Vandaag was niet een leuke dag.
Hij kwakkelde al een tijdje, we waren al een paar keer met hem naar de dierenarts geweest, maar hij werd nooit meer helemaal zichzelf. Ik was niet meteen heel ongerust.......maar na een paar dagen wel.
Ik hield de knoop in mijn maag in bedwang met de gedachte dat zolang hij er nog was en knorde als we vlakbij hem waren, hij gewoon nog best eens op een moment dartelend voor me kon opduiken.
Maar dat deed hij niet. Mijn kleine schaduw.
Oh, ik ben er stuk van, echt waar.
Maar mijn hart brak bij het verdriet van mijn mannen. Ademloos heb ik geluisterd en gekeken naar hoe zij zich beiden ongeremd lieten gaan. Wat een gedachten, emoties. Wat een woordenstroom. Wat een tranen.
We zijn hier echt heel verdrietig van.
Ik weet het wel, het is natuurlijk maar een kat. Maar hij hoorde bij ons gezin. Hij deed niemand kwaad.
Hij was een vriendelijk zieltje, dat een glimlach op het gezicht toverde van iedereen die hem zag.
Dag, lieve Fritse-kind. Je was ons vriendje.
Wat erg! Weet uit ervaring hoe het is om afscheid te nemen van je poezekind. Sterkte! Dikke knuffel Claudia
BeantwoordenVerwijderenRust zacht Fritsie!!!
BeantwoordenVerwijderenHet verdriet is voelbaar.... En het is ook zo goed te begrijpen. Ik denk aan jullie! *knuffel*
BeantwoordenVerwijderenMet veel liefde heb je het verhaal gedeeld sterkte met elkaar, rust zacht.
BeantwoordenVerwijderenIk leef met jullie mee. Wat jammer dat hij maar even bij jullie heeft mogen zijn. Ik wens jullie veel sterkte.Dikke knuffel xx
BeantwoordenVerwijderenWens jullie heel veel sterkte met het verlies van jullie Fritsie,wat erg luitjes Xxxxxxx
BeantwoordenVerwijderenWat een belevenissen van grote impact zo allemaal kort achter elkaar.
BeantwoordenVerwijderenSterkte voor jou en je mannen! kus,
Charlotte
Veel te kort in jullie gezin geweest, die lieve Frits. Sterkte van Andre Marian Sven en Lars.
BeantwoordenVerwijderen