - Voetbaldag
Om tien voor acht rijden we richting de thuis-kantine.
Om tien over acht begint het te regenen.
Als ze aan de wedstrijd beginnen, op het veld het meest ver weg van de kantine en tribune, is het hi-ha-hondenweer. Het regent enorm, er staat een loei harde wind en dat samen maakt het steen- en steenkoud. Binnen no-time staan ze voor. De doelpunten vallen als rijpe appeltjes.
Na twintig speelminuten is hij een ijspegel geworden en kan hij in het veld niet meer bewegen. Dat is zo'n moment dat ik bedenk dat hij op me lijkt.
Met een acht één voorsprong gaan ze rusten.
Snel wordt duidelijk dat, op verzoek van de tegenstander, de tweede helft niet meer gespeeld gaat worden. De meningen daarover zijn verdeeld. Maar ik vind het een prima besluit. Het moet tenslotte leuk blijven en leuk is dit al lang niet meer.
Na een warme douche gaan we naar huis. Heb ik zomaar een cadeau uurtje, voor ik met de volgende telg op stap ga.
Tegen twaalf uur stappen we in Nieuwerkerk de volgende kantine binnen.
De één na de ander arriveert. Ze hebben mooie gewoonten in dat team. Elke knul die binnenkomt zoekt eerst de drie teambegeleiders op en groet hen met een hand. Daarna klitten de jongens samen en schudden ook elkaar ter begroeting de hand. Respect, waardering en kameraadschap. Mooi!
Ook deze pot was koud en onaangenaam voor het publiek. Eén voordeel: er was hier wél een overdekte tribune.
Allebei scoorden ze vandaag een doelpunt. Allebei blij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten