De 102e Nijmeegse Vierdaagse - Ze zijn begonnen!

Eindelijk. Eindelijk is het zover. De 102e Nijmeegse Vierdaagse gaat beginnen.

Laat ik de dag eens starten met wat feitjes. Van alle inschrijvers hebben zich er gister zo'n 2900 niet gemeld. De rest gaat vandaag wél van start. Verreweg de meeste lopers gaan de 40 kilometers per dag afleggen, net als onze mannen. Onder hen zijn ook bijna 6000 militairen, die de route af moeten leggen met 10 kilo bepakking op hun rug. Deze volgepakte rugzak wordt elke dag gewogen op Kamp Heumensoord, waar de militairen verblijven. Dit jaar doen 82 nationaliteiten mee. Drie deelnemers zijn 91 jaar of ouder. Ook doen er dit jaar 25 rolstoelers mee.

Tot zover de cijfers. Nu naar de actie.

Half vijf gaat hun wekker. Ze maken broodjes, nemen een ontbijtje, drinken koffie en stappen tien over vijf in de auto. In Nijmegen hebben ze hun 'eigen parkeerplaats', in de garage. Even na 6 uur begint voor hun de eerste wandeldag, die wel bekend staat als De Dag van Elst.

Traditiegetrouw staan niet alleen wandelaars, maar ook veel feestvierders van de Vierdaagsefeesten in het centrum te wachten op de start-knal. Let's go!

Tot twee jaar geleden moest iedereen de láátste kilometers afleggen over de Oosterhoutsedijk langs de Waal. Op deze dijk is geen schaduwplaats te vinden. De smalle dijk is ook slecht bereikbaar voor hulpverleners en daardoor is de wandelroute tegenwoordig omgedraaid. Zodat de lopers nu in de koele ochtenduren over de dijk gaan.

Het is pittig, door de weersomstandigheden. Via de Betuwe lopen ze richting Arnhem. Maar eerst door Elst, waar plots een schreeuw uit het publiek klinkt:"Hé Schuurmans!" 

Daar waar je hem niet verwacht, is dan de Schiedammer die zich graag laat uit betalen in Moorkoppen. Een man naar mijn hart.

~ Tijd om in de app te kijken, die het niet doet. ~

Een stukje verderop maken ze hun eerste stop. 

Vanaf hier nog zo'n 18 kilometers te gaan. Het worden 18 lange lange kilometers.

Verder weer, richting Bemmel. Een oervervelend en enorm saai stuk, met alleen maar rechte wegen. Zo'n 10 kilometers langs de rijksweg, zonder beschutting. Hij vindt het ook niet voor niets de minste leuke dag, deze eerste.

In Bemmel zijn ze er dus eigenlijk al een beetje klaar mee. 

Maar ja. Ze motten tóch door. 

Dus dat doen ze. Gelukkig is daar dan die andere Schiedammer en buurtgenoot die hem er doorheen sleept. Nou ja, niet in het echt hoor, maar wél zijn liedje. Mijn liefhebber van de Hollandse smartlap herkent 'In Parijs' al aan de eerste tonen. Over wie ik het heb? Bob Offenberg, wie kent hem niet?

Waar hij ook om moet lachen? Een mede-loper, lopend in een shirt met de opdruk 'I don't have Google. My wife knows everything.' Snap jij dat nou?

Uiteindelijk stappen ze om half drie over de finish. En een kleine 3 kwartier later hier uit de auto. Dat ziet er niet héél soepel uit, maar het zij ze vergeven.

Zijn eerste woorden? "Wàt een drama-dag vandaag! Het was bizar, gewoon slecht warm." En dat voor de man die zegt het beste te lopen bij tropische temperaturen. Zelfs hem was dit te gortig.

Maar na 2 koude alcoholvrije biertjes zei hij ook: "Goed, nu effe douchen, effe liggen, dan ben ik zó weer hersteld. Mijn lichaam is mijn tempel."

Zo geschiedde. De enige minpuntjes zijn zijn gevoelige achillespezen. Maar om 22.30 uur heeft hij een afspraak bij Richard. De masseur van het park, waar hij jaarlijks op 3 achtereenvolgende dagen een date mee heeft. Misschien kan hij nog het één en ander weg-kneden.

Laat ik dan afsluiten met het goede nieuws van vandaag: zijn schoenen zijn ingelopen!