De 102e Nijmeegse Vierdaagse - De voorbereiding

Het is weer zover. Zijn mooiste tijd van het jaar is aangebroken. 

Vanaf 'Nog 100 dagen tot de Vierdaagse', telt hij mee af. Zo'n twee maanden voor de start, gaat hij zich verdiepen in alle lange termijn-weersvoorspellingen. Een week of vier van te voren begint hij met het maken van een boodschappenlijstje en het pakken van zijn koffertje. 

Wat er op dat lijstje staat? Nieuwe sokken en onderbroeken, vitamine water en poncho's. Ik heb er dit jaar ook iets op gezet: nieuwe wandelschoenen. Zelf stelt hij deze aanschaf elk jaar uit, want te duur, te onnodig en teveel gedoe. Intussen klaagt hij wel met grote regelmaat over pijnlijke achillespezen en heeft de demping van zijn schoenen echt wel te lijden gehad onder de vele kilometers die hij al heeft afgelegd.

Hij kocht dus - heel gehoorzaam en onder lichte dwang - nieuwe schoenen. Ik had ook bedacht dat inlopen nuttig zou zijn, maar dáár dacht hij heel anders over. "Ik betaal een godsvermogen voor deze kwaliteitsschoenen, dan moet dat toch gewoon in orde zijn?" 

Dus de schoenen zijn maagdelijk schoon meegekomen naar Groesbeek.

In zijn koffertje zitten de met zorg uitgezochte shirts; voor elke dag een ander thema. 
En hij heeft de startnummers van mede-lopers verzameld. 

Tot zover de voorbereiding vanaf thuis. Nu zijn we op onze uitvalsbasis, Camping De Oude Molen in Groesbeek. 

~ Hij kreeg met Kerst de officiële vlag van de Nijmeegse Vierdaagse. ~

Het eerste weekend kunnen we nog vrij besteden. We besluiten te gaan fietsen en wandelen in Duitsland. Jawel, op zijn nieuwe schoenen. Of toch niet? Nee dus, want hij heeft geen sokken bij zich, blijkt nu. Ja, wél in zijn koffertje hoor, maar dat komt pas op maandag met onze kinderen mee hier naar toe.

Op maandag heeft hij ze dan eindelijk aan. Meer om mij gerust te stellen, dan voor zichzelf denk ik. Begin van de middag pakken we de bus naar Nijmegen Centrum. Wanneer we vlak naast de Wedren uitstappen groeit er een grote grijns op zijn gezicht, die er die middag niet meer af gaat. Ik denk: "Allemachtig, wàt een volk hier." Hij denkt:"Héérlijk!"

Het is prachtig weer. Hoog zomer. 

O-ver-al blije en vrolijke mensen. Heel veel mensen. 

De sfeer is positief, maar er hangt ook spanning in de lucht.

Omdat PopUpTV om beelden en updates heeft gevraagd aan een aantal Schiedamse lopers, ontpopt hij zich tot een Vierdaagse-toerist. 

Hij wil een foto bij de barometer en gaat als was het voor een attractie - in de rij op zijn beurt staan wachten. 

Ja, wij doen àlles voor de followers hè. Moet ook wel, want de officiële Vierdagse app laat het dit jaar lelijk afweten.

En verder, naar de startlocatie om zijn polsbandje en eerste startkaart op te halen.

Binnen = binnen.

~ Broer Cees is ook weer van de partij. ~

Daar krijgt hij dorst van. Dus onder oefen-applaus van Jongste, begeven we ons de stad in. 

Wat een gezellig gekkenhuis is het daar toch. Overal mensen, podia, bandjes en terrassen. En oh ja, bier. Bier is er ook.

Het advies is om nu al te beginnen met veel te drinken. 

En dàt is nou eens een advies waar hij iets mee kan.

We ontmoeten er oude bekenden en maken snel nieuwe vrienden. 

Zo gaat dat hier. Iedereen vindt iedereen leuk.

Om een uur of vijf houden we het voor gezien. We eten met de jongens nog een heerlijke pannenkoek bij De Duivelsberg en hangen nog een beetje op ons 'eigen' terras.

Dan pakt hij zijn tas, zet zijn mobiele wekker en duikt voor tien uur zijn bed in. Steeds als hij net is weggezakt, schrikt hij zich de tandjes van een melding op zijn telefoon. Hij zet de meldingen uit en slaapt verder. Denkt hij. Want de piepjes, bliebjes en fluitjes blijven door de slaapkamer tetteren. Van mopperend gaat hij over naar scheldend en hij meldt zich af bij verschillende app-groepen. Dinsdag maar eens even studeren, hoe de meldingen nu ècht uitgezet kunnen worden.

Uiteindelijk hoor ik hem snurken. Op naar morgen. Want morgen gaat het ècht beginnen.