De Praatjes en Plaatjes van mei en juni

Het normale leven keert hier steeds iets meer terug. Dat is prettig. Daar tegenover staat dat de laatste weken van dit schooljaar weer zijn aangebroken. Dit jaar nóg hectischer dan voorgaande jaren. Want. We hebben er eentje in groep acht. Dus er zijn allerlei afscheidjes en feesten en partijen. Wil ook nog trakteren voor zijn verjaardag in de vakantie. De tweedehands deuren, al in de goede kleur, voor de auto zijn gearriveerd, dus de vierwieler is ingeleverd voor de hele week. Mijn hele contactenlijst wil me absoluut nu weer eens even zien. En dan hoef ik nog niet eens te werken. Hopelijk krijg ik van de week groen licht, want laat mij maar weer lekker normaal doen.

Daar hoort ook bij dat ik hier nu mijn maandfoto's plaats. Ga ik gewoon alsnog doen; dan maar van twee maanden tegelijk. Heb ik weer een achterstand weg gewerkt.

Het is mei en het hagelt. Grote stenen. Logisch toch, in mei........

Sparta speelt de nacompetitie en Oudste volgt het nauwgezet vanuit het hoekvak met Spangenaren.
Zo zie ik hem terug op TV (linksonder, in de felblauwe jas).

Voor Jongste is zijn sportiefste periode van het jaar aangebroken.
Via school loopt hij voor de achtste keer mee met de Avond4Daagse.

 We kregen een cadeau van Pa. Een JetFryer. Om te kunnen frituren zonder vet.
Niet bedoeld om met het hele gezin friet uit te eten, want het bakken gaat in kleine porties en duurt per keer wel 20 minuten. Maar wél als extra kook unit, om bijvoorbeeld loempiaatjes te maken terwijl het gas al vol staat met mie, groente, vlees en aardappelen voor de jongens die liever niet met de mie mee-eten. 
Of om gezonder vlees in te maken, of vis waar ik eigenlijk van gruwel omdat ik er zelf niet van houd.

Afijn. Een puik ding dus. De eerste keer dat ik zo een stukje zalm maakte was een succes. Tot ik mijn bord terug zette in de keuken. En zag dat ik de deksel op het gasfornuis had neergelegd waar, naar nu bleek, één gaspit aan was blijven staan.
Ik voelde me minstens zo dom als toen ik ontdekte dat mijn fiets gestolen was, met de fietssleutel er nog in. Omdat ik die zelf vergeten was er uit te halen. 
Gelukkig kon ik voor een relatief klein bedrag een nieuwe deksel kopen. Nu beter uitkijken dus.

Het was zwoegen en de tijdsdruk was hoog - want: te laat begonnen, maar het was binnen de termijn klaar.

Met Jongste maakte ik een fietstochtje van 16,5 kilometer. Op zijn inmiddels toch wel te kleine fiets.
We gingen naar De Vreemde Vogel, een mooie kleinschalige locatie in Vlaardingen waar toen ik er nog in de buurt woonde, een camping was. Nu kun je er ook overnachten, maar dan in allerlei vreemdsoortige voorzieningen. Zo zijn er een pipowagen, vliegtuig, reuze vogelhuisjes en caravans op hoge poten.

Deze dag werd de nieuwste slaapplek geopend: de raket.

De twee schaapjes van hun boerderijtje werden geschoren, je kon er broodjes bakken en lekker chillen in de hangmat. We sloten af met wat lekkers op het buiten terras.

  
De dag erna sprongen we opnieuw, vriend mee, op onze tweewielers om in De Broekpolder naar een groots opgezette Survival Run te gaan kijken. Het was indrukwekkend, al die spierkracht en powermensen. We trapten nu dik 22 kilometer weg.

Fietsen maakt hongerig.

De dag dáárna liepen we de Vlaardingse Avond4Daagse.

Zo verzamelde hij in enkele weken tijd, voor een heel jaar snoepgoed.

Deze kwam ik tijdens mijn bezorgronde tegen. Gelukkig niet onze auto.

De jongens van de C1 speelden aan het eind van het voetbalseizoen 3 toernooien. Ze werden bij alle drie eerste. Uitslovers.
Het is echt een leuke foto. Minder leuk is dat enkele uurtjes daarvoor, links op de parkeerplaats, een gemotoriseerd invalidenvoertuig de auto in was komen rijden.
Wat een gedoe heb je daar toch weer van.

               

Het was warm en zonnig die dag. Ik heb mijn zonnebril getest voor De Maaslandloop. Goed gekeurd.

Ik hielp twee avondjes mee aan het decor voor de eindmusical. Titel: De TV Kantine.

  
En daar lag ik plots met mijn gat in het ziekenhuis. Jongste maakte deze foto toen ik op dag 1 de badkamer verliet, met een infuuspaal achter me aan slingerend. Ondanks de ernst van de situatie, zie ik hier een fris en fruitig mens. Wat kunnen dingen soms toch raar lopen.

Nu ik mijn mobiel geleegd heb, stuit ik ook op Frits-plaatjes. Hier zit hij op zijn favoriete plek. In de tuin, onder de coniferen. Vandaag met uitzicht op een buurtkater.

Ik droomde er al een tijdje van. Maar. Niet nodig. Luxe. Toch besloot ik impulsief, wat ik niet zo heel vaak ben, hem te kopen. Van mijn Sandd-potje, zoals we dat hier thuis noemen. 
Ik ben er echt heul blij mee.

Eindelijk heeft muis een vriendje.

Over een week is het zover. Sterker nog, dan heeft hij er alweer twee Nijmeegse4Daagse wandeldagen op zitten. Die kanjer van ons.
Hij heeft volgens traditie, flink getraind. Not. Met Pinksteren liep hij éénmalig van Schiedam naar Brielle.
Wij volgden per auto en hadden er een heerlijke dag.

Als toetje mocht hij een stukje mee toeren bij Thea achterop. Hij vond het gaaf!

Tijdens mijn opname stond het al lang voorbereidde Slaap- en Survivalfeest op het programma. Dilemma. Cancelen of niet? Pappa kreeg voor de Survival hulp en koos voor het laatste, terwijl hij het er eigenlijk ècht niet bij kon hebben. Stoer en geweldig fijn voor Jongste.
Het werd een succes. 

~ Zij bleven eten, film kijken en slapen. ~

~ De volgende dag. Zijn meisjes-vriend sloot even later ook nog aan. ~

Die twee vonden elkaar heel erg leuk.

Oudste ging op voetbalkamp. Voor de aller aller eerste keer. Ik geloof dat hij het leuk heeft gehad. Of. Ik weet dat wel zeker. Maar het is nu dinsdag en hij is al twee dagen thuis. 
Ik heb nog geen verhaal gehoord. Durf ik er vanavond nog eens naar te vragen?

Ze hadden er prachtig weer. Zij wel.

In de zeikregen kwam hij thuis, want wij hadden het nat gehad hier. Maar hij heeft een bruine kop en die staat hem goed.

Dus. Niet alleen kommer en kwel hier. Genoeg mooie momentjes. Een verzameling herinneringen.