Familieweekend

16, 17 en 18 mei 2014

De voorpret in de Commissie van Voorbereiding was al groot.

Zoals ieder jaar in de maand mei of juni, was mijn familie grotendeels verenigd op 
De Peppelenburg in Otterlo. Ikzelf, mijn neven en nichten met partners, onze kinderen, en mijn ooms en tantes. We waren met 50 man en varieerden in de leeftijd van zes tot en met drieënzeventig. Drie generaties.

~ Het welkomstwoord ~

Het gezin dat mijn opa en oma ooit met zijn tweeën stichtten bestaat nu, koude kant meegerekend, uit een groot, heel bont gezelschap. 

~ Verzamelen bij Burgers Zoo ~

Dat zijn twee lange tafels vol.
Aan die tafel, en gedurende het hele weekend, gaat het soms over vroeger. De ouderen hebben allemaal hun eigen geschiedenis, die in grote lijnen overeenkomt. Dat daar inmiddels een misschien wel langer leven buiten het vroegere gezin overheen is gegaan doet er niet toe.

Mijn generatie heeft daar ook een deel van meegemaakt en onze herinneringen komen slechts in nog grotere lijnen overeen. Dus die roepen we door elkaar. In families hoef je niet altijd naar elkaar te luisteren, want je denkt allang te weten wat de ander gaat zeggen. 

 

We fantaseren over de nieuwe generatie, die er hopelijk ooit bij gaat komen. Kleine mensjes van nul tot zes jaar die wagentjes voortduwen waar wij lang geleden mee rond hobbelden.

~ Gebaren Memory ~

We zijn dit weekend weer oudste, middelste, jongste, broer, zus, kleinzoon en kleindochter. De gesprekken dienen om wat feiten bij te praten. Maar verder weten we alles al.

Familie blijft, je hele leven. Je kiest ze niet uit, ze zijn er en ook als je ruzie met ze maakt, weet je dat het ooit over gaat, want dat ging altijd zo. Ruzie met familie wringt bovendien zó, dat je meer energie kwijt bent met je erover opwinden dan met goedmaken.
Met vrienden gaan gesprekken mogelijk dieper, verander je eventueel de wereld, zit je op één lijn, maar familie is er gewoon. Als er iets misgaat in je leven, wil je dat tegen hen vertellen, omdat ze bij je horen. Als er een kindje wordt geboren, wil je dat vasthouden. Als iemand afstudeert, ben je trots.

Binnen de oude kaders, het gezin van mijn opa en oma, ontstonden de nieuwe gezinnen. Ik zie mijn neven met hun kinderen, zie mijn tantes als oma.
De neven en nichten vertellen elkaar behoedzaam over de toekomst en herkennen zichzelf in elkaars dromen. Mijn oom vertelt de dochter van mijn nicht, nu moeder van een eigenzinnige puberdochter, dat die moeder vroeger ook geen lieverdje was. 

~ We speelden 'Jongens tegen de Meisjes' ~

We brengen het weekend door met kletsen, taart eten, fikkie stoken, voetballen, lachen, luieren, in de zon zitten, tafeltennissen, door de dierentuin wandelen, spelletjes doen en we drinken voldoende tussendoor.

Ik kijk het aan en ben gelukkig. Dit is mijn familie.