Een fijne dag

maandag 23 juni

Het is echt fijn thuis.
Voor mij, maar ook voor de mannen. Ik zie met het uur de ontspanning bij hen toenemen.

~ Medicatie van Frits ~

We eten al 1,5 dag taart. Nadat ik zondag had laten weten dat ik er aan kwam, dook Oudste direct de voorraadkast in. Hij vond wat hij zocht en toen ik de straat in reed duwde hij net de kwarktaart de koelkast in. Klaar. Het feest kon beginnen.

~ En pillen voor mij ~

Het lijkt een ijskoning, die eerstgeborene van ons. Maar wat heb ik deze dagen een fijne kant van hem gezien. Hij zoent, hij kroelt, hij kijkt blij naar me, vraagt wat hij voor me kan doen en vergeet het dan niet weer maar dóet het ook, en wil elke twee uur weten hoe het me gaat.

~ Grote broer is er ook ~

Hij is een goede observator. "Heb je je handen al gezien mam?" Deze moet ik uitleggen.
Toen hij hoorde van mijn opname was dit wat hij tegen zijn vader zei: "Hoe vaak heb ik nou al gezegd dat ze eens naar de dokter moest met die rare handen en voeten van dúr......." 
Dus ik keek naar mijn handen. Verhip. Dat ik dat zelf nog niet had gezien. Slanke vingers, blanke nagels zonder allerlei verkleuringen en ribbels er in en er onder, geen verdikte en rode randen ónder mijn nagels, die ik normaal altijd heb. Het ziet er gezonder uit. 
Is dit wat de immuno en prednison ook met me doet?

Jongste had trouwens op zíjn manier gereageerd: "Heeft ze nu kanker?" Ja, er gaat veel om in de koppies van de jeugd van tegenwoordig. Bij de eerste de beste onenigheid tussen ouders zijn ze bang voor een scheiding. En bij een ziekenhuis voor gevaarlijke ziektes.
We konden uiteraard niets beloven.
Hij had nog een optie, want 2005 is hij blijkbaar ook nog niet vergeten. "Of krijg ik dan toch nog dat broertje". Nee vent. Als we al iets zéker weten, is dat het wel.

Hij was blij gister, toen we samen zijn tassen konden pakken. Spraken alles door.
Hij leek totaal vergeten dat hij kort daarvoor nog zéker wist dat hij niet in de bus naar Oosterhout ging stappen.
Maar hij was zo blij vanmorgen en is zo enthousiast die bus ingestapt.

Dankbaar ben ik en ik gun hem een hele gave week.

Dat brengt me op het volgende. Er is ons van alle kanten hulp en steun aangeboden. We gaan daar gedoseerd en als het toepasbaar is absoluut graag gebruik van maken.

Er is nú echter iets wat je kunt doen. Eventueel. Morgen. Dinsdag dus.
Wie zou Jongste een klein eenvoudig kaartje willen sturen? Om hem door de moeilijke momenten heen te helpen, die misschien gaan komen zodra hij daar moe begint te worden. Of gewoon om hem blij te maken, omdat post krijgen als je van huis bent zo ontzettend gezellig is. 

Wessel Schuurmans
Schiedams School Buitenhuis
Vrachelseheide 157
4904 TJ  Oosterhout

Met mij gaat het goed. Geen ontwikkelingen, maar wél een fijne dag. Beetje rommelen, keutelen, bijpraten, rusten en eindelijk ook eens een Oranje wedstrijd zien.

Tot morgen.